|
لحظه به لحظه بر
سرعت اطلاعات اضافه می شود و این خود منجربه شتاب بیشتر دانش
آفرینی می شود و به دنبال آن بارانی از اندیشه های جدید تولید می
شود.
انسان برای پیشگیری از پیامدهای ناخواسته این انفجار اطلاعاتی می
بایستی از مغز خود مدد بگیرد تا بتواند زندگی سالمی برای خویش
فراهم نماید.شاد و با امید زندگی کند و به دور از اضطراب و نگرانی
فعالانه تلاش نماید و علاوه بر داشتن یک زندگی خلاق و سالم در
توسعه جامعه خود نیز نقش مثبت داشته باشد.
انسان از بدو کودکی برای زندگی کردن می بایستی مورد حمایت خانواده
قرار گیرد و خانواده نیز باید از طرف سازمان های اجتماعی حمایت شود
و این دو همچون دو رکاب یک دوچرخه هستند که اگر به خوبی نقش خود را
ایفا کنند به راحتی چرخ توسعه را به سمت جلو به پیش می برند و به
زبانی دیگر انسان هایی که در ساختار خانواده و ساختارهای اجتماعی
ایفای نقش می کنند باید از توانمندیها و قابلیت های لازم برخوردار
بوده و علاوه بر برخورداری از علم و دانش روز از مهارت های لازم را
برای انجام وظیفه برخوردار باشند. چنین انسانی هایی باید ایده های
جدید داشته و بتوانند آنها را عملی سازند ، هم مسائل اطراف خود را
کشف کنند و هم بتوانند آنها را حل کنند.
اکنون این سوال در ذهن ما پدیدار می شود که سازمان ها چه تدابیری
را برای حمایت از اجتماع و توانمند نمودن اعضای جامعه اندیشیده
اند؟
هنگامی که از سازمان های موفق نام می بریم ، ناخواسته به منابع
انسانی یا کارکنان آنها توجه کرده ایم .
قلب تپنده برای توسعه یک سازمان همانا کارکنان خلاق آن است .اگر
این قلب تپنده نتواند خون حیاتبخش توسعه را در درون سازمان به حرکت
درآورد ، با گذر زمان سازمان به یک موجود ضعیف و ناتوان تبدیل می
شود که خود برای ادامه حیات نیازمند مکیدن خون از بیرون سازمان
خواهد بود ودر این شرایط یا باید به عمر این سازمان خاتمه داد و یا
برای ادامه فعالیت آن فشاری را بر دوش جامعه تحمیل نمود.
کارکنان سازمان های غیر خلاق به مرور به افرادی تبدیل می شوند که
تنها علاقمند به انجام کارهای تکراری هستند و همین امر باعث عقب
ماندن آنها از سازمان های پیشرو می شود.
به راستی چند درصد از کارکنان در سازمان های ما از خلاقیت لازم
برای انجام کار برخوردارند و از طرفی سازمان های ما تا چه حد شرایط
را برای خلاقیت و نوآوری مهیا کرده اند؟
برای پاسخ گویی به این سوال باید پژوهش های دقیقی انجام گیرد تا
بتوان در این رابطه با صراحت سخن گفت .
اگر بخواهیم ویژگی های یک کارمند خلاق را بیان کنیم می توانیم به
نکات زیر اشاره کینم :
او کسی است که :
-دارای انگیزش درونی بالا برای کار کردن است
-شغل خود را دوست دارد و عاشق آن است و هدفمند کار می کند
-جستجو گراست و برای یادگیری لحظه ای را از دست نمی دهد
-هر لحظه تلاش می کند که بر تجربیات خود بیافزاید و سطح مهارت های
شغلی خود را افزایش دهد.
