عدم حضور الكترونيكي روي اينترنت عين مرگ است

www.Fekreno.org

اين مقاله را در پاسخ به اين سوال و سوالات متعددي از اين دست نوشته‌ام كه: «با توجه به شرايط كنوني اينترنت در ايران و جهان، از لحاظ كميت و كيفيت مطالب، عدم امنيت، سرعت، تعداد كاربر، تهديدها و فرصت‌ها، ابزارها و محصولات و خدمات و امكانات و تسهيلات و ...) آيا روي آوردن به حضور الكترونيكي بر روي اينترنت، ايجاد ارتباط، اقدام به بازاريابي الكترونيكي و نهايتاً روي آوردن به تجارت الكترونيك اساساً فايده‌اي براي ما دارد؟»


به روايت آمار، در دنيا، نزديك به يك ششم مردم يا به عبارتي ديگر بيش از يك ميليار انسان در دنيا به صورت مستقيم يا غير مستقيم به انواع و اقسام امكانات و تسهيلاتي كه فن‌آوري اطلاعات فراهم آورده است و از جمله اينترنت دسترسي دارند. بيش از پنج ميليارد انسان ديگر، خارج از اين گرداب گسترده گيتي، شايد حتي نامي از امكانات، محصولات يا خدماتي كه فن‌آوري اطلاعات به دنيا عرضه كرده است نشنيده باشند و من بر اين عقيده‌ام، كه اين افراد  قطعاً زندگي آرام و آسوده‌تري نسبت به آنان كه به نوعي در گير تكنولوژي شده‌اند دارند. در عين حال، براي افرادي چون ما، كه به اين گرداب فرو رفته‌ايم و در آن دست و پا مي‌زنيم، حضور آناني كه آسوده و بي خيال، در ساحل نشسته‌اند يك نياز حياتي است، بقاي ما و نه فقط ما كه تمام دنيا، بي چون و چرا به آنان و حضور فعال آنان بسته است و براي همين هم هست كه به آموزش روي مي‌آوريم و سر و صدا به راه مي اندازيم و به اصطلاح دست به تبليغاتي بس گسترده مي‌زنيم. به نوعي مي خواهيم، آناني را كه درگير اين گرداب نشده‌اند را فرابخوانيم تا آنان نيز چون ما و به عبارتي با ما دست و پا بزنند. آن پنج ميلياردي كه در ساحل امن نشسته‌اند، ما را به نوعي ديوانه مي‌پندارند كه با دست خود، خود را به ورطه هلاكت انداخته‌ايم. فنآوري فريبنده، همچون گرداب ما را به سوي خود مي‌كشاند و مي‌ربايد و ما، آرام ارام به آن خو مي گيريم و عادت مي كنيم و در حالت حاد آن، معتاد مي‌شويم و از آنجا كه «ديوانه» چو «ديوانه» ببينيد خوشش آيد بر آنيم تا افراد بيشتري را به اين گرداب بخوانيم.

فن‌آوري‌هاي پيشرفته از ارتباطات دور برد گرفته تا تلفن‌هاي سلولي، ماهواره‌ها و شبكه‌هاي راديو- تلويزيوني ماهواره‌اي و اينترنت پرسرعت و با پهناي باند گسترده، فضاي مجازي عجيبي را (چون گرداب) در اطراف ما بوجود آورده است كه دارد با واقعيت‌هاي ما، با زندگي عادي ما آميخته مي‌شود. ما با اطلاع و آگاهي از آنچه پيش روي ماست، گام در اين وادي نهاده‌ايم و پاي در آب‌ (اين دريا) گذاشته‌ايم. مي‌دانستيم كه به آن نياز داريم و مي‌دانستيم كه آن يك ميلياردي هم كه در آن درياي متلاطم و آشفته سرگرم دست و پا زدن (يا در برخي موارد، آنها كه سريع‌تر و حرفه‌اي‌ترند مشغول شنا كردن) هستند نيز به ما نياز دارند: (براي ارتباط برقرار كردن با ما و تاثير گذاشتن بر ما و گاه حتي كمك خواستن از ما).

«بودن يا نبودن، مساله اين است!» انسان، موجودي اجتماعي است و به دنبال ايجاد و حفظ ارتباط. انسان تشنه‌ي آموختن است، چه در ساحل، چه در گرداب و انسان، مي خواهد باقي بماند و زندگي كند. روزي فرا مي‌رسد (يا رسيده است) كه آناني كه «شاد و خرم» در ساحل نشسته بودند، مي‌بينند كه اي دل غافل، همه‌ي مهره‌هاي اصلي اين بازي كشيده شده‌اند به درون اين درياي عظيم ارتباطات و اطلاعات (اين گرداب) و اين آنان هستند كه با هم در ارتباط و در تعامل‌اند كه هر از چندگاه، دستي از آب بيرون مي آورند و سوي ساحل نشسته‌گان تكان مي دهند كه: «آي آدمها!»

