هماهنگ کننده صفحه  کارگروهی  بازی و کودک  : خانم  معصومه  چترفیروزه 

پست الکترونیک جهت ارسال مطالب :  info@fekreno.org

تاریخ به روز رسانی  17اردیبهشت   1395 تعداد مطالب ارسالی :   36  مورد

 

   
   

www.fekreno.org

   

 

 

 

   

 

 

   

 

 

   
 

 

هدف  از راه اندازی  صفحه  بازی و کودک 

هدف از راه اندازی  این صفحه  ارائه مطالب و تجربیات ارزشمند در خصوص   موضوع  بازی و کودک می باشد .این صفحه تلاش می کند  تا با ارتقاء  آگاهی  مادران  به آنان کمک نماید تا آنان  بتوانند  با بهره گیری از بازی  علاوه بر افزایش  قابلیت های کودک  ، زمینه ای برای  رشد بهتر ذهنی وی   پدید آورند .

 به همین خاطر از همه  علاقمندان درخواست می شود در صورتی که دارای تجربیات باارزشی بوده و یا به مطالبی  دسترسی یافته اند که می تواند  برای خوانندگان باارزش  بوده و در جهت ارتقاء  آگاهی  والدین در بهره گیری  از بازی  در رشد کودک  و بروز خلاقیت  مورد استفاده واقع شود  آن را به پست الکترونیک  زیر ارسال نمایند .  لازم  به ذکر است که  علاقمندان قبل از ارسال مطالب جدید  ، باید تمام مطالب ارائه شده در صفحه کارگروهی  را مطالعه نمایند تا موارد ارسالی جدید ، تکراری نباشد و تمامی مطالب باید  با ذکر منبع ارسال شوند مگرآنکه برگرفته از تجربیات شخصی و یا پژوهش های  فرد باشد.

info@fekreno.org

علاقمندان می توانند در خصوص موارد زیر مطالب خود را ارسال نمایند :

-معرفی سایت های اینترنتی که  به زبان فارسی و انگلیسی بوده و در زمینه  بازی  و کودک  به ارائه  مطلب پرداخته است

-معرفی کتاب های  مفید در زمینه بازی و کودک

-معرفی مقالات مفید  در خصوص  بازی و کودک

-معرفی اساتید صاحب نظر در خصوص موضوع  بازی و کودک  

معرفی دوره ها و کارگاههای مفید در خصوص  بازی و کودک 

-ارسال  اسلاید های آموزشی مرتبط  با موضوع بازی و کودک 

ارائه پیشنهادات خلاقانه  به والدین  در خصوص بهره گبری از  بازی در رشد  خلاقیت  و قابلیت های کودک 

-ارائه تجربیات شخصی   با ارزش در خصوص  بازی و کودک

-معرفی بازی بومی منطقه شما که برای کودک ارزشمند است

-معرفی بازی های فراموش شده

-معرفی موسسات فعال در زمینه بازی و اسباب بازی کودکان

با تشکر

فکرنو

 

 
   
         
    

بخش نمایش تبلیغات مرتبط با موضوع بازی و کودک

 

 

 

 

 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  با شگفت‌انگیزترین پارک‌های بازی کودکان آشنا شویم
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

بدون هیچ تردیدی زمین‌های بازی بخشی کامل و جدانشدنی از خاطرات هر کودکی است. در حالی که تمرینات گروهی نقشی غیرقابل انکار در ارتقای سلامت جسمانی و قدرت فیزیکی کودکان دارد کارشناسان بر نقش موثر زمین‌های بازی در تعلیم و تربیت و بهبود روابط اجتماعی کودکان تاکید دارند. در این بین کودکان با صرف اوقات فراغت خود در این مکان‌ها توانایی‌های بالقوه خود را مورد شناسایی قرار داده به درک جدیدی از مفاهیم دست می‌یابند، توانایی حل کردن مشکلات پیش روی‌شان را یافته و با نقش‌های آینده و کنش و واکنش‌های اجتماعی آشنا می‌شوند.