-انعطاف پذیر بوده و به خوبی می تواند با دیگران ارتباط برقرار
کرده و از تجربیات آنان بیاموزد و به دیگران یاد دهد
-تمایل به انجام کار در شرایط ابهام آوردارد
-صادق است و از ریاکاری و چابلوسی دوری می کند
-روحیه استقلال طلبی دارد و ریسک پذیر است
-به جزییات دقت دارد و سعی می کند تجربه کند و مشکلات را از سر راه
بردارد
-در صدد کشف مسائل در محیط شغلی است
-بسیار تاثیرگذار است و محیط خویش را تحت تاثیر قرار می دهد
اگر سازمانی دارای کارکنانی باشد که ویژگیهای فوق درآنان زیاد دیده
می شود می توان امید داشت که این سازمان بتواند خلاقیت و نوآوری را
در فرهنگ خود نهادینه کند. اما برعکس در سازمان های غیرخلاق کمتر
می توان این ویژگیها را در کارکنان جستجو کرد.
اگر شما از یک کارمند سوال کنید چرا انگیزشی برای کارکردن ندارد ،
ممکن است با پاسخ های زیر روبرو شوید:
-مدیر من ضعیف است و اگر من با جدیت کارکنم ، ثمره این تلاش و کوشش
نصیب او می شود. حال آنکه قابلیت های او پایین تر از من است پس من
سعی می کنم کمتر تلاش کنم مگر در حد خواسته شده.
-همکاران من مترصد فرار از زیر بار مسوولیت هستند ، اگر من سخت
کوشی کنم ضرر کرده ام .
-با انجام کار و تلاش ثمره بیشتری در کوتاه مدت نصیب من نمی شود ،
چه بیشتر کارکنم و چه کمتر ، ثمره نهایی یکی است و آن هم حقوق ثابت
.
-عده ای در محیط کار سوء استفاده می کنند، پس چرامن باید نسبت به
کار خویش دلسوزی نشان دهم.
هنگامی که شما در یک سازمان با چنین پاسخ هایی روبرو شوید چه نتیجه
گیری خواهید کرد؟
شیوه مدیریتی در این سازمان به گونه ای بوده است که افراد زمینه ای
برای تلاش و کوشش و بروز خلاقیت نداشته اند و از طرفی نیز انتخاب
افراد در جایگاههای شغلی بر اساس شایستگی نبوده است.
حال فرض کنید در یک سازمان نگرش و عمل کارکنان در زمینه کارکردن به
چنین سرانجامی دچار شود که هر کس برای کارنکردن ، خود را به علتی
بچسباند ، به راستی در آینده چه اتفاقی بر سر کارکنان این سازمان
خواهد افتاد؟
افراد در چنین سازمانی فرصت های کمتری برای تجربه کردن دارند و به
همین علت و به مرور زمان قابلیت آنان نزول می کند و سرانجام
کارمندان تبدیل به افرادی می شوند که از دانش و مهارت روز برخوردار
نبوده و اگر روزی بخواهند در جای دیگری غیر از سازمانی که مشغول به
کار هستند به فعالیت بپردازند با معضلات عدیده ای روبرو خواهند شد.
اصولا در جامعه اطلاعاتی یکی از ویژگی های انسان تمایل به یادگیری
مستمر آن هم با شیوه خودآموزی است و اگر افراد بطور مستمر نتوانند
بر دانسته ها و مهارت های خویش بیافزایند از صحنه شغلی حذف خواهند
شد.
به همین خاطر هرچه زمان می گذرد ، چنین کارمندانی پی می برند که
فاقد مهارت ها و قابلیت های مناسب برای شرایط روز هستند و آرام
آرام یک اضطراب درونی وجود آنان را فرا می گیرد.در این مرحله آنان
دو راه پیش رو خواهند داشت:
1- بدون توجه به اطراف خویش با کسب علم و دانش و افزایش مهارت و
سخت کوشی ، خود را برای شرایط روز مهیا کنند و حتی اگر سازمان
شرایطی را برای رشد آنان فراهم نمی کند از امروز برای تغییر موقعیت
شغلی خود برنامه ریزی نمایند و حتی اگر صلاح می بینند به یک سازمان
دیگر مهاجرت کنند.
2- برای حفظ موقعیت خویش به مدیران سازمان نزدیک شوند.
