|
|
|
|
|
|
|
معلمان بايد استانداردهايی برای موفقيت تعيين کنند و دانش آموزان را آگاه سازند که از همه آنها انتظار می رود به اين استانداردها دست يابند. اين توصيه ، دو موضوع بسيار با اهميت را به يکديگر پيوند می دهد: يکی تعيين استانداردهای هدفمند ، يعنی استانداردهای مهم، چالش برانگيز و قابل حصول و ديگری انتقال انتظارات معلم به دانش آموز،يعنی انتظار دستيابی آنان به اين استانداردها ، اين توصيه از اين رو اهميت دارد که علاوه بر پيشنهاد دستيابی به بعضی استانداردها ،پيشنهاداتی نيز برای اجتناب از استانداردهای دلخواه (1) و ناپايدار (هوس برانگيز) (2) دارد. همچنين توصيه می کند، از استانداردهايی که برای دانش آموزان قابل حصول نيستند ، دوری شود و از استانداردهايی که دانش آموزان بدون هيچ تلاشی می توانند به آنها دست يابند نيز پرهيز شود و سرانجام اين که نبايد انتظارات زيادی از دانش آموزان به خصوص گروه های کوچک تر دانش آموزی داشت . تشويق دانش آموزان را بايد به خاطر توجه و تلاشی که برای يادگيری می کنند، تشويق کرد. دانش آموزان ، اغلب نه برای توجه و تلاش بيش تر ترغيب می شوند و نه به خاطر توجه و تلاشی که برای يادگيری می کنند ، تشويق کرد. دانش آموزان اغلب نه برای توجه و تلاش بيشتر ترغيب می شوند و نه به خاطر توجه و تلاشی که برای يادگيری می کنند، پاداش می گيرند.تحسين ساده رفتارهای مطلوب ، در بسياری از موقعيت ها و برای بسياری از دانش آموزان موجب تحير و شگفتی می شود. در صورت لزوم می توان از تقويت کننده هايی همچون کربن (3) ( token)که می توانند در ازای کالا يا خدمات معاوضه شوند و يا دادن وقت اضافی به دانش آموزان برای تمام کردن کاری که می خواهند انجام دهند ، استفاده کرد يادآوری بايد به دانش آموزان کمک کرد تا راهبرد هايی را برای يادگيری اتخاذ کنند.به ويژه برای يادآوری آنچه تدريس شده است و به کارگيری آنچه يادگرفته اند.به دفعات به دانش آموزان گفته می شود که چه چيزهايی را بايد ياد بگيرند و برای ياد گرفتن ، لازم است چه چيزهايی را بدانند يا انجام دهند. حتی ممکن است به آنها گفته شود که چرا مجبورند بعضی چيزها را ياد بگيرند.در حالی که اغلب ،چگونه ياد گرفتن به آنها آموخته نمی شود. راهبردهاي زير از جمله راهبردهايی هستند که می توان آنها را به دانش آموزان آموخت : 1-راهبردهای تمرين ذهنی ( rehearsal ) :يعنی به طور فعال برشمردن يا نام بردن چيزهايی که قرار است ياد گرفته شوند. 2-راهبردهای تشريحی ( elaboration strategies ) : روش های افزودن يا بسط دادن آنچه قرار است آموخته شود. 3-راهبردهای سازمانی ( organizational strategies) : شيوه های قرار دادن آنچه ياد گرفته می شود ، در چارچوبی بزرگ تر. 4-راهبردهای پايشی ( monitoring strategies ) : طريقه های رسيدگی به پيشرفت خود در جهت يادگيری معلمان کارا بايد بتوانند ، زمينه همه يا هريک از راهبردها را برای دانش آموزان فراهم آورند. نگه داشتن دانش آموز در فضای يادگيری معلمان بايد موقعيت هايی را در کلاس به وجود آورند که باعث حفظ و نگه داری ( holding power ) دانش آموزان در فضای يادگيری شوند. چنين موقعيت هايي اين امکان را فراهم می سازند که دانش آموزان به طور پيوسته در فرآيند يادگيری درگير شوند و اين درگيری تداوم يابد.به عبارت ديگر ، اين موقعيت ها ، قدرت نگاه داری و حفظ توجه و درگيری دانش آموزان را از مزاحمت ها و عوامل پرت کننده حواس حفظ می کنند. در اين موقعيت ها، دانش آموزان به طور مداوم در يادگيری خويش مشارکت می کنند و نيازی نيست که برای آموزش ، منتظر مساعدت ديگران بمانند. چنين موقعيت هايی متضمن فعاليت هايی هستند که از طريق آنها دانش آموزان می توانند ، چيزهايی بسازند يا انجام دهند. به اين طريق است که دانش آموزان به طور فعال درگير يادگيری می شوند. جلب توجه در جريان ارائه مطالب ، معلمان بايد از راهکارهايی که توجه دانش آموزان را جلب و آنها را درگير يادگيری می کنند، بهره بگيرند. معلمانی که در پی بهبود کارايی خود هستند، می توانند از راهکارهای متعددی استفاده کنند.آنها می توانند سوال هايی بپرسند و تکاليف کوتاهی بدهند برای اين که شاگردانشان درباره آنچه ارائه می شود ، فکر کنند. در اين مورد می توان به استفاده از تمرين های محاسبات ذهنی ( emental computation exercises ) در کلاس های رياضی و همچنين طرح سوال هايی که پاسخ آماده ندارند و سوال هايی که ايجاب می کنند دانش آموزان عقيده ای را بيان کنند و از آن دفاع نمايند ،اشاره کرد. پاسخ به اين گونه سوال ها معمولا مستلزم آن است که دانش آموزان به جای اتکاء به پاسخ های برنامه ريزی شده و طوطی وار ،درباره آنها فکر کنند .گاهی معلمان می توانند از دانش آموزان درباره پاسخی که دانش آموز ديگری داده است ، سوال کنند.در اين صورت ، دانش آموزان بايد از آنچه در کلاس مورد بحث قرار گرفته است ،آگاه شوند و هر لحظه ، آماده مشارکت در گفت و شنود کلاس باشند. حرکت در بين دانش آموزان در جريان انجام تکليف های انفرادی ، معلمان بايد بين دانش آموزان حرکت کنند و بر کار آنها نظارت داشته باشند. اين توصيه به دو منظور صورت می گيرد، اول اين که حضور فيزيکی معلم در کنار دانش آموزان ، دقت و توجه آنها را به تکليفی که در دست دارند ، افزايش می دهد .دوم که مهم تر از اولی است ، اين است که معلم با نظارت بر کار دانش آموزان می تواند در صورت نياز مساعدت های لازم را به آنها بکند. محبت به دانش آموزان معلمان بايد علاقه و محبت خود را هم به صورت کلامی و هم از طريق ابزارهای غير کلامی چون : توجه تمام و کمال به دانش آموزان ، حفظ و تداوم ارتباط چشمی با آنان ، لبخند زدن و ايماء و اشاره نشان دهند. ما اغلب فراموش می کنيم که اکثر دانش آموزان برای معلمانی که برای آنها محبت می کنند و معلمانی که آنها را مورد احترام قرار می دهند ، هر کاری را انجام می دهند. در بيش تر موارد، دانش آموزان حاضرند هر کاری بکنند تا تاييد چنين معلمانی را به دست آورند. آشکار است که معلمان بايد در ابراز علاقه و محبت خويش نسبت به دانش آموزان صادق باشند و گرنه ، احترام آنان نزد دانش آموزانی که رياکاری و دورنگی می بييند ، رو به افول می گذارد.
**** منبع: مقاله : ويژگی های معلمان اثربخش - تهيه کننده : دکتر علی رووف- - روزنامه همشهری - 21 تير ماه 1384
|
|
|
|
|
|
|
| برای اطلاع از به روز شدن سايت فکرنو ، ابتدا نام و سپس پست الکترونيکی خود را وارد نماييد. |
|
جستجو در سايت فکر نو |
|
|
|
خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی-خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی
|
|
|
|
|
|
سایت فکرنو-سایت خلاقیت ،نوآوری و کارآفرینی
خلاقیت-نوآوری -کارآفرینی