امروز زمین‌های بازی مدرن با این هدف طراحی می‌شوند که جلوی محدود کردن کودکان را گرفته و زمینه آشنایی هر چه بیشتر آنها با محیط اطراف‌شان را فراهم کنند. از این رو جای هیچ تعجبی نیست که این مکان‌ها نقشی موثر و خاص را در دوران کودکی انسان ایفا می‌کنند. شاید به همین دلیل است که طراحی این مکان‌ها با خلاقیت بیشتری همراه شده و طراحان جسارت بیشتری در این زمینه به خرج می‌دهند. نتیجه همین خلاقیت‌هاست که امروز سبب شده والدین نیز کمابیش به اندازه کودکان‌شان شیفته این محیط‌‌ها شوند. در ادامه قصد داریم شما را با تعدادی از این مکان‌ها آشنا کنیم و خاطرات رنگارنگ کودکی‌مان را با هم مرور کنیم.

 

بروملبی (Brumleby)، کوپنهاگ، دانمارک-

 

 



این زمین که از تعدادی خانه تراس دار قرن نوزدهمی ساخته شده یکی از اولین نمونه‌‌های ساخت و ساز اماکن عمومی به شیوه دانمارکی است. این زمین بازی کوچک و پیچیده با تراس‌های جالب توجه‌اش مکانی مدرن‌تر از طرح‌های قدیمی را به کودکان مشتاق هدیه می‌کند. خانه‌های بازی کوچک آن تصویری آیینه‌ای از خانه‌هایی است که در اطراف این زمین قرار گرفته‌اند. گویی که از سر ذوق جهان کوچکی از ناحیه تاریخی بروملبی در اینجا به نمایش گذاشته شده است. حتی رنگ منازل هم در این خانه‌های بازی شبیه سازی شده‌اند. خانه‌های برجسته این ناحیه توسط معمار دانمارکی میشل گوتلیب و با الهام از خانه‌های کشاورزان ایتالیایی ساخته شده و از 1959 تاکنون در فهرست اماکن حفاظت شده قرار گرفته‌اند. در ضمن نسخه‌های خانه‌های این زمین به شکلی انحنادار ساخته شده تا تخیل کودکان را به کار اندازد.

پارک بلکس‌لند ریورساید (Blaxland Riverside)، سیدنی، استرالیا


 


در ناحیه‌ای در مجاورت رودخانه پاراماتا (Parramatta) و در نزدیکی منطقه تاریخی اسلحه خانه نیواینگتون (Newington) این پارک که عنوان بزرگ‌ترین و بهترین پارک و زمین بازی سیدنی را یدک می‌کشد واقع شده و قادر است به دلیل داشتن تاب‌های بسیار بزرگ، تونل‌های سرسره دار، دیوار بازی، خانه‌های درختی 12 متری و البته بزرگ‌ترین پارک آبی خارجی در ناحیه نیو ساوت ولز(New South Wales) به خود ببالد. این پارک آبی از 170 فواره و آب پاش استفاده کرده تا تونل‌های آبی‌اش نیز به همان اندازه سایر سرگرمی‌های پارک پر نشاط و مهیج باشند. این مکان که بالغ بر هفت جریب مساحت دارد والدین را نیز تشویق می‌کند که همپای کودکان‌شان به تفریح و فعالیت بپردازند. همچنین محیط اطراف این پارک از نظر تاریخی نیز مهیج و سرگرم کننده است. برای دهه‌ها از این محل به عنوان مکانی برای کارخانجات نساجی و کشاورزی استفاده می‌شد بعدها برای اهداف نظامی و صنعتی نیز مورد استفاده قرار گرفت اما اینک به پارکی بزرگ بدل شده که خلاقانه در پی جلب رضایت خانواده‌ها است. این پارک که در ژوئن 2012 افتتاح شد موجبات گذراندن یک روز شاد و سرگرم کننده در بیرون از منزل را برای بازدید کننده‌ها فراهم می‌کند.
 