اصولا نزدیک شدن به یک مدیر توانمند و بادرایت از طریق چابلوسی و
ریاکاری امکان پذیر نیست زیرا مدیران توانمند تمایلی به پذیرش
افراد ناتوان ندارند زیرا در گذر زمان باعث تزلزل پایه های قدرت
آنان خواهد شد و برعکس تنها در سازمانی می توان از طریق چابلوسی و
ریاکاری به مدیران سازمان نزدیک شد که مدیران آن سازمان افرادی
ضعیف و ناتوان هستند. در این شرایط کارمندان از طریق چابلوسی ،
تملق ،ریاکاری و زد و بند خود را به مدیر مربوطه نزدیک می کنند ودر
این مرحله اولین قربانی ، خلاقیت است که باید در سازمان به خاک
سپرده شود .
رشد ایده های نو در یک سازمان زمانی میسر است که محیط اکنده از
صداقت و درستی و تمایل به کارگروهی و تلاش در جهت رشد یکدیگر باشد
و اصولا یک محیط سازمانی فاقد اخلاق آفت خلاقیت و نوآوری است و
امروز اخلاق به عنوان یک سرمایه گرانقدر و باارزش محسوب می شود که
اگر هر سازمانی دارای آن باشد ،بالاترین سرمایه غیرمادی را داراست
به گونه ای که این سرمایه قادر است در شرایط پرخطر یک سازمان را
بیمه کند.
اگر یک کارمند با سخت کوشی و کسب مهارت به رشد خود نپردازد ، ممکن
است در آینده مجبور شود از طریق چابلوسی و ریاکاری موقعیت خویش را
حفظ کند و در اینجا سازمان دچار یک سیکل معیوب زیر می شود.
کارمند ناتوان-مدیر ضعیف-کارمند ناتوان-مدیر ضعیف
وجود کارمندان فراوان در سازمان که فاقد علم و دانش و مهارت های
کاری هستند باعث تثبیت موقعیت مدیران ناتوان می شود و هرچه این
کارمندان ناتوان تر باشند ، مدیران ضعیف تری بر مسند سازمان قرار
می گیرند.
کارمندانی که از مهارت های بالایی برخوردارند و دارای علم و دانش
روز هستند به هیچ وجه زیربار مدیران ضعیف نمی روند و به همین خاطر
به راحتی می توانند تغییر موقعیت شغلی داده و به جایی بروند که
شرایط مساعد حضور آنان است و برعکس کارمندان ناتوان قادر به تغییر
موقعیت شغلی خود نیستند مگر آنکه از طریق رابطه و بدون تعیین
شایستگی به سازمان دیگری بروند که این جابجایی به معنی انتقال سیکل
معیوب به یک سازمان دیگراست .
توجه به این نکته ضروری است که اگر یک کارمند از مسیر کار و تلاش و
کسب دانش دوری کند به احتمال زیاد در آینده می بایستی برای حفظ
موقعیت خود به چابلوسی و تملق مدیر بپردازد زیرا از نظر مالی به
شدت به سازمان وابسته خواهد شد ، چون در این شرایط پرنده ترس در
وجود کارمند آشیانه می کند و هر روزه در گوش او نجوا می کند که اگر
این حمایت از دست برود چه اتفاق هولناکی در زندگی وی به وقوع می
پیوندد!
حال اگر یک مدیر توانمند به درون چنین سازمانی راه یابد مجبور به
انجام اصلاحات است و این ممکن است منجر به حذف بعضی از کارمندان
شود و این خود سبب به پرواز درآمدن پرندگان ترس بر فضای سازمان
خواهد شد که به دنبال آن مخالفت های شدیدی در سازمان رخ می دهد و
در این مرحله کمتر کسی می تواند دوام آورده و مدیریت کند مگر آنکه
یا خود را فداکند و یا با روحیه ای خستگی ناپذیر و به همراه درایت
و کاردانی و زیرکی و با بهره گیری از نبوغ شخصی از این مسیر سخت
عبور کند که متاسفانه در بسیاری از موارد ،مدیر مربوطه دوام
نیاورده و مسوولیت را رها کرده و فرار می کند.