«ساحل افتاده گفت گرچه بسي زيستم

 هيچ نه معلوم شد آه كه من كيستم

 موج ز خود رفته‌اي تند خراميد و گفت

هستم اگر مي روم، گر نروم نيستمِ.

 اكنون، انسانها، چون موج مي‌آيند و پا در اين فضاي نا امن و پر تلاطم مي گذارند: مي دانند كه زيباست و فريبنده، اما نيز مي دانند كه عميق است و در عين حال پر محتوا. مي دانند كه از همه جور آدمي آنجا به هم مي‌رسند. همه سرگرم زندگي به شيوه‌ي خود: دست و پا زدن براي روي آب ماندن، زنده ماندن و باقي ماندن. بعضي‌ها براي تفريح و وقت تلف كردن آمده‌اند، برخي اما براي شنا كردن، فكر كردن و عميق انديشيدن و تحقيق و مطالعه، برخي براي اينكه گپي خصوصي و كاري با هم بزنند، برخي براي تجارت، برخي براي اينكه شنا كردن را به ديگران آموزش بدهند، برخي براي اذيت كردن و خالي كردن زير پاي ديگران و دست بر روي شانه هاي مردم گذاشتن و بالا رفتن و خالي كردن عقده‌هاي خود، بعضي براي باند بازي و توطئه، بعضي براي ... خلاصه زندگي مي كنند آدمهاي درون گرداب: صدا مي زنند كه «آي آدمها!» آنان كه در ساحل نشسته‌اند نمي‌دانند يا كه نمي‌فهمند كه «سلام مي‌دهند» يا كه «كمك مي‌طلبند» از دور.

اما حضور الكترونيكي بر روي اينترنت، با داشتن يك آدرس پست الكترونيك يا داشتن يك سايت وب، به تنهايي كفايت نمي‌كند، اين تعامل و ارتباط بين انسانها از طريق اين ابزار نوين است كه سازنده است. فضاي سايبر و زندگي در آن، فرهنگ خاص خودش را دارد. بدون رعايت اصول، قواعد و قوانين بازي، در اين فضا هم نمي توان دوام آورد. اما امروزه، با قاطعيت مي توان گفت، با هر شرايطي كه موجود باشد، حضور در اين فضا براي بقا و ادامه حيات و پيشرفت، به نوعي الزامي است و اين يك نياز واقعي است كه در اين فضا بتوانيم نفس بكشيم و ارتباط برقرار كنيم و تجارب و دانش خود را به اشتراك بگذاريم تا بمانيم و ديگراني را نيز آموزش دهيم و آنان را به اين فضا فرابخوانيم.

فايده حضور در اينترنت يا به عبارتي روي آوردن به حضور الكترونيكي بر روي اينترنت، كسب مهارت هاي حرفه‌اي و سرعت عمل داشتن در انجام امور و تصميم‌گيري و در نهايت اقدام به انجام كاري - مثبت و مفيد - در جهت ايجاد شغل و كسب و كاري براي خود و ديگران و روي آوردن به بازاريابي اينترنتي براي كالا و خدمات مان و داد و ستد الكترونيكي در اين است كه پيشرفت در همه ابعاد و جوانب مي تواند سرعت خارق العاده‌اي داشته باشد. اكنون در فضاي سايبر، آنان كه جزو مهره‌هاي اصلي به حساب مي آيند، در سال، ميلياردها دلار درآمد دارند، كالا و خدماتشان به فروش مي‌رسد و هر روز و هر ساعت بر تعداد بازارها و مشتريانشان افزدوه مي‌شود. اما ناشيانه هم نبايد پاي در اين گرداب گذاشت: مردم بايد آموزش ببينند و بايد سطح مطالعه خود را افزايش دهند. اكتفا كردن به يك مدرك دانشگاهي نمي تواند تضمين كننده اين باشد كه دانشجويان ما، ديگر نيازي به فراگيري علوم و فنون جديد ندارند. در اين عصر، خودآموخته بودن حرف اول را مي‌زند و دستي به نگارش داشتن مي تواند شما را در فضاي كاملاً مبتني بر متن (TEXT) وب به سوي موفقيت در فعاليتي كه در نظر داريد رهنمون باشد. اگر بتوانيد آنچه را كه ياد مي گيريد را به سرعت به ديگري منتقل كنيد و ياد بدهيد، مي توانيد در اين فضاي سايبر، به سرعت ايجاد اطمينان و اعتماد كنيد و راز بقا در اين فضا همين است كه اعتماد مخاطبين تان را به خود جلب كنيد. با يافتن نياز مخاطبين و پاسخگويي به آنها، خود را براي ورود به اين فضاي محشر و فوق‌العاده زنده‌ي اينترنت آماده كنيد
 

****

         جستجو در سايت فکر نو

بازگشت به صفحه اصلی