پارک نیشی روکوگو (Nishi Rokugo)، توکیو، ژاپن

 



یکی از فوایدی که وقت گذرانی در زمین‌های بازی برای کودکان دارد کمک به ارتقای درک مفاهیم در آنان است و این پارک واقع در توکیو در راستای کمک به درک مفهوم بازیافت توسط کودکان ساخته شده است. با نگاهی به آن درک این نکته که چرا به این پارک لقب پارک تایرها داده شده چندان سخت نیست. در حدود سه هزار تایر فرسوده در این مکان گردآوری شده و در قالب انواع ترکیبات قابل صعود همچون روبوت یا دایناسور برای بازی کودکان به کار برده رفته‌اند. این پارک همچنین دارای ساختارهای تونل مانند،‌ پل، کوهستان، سرسره‌های غول‌آسا و حتی تاب‌هایی ساخته شده از لاستیک است که برای بزرگسالان نیز مناسب می‌باشند. محوطه بازی بچه‌ها کاملا با شن پوشیده شده تا ضامن ایمنی و سلامت کودکان باشد. در اینجا ما شاهد یکی از عجیب‌ترین و غیر معمول‌ترین راه‌ها برای استفاده مجدد از لاستیک‌ها و تایرهای کهنه هستیم. همچنین در اینجا بچه‌ها در عین گذراندن اوقاتی شاد با مفهوم بازیافت اشیا و مواد بی استفاده و دور ریختنی آشنا می‌شوند.

پارک گالیور، والنسیا، اسپانیا

 

 



ادبیات می‌تواند ارائه دهنده ایده‌های بکر و خارق‌العاده‌ای باشد که قادرند تخیلات کودکی را به پرواز درآورند. کتاب منتشر شده جاناتان سوئیفت یعنی سفرهای گالیور هنوز هم در زمان سفر کرده و تاثیرات خاص خود را بر جای می‌گذارد. این اثر را می‌توان در پارک گالیور از نزدیک مشاهده کرد جایی که کودکان در نقش مردمان کوچک لیلیپوت گرد مدل بزرگ ساخته شده از فایبر گلاس گالیور به بازی و شیطنت مشغولند. این مجسمه میخکوب شده به همراه اسباب و لوازم پراکنده‌اش این زمین بازی را تشکیل می‌دهند. این پارک که در بستر قدیمی رودخانه توریا قرار گرفته مکانی ایده‌ال برای آشنا کردن کودکان با هنر اجتماعی، فضاسازی و البته ادبیات داستانی به شمار می‌رود.
 

زمین بازی شولبرگ (Schulberg)، ویسبادن، آلمان

 


کارشناسان باور دارند که بازی در محیط‌های طبیعی در ارتقای سلامت جسمی و ادراک کودکان نقشی موثر ایفا می‌کند و این زمین بازی با به کار گیری عناصری خاص این مهم را به نحو احسن به انجام می‌رساند. این زمین که در دامنه کوه قرار گرفته و به شهر ویسبادن مشرف می‌باشد در عین حال جذابیت زیادی نیز برای بزرگسالان دارد. اما طراحی خلاقانه آن با نگاه نوین خود تاثیری به مراتب گسترده‌تر بر کودکان داشته است. در این پارک یک جفت لوله سبز رنگ که در میان درختان پیچ و تاب می‌خورند و شبکه‌ای توری که در بین این دو لوله بافته شده و به کودکان امکان بالارفتن و حرکت می‌دهد نقش اصلی را برای سرگرم کردن کودکان و البته بزرگسالان برعهده گرفته‌اند. در این بین موانع و بخش‌های دیگری هم قرار گرفته که از آن جمله می‌توان به یک سرسره بزرگ، دیوارهایی برای صعود کردن و حتی تاب‌های متعدد اشاره کرد. کل این ساختار 35 متر قطر داشته و برای راحتی خیال والدین بیش از 3 متر ارتفاع ندارد. این پارک امکان تفریح و فعالیت در حومه شهر را برای علاقمندان فراهم کرده است.

پارک کلمی‌جونتری (Clemyjountri)،‌ ویرجینیا، آمریکا

 