سازمان هایی که با حضور چنین کارمندانی به پیش می روند به علت بهره
وری پایین علاوه بر اینکه در ارائه خدمات ناکارا هستند ، خود تبدیل
به بار سنگینی بر دوش جامعه می شوند که به مرور هزینه های سنگینی
را بر جامعه تحمیل می کنند. چنین سازمان هایی در بخش خصوصی محکوم
به فنا هستند و اگر در بخش دولتی باشند تنها تا زمانی ادامه حیات
می یابند که مورد حمایت واقع شوند .
حال با این سوال روبرو هستیم که یک فرد که در یک سازمان مشغول به
کار است چه تدابیری را باید برای رشد فردی خود مدنظر قرار دهد تا
در سیکل معیوب گفته شده گرفتار نشود ؟
هر فردی می بایستی بخاطر داشته باشد که هر اتفاقی که در اطراف او
رخ می دهد نمی بایستی مانع و سد رشد او باشد .چنین فردی باید در هر
لحظه در جهت رشد علم و دانش و کسب مهارتهای شغلی جدید بکوشد و
اصولا کسی قادر است با اشتیاق فراوان در کار خود جدیت بورزد که به
کار خود علاقه داشته باشد و اگر به کار خود عشق و علاقه ای ندارد
از امروز باید برای خود برنامه ریزی نماید که شغل خود را تغییر
داده و در جایگاه شغلی مورد علاقه خود قرار گیرد که در هنگام کار
کردن از آن لذت ببرد . در این شرایط بسیاری از دلایل برای کارنکردن
محو و نابود می شود زیرا کار همراه با لذت خواهد بود و هرچه انسان
بیشتر کارکند ، بیشتر لذت می برد و سیکل معیوب کارمند ناتوان-مدیر
ضعیف-کارمند ناتوان-مدیر ضعیف تبدیل به سیکل باارزش کار-لذت –کار
–لذت می شود و این سیکل می تواند مقدمه ای باشد بر نابودی سیکل
معیوب گفته شده .
یکی از دلایل کم رنگ بودن خلاقیت در محیط های شغلی آن است که افراد
شغل خود را بر اساس علاقه انتخاب نکرده اند و در بعضی موارد به
واسطه رابطه و به راحتی به یک جایگاه شغلی برای کسب درآمد دست
یافته اند و زمانی که درآمد را به دست می آورند، چون علاقه ای به
کار ندارند ، در بسیاری از موارد در گرداب روزمرگی و نزول قابلیت
ها گرفتار می شوند و سرانجام کار مساوی خواهد بود با سوهان مالیدن
بر جسم و روح که این خود صدمات جبران ناپذیری را بر بهداشت روانی
انسان وارد می کند .
یکی از دلایل مهم که باعث بی علاقگی کارکنان به سخت کوشی و پذیرش
مسوولیت می شود باز هم بی علاقگی به کار است . به گفته حضرت علی
(ع) آفت دانش به کار نبستن آن و آفت کار دلبستگی نداشتن به آن است
در جایی که انسان از کار خود لذت نمی برد می توان شاهد معضلات
عدیده بود.
راسل ایکاف از صاحبنظران فلسفه علم و علوم سیستم ها بیان می کند :
بهترین نوع زندگی آن است که بین کار و تفریح اختلافی نباشد در
غیراین صورت زندگی یعنی تیره بختی و یکی از دلایل وخیم شدن کیفیت
زندگی ما همانا تفریح قلمداد نشدن کارماست .
این گفته با ارزش کریشنیان مورتی از مشاهیر هند را نیز باید به
خاطر سپرد که اگر روزی کاری را برای خود انتخاب کردی که به آن عشق
و علاقه نداری هم به خود خیانت کرده ای و هم به جامعه ات .
