|
|
|
|
|
|
|
جری استارتمن اهل اوماها ،(نبراسکا) در 75 سالگی وقتی فهميد تومور لنفوم (نوعی سرطان) دارد به سرعت دست به دعا برداشت .خانواده او شامل يک برادر ،چهار خواهر و پنج فرزند خودش برای او دعا کردند. تعدادی از برادران و خواهران متدين نيز که در يک مرکز مذهبی گرد هم آمده بودند برای سلامتی او و چند نفر ديگر از بيماران دست به دعا برداشتند. جری استارتمن اين حمايت را احساس کرد.او می گويد : در بين گروه شش نفره ای نشستم که هر يک از ما يک نوع سرطان مختلف داشتيم. از بين آنها من تنها کسی هستم که زنده ماندم.هرگز نپرسيدم چرا من ؟ بعضی وقت ها می پرسيدم چرا من نه ؟ چرا من زنده ماندم در حالی که آنها سرشار از ايمان بودند و تمام دعاهايی را که من کرده بودم آنها هم انجام داده بودند؟ اين يکی از سوالاتی است که شايد هيچکس نمی تواند به نحو احسن به آن جواب دهد و ما نيز هنوز در تلاش هستيم .سبک ،سنگين کردن و تجزيه و تحليل اثرات دعا بر سلامت باعث ايجاد يک رشته علمی شده که برخی به آن نما علمی می گويند. محققان در تلاشند با مطالعات بی وقفه ای که روی برخی از افراد بيماری که علاوه بر معالجه و دريافت دارو به دعا کردن هم تمايل داشتند و برخی با بيماری يکسان درمان مناسبی را دريافت کرده اند، انجام دهند و به اين نکته دست پيدا کنند که آيا تاثير دعا می تواند همانند هر درمان ديگری مورد ارزيابی قرار گيرد. يکی از نخستين مطالعات در سال 1988 انجام گرفت .محققان دريافتند آن دسته از بيمارانی که همراه با ديگران دعا کرده بودند ،نسبت به کسانی که بدون دعا کردن از درمان مناسب بهره مند بودند با مشکلات کمتری بهبود يافتند. نياز آنها به آنتی بيوتيکها يک پنجم ديگر بيماران بهبود يافته بود و فقط يک سوم احتمال پيشرفت تورم ششی در آنها وجود دارد. هر چند برخی افراد سوال می کنند آيا يافته های اين مطالعات سنديت علمی حقيقی دارد؟ نتايج کاملا مبين اين حقيقت هستند، آنقدر که مرکز ملی برای داروی رايگان و متناوب ،2/6 ميليون دلار طی دو سال برای مطالعه ارتباط بين سلامتی و دعا از لحاظ معنويت و ژرف انديشی هزينه کرده است . افراد با ايمان شکی ندارند که دعا به درمان بيماری ها کمک می کند.بررسی های اخيری که توسط مرکز ملی آمار سلامت انجام شد ،مشخص کرد که 43 درصد از جمعيت بزرگسال در سالهای پيشين به طور ويژه برای سلامتی خود دعا می کردند و اين که بيش از نيمی از کسانی که مورد بررسی قرار گرفتند يک بار در زندگيشان برای سلامتی خود دعا کرده بودند. متخصصان قلب می گويند، 97 درصد از بيماران شب قبل از عمل قلب دست به دعا برداشته بودند. طی تحقيقی که سال گذشته انجام شد از بين بيش از 5600 پاسخگو ، 40 درصد معتقد بودند که آنها هميشه برای سلامتی شان دعا می کردند و 71 درصد کسانی که اصلا برای سلامتی خود دعا نمی کردند، گفتند در مقابل کسانی که در دعا شرکت نمی کردند ،فقط در خصوص بيماری های خاصی مثل سرطان يا دردهای مزمن دست به دعا برمی داشتند و 65 درصد معتقد بودند به دنبال اختلالات عاطفی يا بيماريهای روانی دعا می کردند.يکی از کسانی که مورد مطالعه قرار گرفته بود ، گفت :مدتها از افسردگی شديدی رنج می بردم و بدون استواری بر ادامه دعا، نمی توانستم بر اين بيماری غلبه کنم. ديگر افرادی که در تحقيق شرکت داشتند ، خبر دادند که دعا درمانهای ناگهانی و شگفت آوری را برای آنها به دنبال داشته که يکی از آنها بيان کرد : به دليل انسداد سه تا از شريانهای قلبم قرار بود عمل قلب باز انجام دهم.