این پارک رنگارنگ که در میان درختان سرسبز در ناحیه فرفکس ایالت ویرجینیا قرار گرفته شاید در نگاه اول شبیه به یک زمین بازی معمولی به نظر برسد. هر چند قسمت‌های مختلف پارک شامل، تاب‌ها، یک چرخ‌ و فلک و میله‌های میمون به قدری کوچک ساخته شده‌اند که بچه‌ها حین بازی کاملا پهلو به پهلوی یکدیگر قرار می‌گیرند. در واقع این فضای کوچک به کودکان امکان می‌دهد صرف‌نظر از توانایی‌های‌شان اوقات خوشی را در کنار یکدیگر بگذرانند. همچنین معابر و محل قرار گیری تجهیزات و وسایل بازی با رنگ‌های پرطراوت رنگ آمیزی شده تا دسترسی آسان‌تری را برای کودکان به ارمغان بیاورد. برخی از بخش‌های پارک به گونه‌ای طراحی شده تا شرکت در فعالیت‌های گروهی را برای کودکان امکان پذیر سازد در حالی که بعضی قسمت‌ها آرام‌تر و در نقاط خلوت‌تری قرار گرفته‌اند تا کودک از حریم خصوصی مورد نیازش در حین بازی نیز برخوردار شود. همان‌گونه که پیش‌تر اشاره کردیم یکی از فواید بازی‌های دوران کودکی کمک به توسعه مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی در کودکان است و به نظر می‌رسد این پارک مکان خوبی برای این آموزش‌ها به حساب می‌آید که به کودکان کمک می‌کند در ضمن تفریح و برخورداری از اوقاتی خوش به این هدف نیز دست یابند.

زمین بازی بوآدیا دل مونته (Boadilla Del Monte)، مادرید، اسپانیا

 



زمین‌های بازی می‌توانند همانند سکویی برای به پرواز در آوردن تخیلات کودک عمل کنند و این همان چیزی است که باید مد نظر طراحانی که فضاهای بازی را برای کودکان طراحی کرده یا می‌سازند قرار گیرد. وقتی که گروهی از طراحان در حال کار روی نوسازی و اصلاح پارک بوآدیلا دل مونته بودند دو تن از آنان ادواردو ناواجیو و سابا تارسولی کاملا به این موضوع که رنگ و فضای بازی چه نقشی در توسعه شخصیت و مهارت کودکان دارند واقف بودند. نتیجه کار آنها زمین بازی غیر معمول و ساختارهای معماری گیج کننده‌ای بود. این دو معمار فضای بازی بزرگی طراحی کردند که با رنگ‌های فریبنده سفید و آبی تزئین شده بود و شامل وسایل معمول زمین بازی به همراه سازه‌های دراماتیکی است که با بازی نور و سایه تخیل کودکان را در هنگام بازی تحریک و تشویق می‌کنند.


 

زمین بازی پارک بلویل (Belleville)، پاریس، فرانسه

 



همیشه لازم نیست زمین‌های بازی مسطح و هموار باشند گو اینکه گاهی اوقات طراحان و معماران این مکان‌ها موانع طبیعی موجود در محیط را گرفته و آنها را به امتیازات مکانی تبدیل می‌کنند. این پارک و زمین بازی آن که در شهر پاریس قرار گرفته از همین ویژگی برخوردار می‌باشد. این زمین روی سراشیبی بسیار تندی قرار گرفته است که مبنای اصلی ساخت پارک قرار گرفت. در واقع این زمین از سراشیبی‌های تندی ساخته شده که کودکان را به صعود از آنها تشویق می‌شوند و البته این سطوح درجات مختلفی از سختی را دارا می‌باشند تا همه کودکان با توانایی‌های گوناگون قادر به آزمودن شانس خود در این صعود باشند. حتی در برخی نقاط از طناب یا گیره برای کمک به بالا رفتن کودک استفاده شده و در نهایت هدف این است که کودک احساس کند توانسته بر این آزمون غلبه کند. سازندگان این پارک شگفت انگیز از عناصر گوناگونی برای جلب نظر کودکان استفاده کرده‌اند از جمله قالیچه پرنده، استحکامات دفاعی قرون وسطایی و حتی بخشی از کشتی دزدان دریایی که جز مسیرهای حرکتی رو به بالا قرار دارند ولی اوج موفقیت و تاج این آزمون یک خانه درختی است که در بالاترین نقطه پارک قرار گرفته و جایزه کسی است که موفق می‌شود به آن برسد.
 

