بخشش یعنی محو كردن كینه. در حالی كه از همدردی به سوی بخشش میروید قلبتان باز
و پذیرا می شود و رهایی آگاهانه و سنجیده از قید مقاومت نصیب شما میگردد. خطا
پنداشتن اعمال گذشته یعنی داشتن احساس گناه و تقصیر و وقتی درگیر احساس گناه و
تقصیر هستید نمیتوانید چیزی بیاموزید.
چهار نوع بخشش وجود دارد.
اول بخشش ابتدایی خود فرد است.
نوع دوم بخشش، بخشش ابتدایی دیگری است. اینجاست كه شما نیاز دارید شخصی را بابت
خطای كوچكش ببخشید. زندگی با احساس رنجش انرژی زیادی مصرف میكند.
نوع سوم بخشش، بخشش نوع پیشرفته خود است. این از آن نوع بخششهای جدی، در
مواردی است كه احساس شرمندگی شدید میكنید. من نمیگویم صدای وجدانتان را با
شتاب در بخشش خود یا احساس تاسف نكردن یا پشیمان نشدن خفه كنید، ولی مدتی
طولانیتر در اینگونه احساسات غوطه خوردن به صلاح نیست. وجدانتان دشمن شما
نیست، بلكه اینجاست تا به یادتان بیاورد در صراط مستقیم بمانید و در حفظ
ارزشهای خود پایدار بمانید. تنها به احساسی توجه كنید كه به شما میدهد، درس
آن را بیاموزید و وارد عمل شوید.
آخرین و شاید مشكلترین نوع بخشش، بخشش نوع پیشرفته دیگران است. بخششی كه
بهنظر غیرممكن میآید. در هر حال زندگی با رنجش و تخیلات انتقامجویانه، تنها
شما را گرفتار احساس در معرض اجحاف قرار گرفتن میكند. تنها به كمك بخشش است كه
میتوانید اشتباه عملی را از بین ببرید و تخته را پاك كنید.
بنابراین چهار نوع بخشش و طرز استاد شدن در آنها را میتوان اینگونه طبقهبندی
كرد:
1- بخشیدن ابتدایی خود: به دلیل آنكه توانستهاید كارها را به بهترین وجه و با
امكاناتی كه در آن زمان در دسترستان بوده به انجام برسانید و اوضاع را بهبود
بخشید. سپس از سرزنش خود به دلیل پیش آمدن آن وضع دست بردارید و نسبت به خود
احساس همدردی داشته باشید.
2- بخشش ابتدایی فرد درگیر: انگیزه آن شخص را در نظر بگیرید تا دلیل انجام
دادنش را دریابید، همدردی نشان دهید و سپس آن را رها سازید.
3- بخشش پیشرفته خود: دلیل آنچه را انجام دادهاید بفهمید، آن را به بهترین وجه
اصلاح كنید، سپس از صمیم قلب خود را ببخشید.
4- بخشش پیشرفته فرد دیگر: به خود اجازه دهید كه كاملا صدمه یا عصبانیت را
احساس كنید، آن وقت میتوانید آن را رها كنید، سپس آن موقعیت را به مثابه بخش
ضروری راه تكامل معنویتان در نظر بگیرید. |