اولین ضربات هولناک به درخت خلاقیت سازمان زمانی رخ می دهد که
افراد با بی علاقگی به سازمان ها راه می یابند و مهم ترین دلایل
چنین حضوری ممکن است موارد زیر باشد:
-رابطه گرایی و و عدم انتخاب افراد در پست های شغلی بر اساس علاقه
و کفایت
-بی هدفی در زندگی و حضور بی هدف در محیط های شغلی
-انتخاب پول به عنوان هدف اصلی درانتخاب شغل
حضور افراد بی علاقه در یک سازمان شرایطی را پدید می آورد که افراد
در هر لحظه به دنبال بهانه جویی برای فرار از کار هستند و تنها با
انگیزش های بیرونی نظیر پول ، مقام و نظیر اینها به طور موقت تلاش
و کوشش می کنند و هر گاه این انگیزش بیرونی کم رنگ می شود آنان نیز
دست از فعالیت بر می دارند و یا در انجام آن کوتاهی می کنند و به
دنبال آن سیکل معیوب : پاداش –کار-پاداش –کار شکل می گیرد که زمینه
را برای رشوه خواری مستعد می کند و به گفته امانوئل کانت از پایه
گذاران آموزش و پرورش آلمان ، کارهای فراوانی در جامعه وجود دارد
که می بایستی انجام شود و قابل پاداش دادن نیست و اگر شرایطی پدید
آید که افراد تنها در قبال پاداش ، به انجام این کارها بپردازند ،
این کارها بر زمین مانده و تاثیرات نامطلوب آن در گذر زمان بر سر
جامعه فرود خواهد آمد.
هنگامی که کارمند سازمان از خلاقیت دور می ماند به کارمندی بهانه
جو تبدیل می شود و چنین کارمندی هر لحظه در تلاش برای کسب اطلاعات
است ، اما نه اطلاعات برای رشد و تعالی خود ، بلکه به دنبال
اطلاعاتی است که به کمک آن بتواند از زیر بار مسوولیت های خود فرار
کند .اطلاعاتی نظیر :ضعف ها ،دزدی ها ،بی کفایتی ها ،دسیسه ها
،رانت خواریها و بسیاری چیزهای دیگر.
سازمان هایی که از وجود چنین کارمندانی انباشته است سرانجام روزی
از هم پاشیده خواهد شد و آن روز ، روز سخت و دشواری برای کارکنان
چنین سازمان هایی است .
در آن زمان چنین کارمندانی حمایت مالی خود را از دست می دهند و در
مدت کوتاهی جامعه شاهد به خطر افتادن نهاد خانواده های این
کارمندان خواهد بود و به دنبال آن فشار مادی و روانی سختی بر
خانواده ها تحمیل می شود و گاهی نیز ناخواسته شاهد از هم پاشیده
شدن خانواده ها خواهیم بود و زمینه برای ایجاد آسیب های اجتماعی
فراهم می شود. در این مرحله فشارهای روانی فراوان بر کارمندان
تحمیل می شود و آنان مستعد بیماریهای جسمی و روحی می شوند .
پس برای حفظ موقعیت خانواده و همچنین سازمان ها مجبور هستیم فرهنگ
خلاقیت را در سازمان ها رشد دهیم و بتوانیم محیط سازمان ها را به
مدرسه ای برای رشد خلاقیت و نوآوری تبدیل کنیم و کارمندان باید به
این نکته مهم پی ببرند که زمان به سرعت از دست می رود و باید هرچه
سریعتر در جهت رشد خود تلاش نمایند تا علاوه بر افزایش قابلیت های
فردی خود به عنصری تبدیل شوند که باعث تحول و نوآوری در سازمان ها
گردند و بی شک چنین سازمانی جایگاه انسان های بزرگ خواهد بود در
غیراینصورت سازمان آشیانه انسان های ناتوان و ضعیف خواهد بود که
ثمره کار آنها تنها تخریب و ویرانگری جامعه است .
آیا اکنون نباید در جستجوی کارمند خلاق بود ؟
****
منبع : مقاله
" در جستجوی کارمند خلاق " نویسنده : حمید میرزاآقایی-انتشار
سایت فکرنو -www.fekreno.org-اسفند 1387
|