جنگل تور، هاکونه (Hakone)، ژاپن

 


این پارک که در فضای باز موزه  هاکونه قرار گرفته است به مناسب چهلمین سالگرد افتتاح این موزه ساخته شد. این مکان در اصل یک عمارت کلاه فرنگی چوبی است که در داخلش شبکه رنگارنگی از تور قرارگرفته است. این تور توسط هنرمند ژاپنی توشیکو هوریوچی و با دست قلابدوزی شده است. هنرمند در ابتدا این شبکه توری را به گونه‌ای طراحی کرده بود که کودکان روی آن سوار شده و در اطرافش چرخیده و تاب بخورند اما زمانی که تصمیم گرفته شد این مکان حفاظت شود هنرمند تصمیم گرفت این محافظ به گونه‌ای طراحی شود که مرز بین خطوط داخلی و خارجی محو و نامشخص باشد و این عمارت که تماما از چوب‌های قابل بازیافت ساخته شده این امر را برآورده کرده است.این زمین بازی در سال 2009 افتتاح شد و از آن‌زمان تا کنون به دلیل استفاده خلاقانه از مواد طبیعی به شهرت رسیده است. توشیکو در این زمینه می‌گوید: کودکان شیفته کارهای من هستند. هر چند که با گذر سال‌ها این مواد پوسیده شده و به تدریج ناپدید می‌شوند ولی کودکانی که با آنها سرگم بودند خاطرات این لحظه‌ها را برای همیشه در ذهن خود حفظ خواهند کرد.

زمین بازی آبی، تیچی (Tychy)،‌ لهستان

 



البته همیشه هم نباید زمین‌های بازی فضاهایی خشک و لبریز از تاب و الاکلنگ باشند. در سال 2012 این زمین بازی آبی در ساحل رودخانه گوستینیا (Gostynia)درشهر تیچی افتتاح شد. محوطه این پارک به گونه‌ای طراحی شد که تکمیل کننده انحناهای محیط و چشم انداز اطرافش باشد به طوری که هیچکدام از درختان اطراف قطع نشوند. حتی نرده‌ها و اتاق کنترل پارک هم در هماهنگی با محیط تعبیه شد. محوطه این پارک درخشان و رنگارنگ بوده و دارای فواره‌های متعدد و آب‌نماهای متنوعی است. همچنین در طول شب چراغ‌هایLED این پارک را به نمایشگاه آبی خیره‌کننده‌ای تبدیل می‌کنند. این زمین بازی آبی زیبا هوش کودکان را تحریک و تقویت می‌کند و چه کسی می‌داند؟ شاید راه‌های استفاده از آب را نیز به کودکان آموزش می‌دهد. بازی کردن با آب به کودکان در فهم ریاضی و فیزیک نیز کمک می‌کند. البته چه چیزی می‌تواند مفرح‌تر از پریدن به داخل گودالی از آب و پخش کردن آب با صدای شلپ شلوپ در اطراف باشد.

 

 

 

منبع :برگرفته از  http://www.zoomit.ir


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  نقش اسباب بازی در تعیین شغل آینده کودکان
شرح مطلب ارسالی  :


 

 
به گزارش ایرنا از منابع خبری ، تحقیقات نشان می دهد که بیش از 60درصد بزرگسالانی که در مشاغلی از جمله طراحی و معماری فعالیت می کنند خانه سازی با لوگوها از بازی های مورد علاقه شان بوده است.
بیش از 66درصد کسانی که در مشاغل مرتبط با ریاضیات مثل بانک داری یا حساب داری کار می کنند پازل اسباب بازی مورد علاقه دوران کودکی شان بوده است.

یکی از وزرای دولت انگلیس می گوید، اسباب بازی هایی که بسته به جنسیت کودکان برایشان تهیه شده به آینده شغلی دختران آسیب می زند. اما واقعا اسباب بازی چقدر آینده کاری کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد؟

هر کسی خاطره ای از اسباب بازی محبوبش دارد. ممکن است این خاطره ساختن ستون با لوگو باشد یا درست کردن قطار، یک عروسک یا یک سرویس وسایل چای خوری. لزوما بازی با آن وسایل به این معنا نیست که بچه ها ساختمان ساز، راننده قطار، خانه دار یا صاحب کافه شده باشند،اما وزیر آموزش انگلیس الیزابت تراس اخیرا هشدار داده که اسباب بازی کودکان می تواند روی انتخاب شغل آنها در آینده تاثیر بگذارد. او می گوید اسباب بازی هایی که با توجه به جنسیت بچه ها ساخته می شوند به طور ویژه خطر اینکه دختران را از علوم و ریاضیات روی گردان کند افزایش می دهد. او از پدر ومادرها خواسته برای دخترانشان لوگو بخرند تا آنها را به مهندسی ترغیب کنند.

زنان در دهه های گذشته در انگلیس در عرصه های کاری قدم های بلندی برداشته اند، اما همچنان فاصله زیادی بین حرفه هایی که زنان و مردان انجام می دهند از لحاظ جنسیتی وجود دارد.

بنا به آمار بیش از 80 درصد علوم و تحقیقات، مهندسی، تکنولوژی توسط مردان اداره می شود. در مقایسه، 82 درصد کار در بخش های درمانی، تفریحی، و سرویس های خدماتی و 78 درصد کارهای اداری و منشی گری در انگلیس را زنان انجام می دهند. منتقدان می گویند بازاریابی برای عروسک ها باعث ایجاد کلیشه هایی شده است. عروسک ها، سرویس های آشپزی، شاهزاده خانم های صورتی برای دختران، و شخصیت های فعال و ماجراجوی مردانه، ابزار کار ساخت و ساز و ماشین های آبی مسابقه برای پسرها.

نتایج یک تحقیق بر بچه های کوچک نشان می دهد که کودکان هم مستعد علاقمند شدن به نوع خاصی از وسایل بازی هستند.بنابراین آیا اسباب بازی هایی که کودکان با آن بازی می کنند در انتخاب شغل آینده تاثیر می گذارد؟ بکی فرانسیس، استاد آموزش در دانشگاه روهمپتون عقیده دارد که اسباب بازی ها این تاثیر گذاری را دارند. او می ‍گوید: ˈانواع اسباب بازی های مختلف پیام های متفاوتی در مورد اینکه انجام چه کارهایی برای دختران وپسران مناسب است به آنها می دهد و اسباب بازی ها محتوای آموزشی متفاوتی دارند. هر دوی این مشخصه ها مهم هستند و بر تحصیل و انتخاب شغل کودکان در آینده تاثیر خواهند داشت.ˈ

فرانسیس در یک تحقیق به پسران اسباب بازی هایی داد با ترکیبی از فعالیت، ساخت و ساز وماشین آلات و به دختران عروسک و ابزارهایی داد که آنها را تشویق به آرایشگری می کرد. پیامی که به نظر می رسید پسران از تقسیم این اسباب بازی ها گرفتند این بود که آنها باید چیزهایی بسازند و مشکلات را حل کنند و پیامی که دختران گرفتند این بود که باید مراقب بقیه باشند و مسئولیت تغذیه و پرورش را به عهده بگیرند.

او توضیح می دهد: ˈاسباب بازی پسرها بیشتر آموزنده است و دارای اجزایی است که اطلاع و آموزش بیشتری به پسرها می دهد، با دستورات تکنیکی و اجزایی که باید در هم جا بیافتند. در حالیکه اسباب بازی های دختران بیشتر خلاقیت و قوه تخیل آنها را پرورش می دهد.ˈ نیل سینکلر که قبلا کماندوی ارتش بود و حالا خودش سه فرزند دارد با کلیشه های مربوط به انتخاب اسباب بازی ها موافق است و می گوید اسباب بازی مورد علاقه اش اکشن من بوده است.

او می گوید: ˈمن و برادرم، که اوهم به ارتش پیوسته، ساعت ها با این الگوهای اکشن بازی می کردیم. آنها را در باغچه می گذاشتیم. خودمان را پنهان می کردیم، نقشه و استراتژی می ریختیم و با توجه به تاکتیک ها معلوم بود چه کسی برنده بازی می شود.ˈ محقق فضایی مگی ادرین پوکاک می گوید پدرش ا سباب بازی ها را بر اساس جنسیت از هم جدا نمی کرد و او به لوگو و قطار خیلی علاقه داشت. خانم پوکاک البته می گوید این آزادی را در مدرسه نداشت. وقتی به معلمش گفت که می خواهد فضانورد شود معلم به او پیشنهاد کرد به جایش پرستاری را امتحان کند. این موضوع که اسباب بازی های جالب متعلق به پسرها بود او را کلافه می کند و می گوید حتی وقتی وسایل آشپزخانه تبلیغ می شوند مردان را در حالیکه کلاه سرآشپز گذاشته اند نشان می دهد ولی دخترها با پیش بند به نمایش در می آیند. ادرین پوکاک می گوید این مساله فراتر از اسباب بازی ها است.