دوستان و خانواده ام دست به دعا برداشتند و صبح روز بعد پزشکم اطلاع داد که رگهای قلبم مانند قلب يک نوجوان صاف است و هيچ انسدادی در آن ديده نمی شود . فرد ديگری اظهار کرد : خواهر من که دچار پيامدهای ناشی از ضايعه تولد بود و انتظار می رفت که باعث مرگ يا ناتوانی شديد او شود بواسطه دعا کاملا درمان شده.او اکنون هيچ نقص و معلوليتی ندارد. اين حس ارتباط با يک ذات ملکوتی و مقدس ،اثرات روانی عميقی دارد. دعا می تواند استرسها و اضطرابها را سازمان دهی کند. نگرانيها و پريشانيها را کاهش داده و يک حس آرامش و اتصال به انسان می دهد و باعث محکم شدن بنيان جوامع می شود. دعا می تواند به تغيير رفتارهای بد منجر شود. قدرت درمانی دعا با آن که هيچ کس به طور قطع نمی تواند ثابت کند دعا بيماريها را درمان می کند پزشکان بسياری نمونه هایی از بهبوديها را ذکر می کنند که نمی توانند دليل ديگری برای آنها پيدا کنند.تنها چيزی که می دانيم اين است که دين و معنويت می تواند باعث کاهش استرس و بالابردن قدرت سيستم ايمنی شود. کولين مک کلين -جاکوئين محقق دانشگاه فوردهام نيويورک سيتی می گويد : وقتی برای يک تحقيق مصاحبه با بيماران سالمند را شروع کردم دانشجوی کارشناسی بودم و به نظر می رسيد افرادی که دين نقش مهمی را در زندگيشان ايفاء می کرد نسبت به کسانی که افراد مذهبی ای نبودند بهتر عمر می کردند. تعدادی از مطالعات به معنويت و عملکرد ايمنی بدن نظر داشتند و بين اين دو ارتباطی را پيدا کردند. طی تحقيقی که در سال 1997 توسط دکتر داروساز هارولد جی کواينگ پروفسور روانپزشکی و علوم رفتاری مرکز پزشکی دانشگاه داک بر روی سالمندان انجام شد افرادی که به طور مکرر در مراسم مذهبی شرکت کردند احتمال افزايش سطوح نامطلوب اينترکولين شش در آنها کاهش يافت . پروتئينی که در واکنش ايمنی و عوامل التهاب دخالت دارد نسبت به کسانی که در مراسم مذهبی شرکت نمی کنند علائم سيستم ايمنی سالم تری بروز می دهند. در مطالعه ای که در سال 1998 بر روی چهار هزار نفر بزرگسال انجام شد کوانيگ دريافت آن دسته از کسانی که روزانه دعا می کردند و به طور هفتگی در مراسم مذهبی شرکت می کردند نسبت به کسانی که دعا نمی کردند و يا به مراسم مذهبی نمی رفتند چهل درصد کمتر به تنشهای شديد دچار می شدند ، در تحقيقی که در سال 2004 در دانشگاه آيوا انجام شد ارتباط بين حضور در مراکز مذهبی با زندگی طولانی تر مشخص شد. در تحقيقی که در سال 2001 روی زنان دارای سرطان سينه گسترده انجام شد ، " اس .ای.سفتون " دستيار پروفسور روانپزشکی دانشگاه لوييزويل دانشکده دارو ، دريافت زنانی که ميزان معنويت در آنها بالا بود پخش گلبولهای سفيد خون و شمارش کلی لمفوسيت های اين افراد به بالاترين حد می رسيد، همينطور نسبت به کسانی که معنويت در آنها وجود نداشت سيستم ايمنی قوی تر داشتند. در سال 2002 تحقيقی که از بيماران ايدزی گرفته شد ، مشخص شد که بيماران مذهبی تر سطح هورمون استرس (کورتيزول ) کمتری دارند و تکرار دعا با عمر طولانی کاملا در ارتباط است **** منبع : مقاله " 'نتيجه بخش بودن دعا" - تهيه کننده : ندا اظهری -ترجمه از Readers digest - انتشار توسط : ضميمه حکيم - روزنامه جام جم سه شنبه 17 آبان 1384
|
|
|
|
|
|
|
| برای اطلاع از به روز شدن سايت فکرنو ، ابتدا نام و سپس پست الکترونيکی خود را وارد نماييد. |
|
جستجو در سايت فکر نو |
|
|
|
خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی
|
|
|
|
|
|
سایت فکرنو-سایت خلاقیت ،نوآوری و کارآفرینی
خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی
