همان گونه که بیان شد کودک باید هنگام آتش سوزی در نخستین اقدام
بادی فرار کند و همچنین گفتیم چه مکانهایی امن است یا نیست، اما
سوال اینجاست که کودک چگونه بفهمد، از کجا باید فرار کند و از کجا فرار
نکند، اگر یک مسیر بسته بود چه مسیرهای جایگزینی وجود دارد؟ به کجا
فرار کند؟ محل امن کجاست؟
مسلما در لحظه خطر در آن وضعیت بحرانی و زمان کم و آنهمه استرس ، کودک
نمی تواند به درستی فکر کند و تصمیمی درست بگیرد، حتی ممکن است در
شرایط عادی نیز جواب این سوالها را نداند، پس چه باید کرد؟
با کمی تفکر در می یابیم که بهترین و ساده ترین راه آموزش ، پاسخ این
سوالات به اوست اما نه به شکل درس و تئوری محض!
امروزه در بسیاری از نقاط دنیا و همچنین ایران در قالب کارگاه هایی،
مربیان، والدین و کودکان آموزش داده می شوند، و در مرحله بعد خودمربی
ها، پدرها و مادرها این آموزش را ادامه می دهند و از این روش خلاقانه
بهره می جویند.
این روش کشیدن نقشه
محل زندگی، مهد و دبستان کودکان به همراه آنان و سپس مشخص کردن راههای
مختلف خروج است، راه اصلی و راههای جایگزین و همچنین تعیین محل های امن
به همراه خود کودک که بداند باید به سمت آنها حرکت کرده و منتظر بماند
تا دیگر اعضای خانواده اش نیز به او بپیوندند.
پس از طی این مرحله،
چندین بار و به فواصل منظم این نقشه و برنامه ریخته شده در شکل یک بازی
جذاب و هیجان انگیز و یک مانور اجرا شود که کودک آمادگی و مهارت و
اعتماد به نفس لازم هنگام مواجهه با آتش سوزی را داشته باشد.
اینگونه دست کم می توان از سوی خود کودک اطمینان داشت که کاری برخلاف
آنچه به صلاح اوست انجام نداده و بهترین تلاشش را برای نجات خود و حتی
دیگر اعضای خانواده انجام می دهد.
|