ˈاین نگاه جامعه است و همه جا هم هست. مهم است که ما به مدل هایی که معرفی می شوند توجه کنیم. ما نیاز داریم که دانشمندان زن را در تلویزیون ببینیم.ˈ مارگارت مک آلیستر مشاور خانواده و روانشناس می گوید چیزهای خیلی بیشتری از اسباب بازی ها در آینده وتعیین شغل کودکان تاثیر می گذارند. ˈ

این تا حدی سطحی نگری است که بگوییم به دختران ماشین و کامیون بدهیم تا با آن بازی کنند و آنها قرار است مهندس شوند. واقعا شواهد واقعی برای اثبات چنین چیزی وجود ندارد و انتخاب شغل تا زمانی که برای یک فرد اتفاق می افتد از تجربه کودکی او فاصله زیادی دارد.ˈ
مارگارت مک آلیستر عقیده دارد باید کودکان را تشویق کرد که کشف کنند، بپرسند، درگیر شوند و با هم کار کنند و همه اینها تاثیر بیشتری بر آینده شان خواهد گذاشت.

دکتر آماندا گامر روانشناس کودک می گوید باید مطمئن شد که کودکان به یک برنامه بازی خوب و سالم دسترسی داشته باشند. ˈنقش بازی برای کودکان این است که تا جایی که می توانیم یک دامنه وسیع از تجربه ها را در اختیار کودکان بگذاریم. مشکل این است که پدر ومادرها معمولا آسان ترین گزینه ها را انتخاب می کنند. ولی آنها باید در اسباب بازی به دنبال چیزهایی باشند که توانایی و خلاقیت کودک را افزایش می دهد. باید در انتخاب اسباب بازی ها سعی شود آن کلیشه های رایج هم شکسته شوند. مثلا خیلی از پدر و مادرها به پسران خود اجازه نمی دهند که عروسک داشته باشند.ˈ ˈمغازه ها هم لازم نیست همه صورتی ها و آبی ها را برای همیشه کنار بگذارند ولی باید یک سیاست میانه انتخاب کنند.ˈ

خانم گامر می گوید هیچ کودکی با بازی با لوگوها ساختمان سازی یاد نمی گیرد ولی ممکن است یاد بگیرد چطور آنها را روی هم قرار دهد تا ستون ها و بدنه محکمی بسازد. بیشتر بحث اعتماد به نفس و آشنایی است تا مهارت اندوزی.
 

 

منبع :برگرفته از http://migna.ir


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  ورزش هایی برای بالا بردن هوش نوزاد
شرح مطلب ارسالی  :


 

 



ورزش هایی برای بالا بردن هوش نوزاد

ورزش برای تمام سنین دارای فواید بسیاری است. کودکان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. ورزش در کودک باعث تقویت حواس پنج گانه و هچنین افزایش هوش و یادگیری او می شود. اما این ورزش ها چگونه است؟ کودکان علاقه ی زیادی به رنگ های شاد دارند پس باید در ورزشی که برای آنها انتخاب می کنید حتما از رنگ شاد استفاده کنید.

باید فعالیت‌های ورزشی را که برای آنها انتخاب می‌کنید به گونه‌ای باشند که نوزاد هر چه بهتر محیط نزدیک خود را بشناسد و سپس به تدریج موفق به کشف دنیاهای دورتر شود.کنجکاوی نوزاد در این سن بسیار طبیعی است و مادامی که والدین در حین انجام هر نوع فعالیت در کنار او باشند،خطری متوجه او نخواهد بود.فعالیت‌های بسیاری وجود دارد که در کنار بازی یک جلسه آموزشی هم محسوب می‌شود.در این مطلب ما بعضی فعالیت‌های ساده برای نوزاد را به شما معرفی می‌کنیم:

ورزش صدا

این فعالیتی است که بسیاری از والدین آن را انجام می‌دهند بدون آن که بدانند این کار چقدر برای کودک مفید است.بسیاری از والدین هنگام عوض کردن پوشک،حمام یا بازی با کودک خود حرف می‌زنند.این کار به کودک کمک می‌کند تا بفهمد این صدا از دهان فردی – پدر یا مادر- خارج می‌شود علاوه بر این می‌توانید پیوسته اسم او را صدا کنید،در ابتدا او به صدای شما پاسخی نمی‌دهد اما رفته رفته هر گاه او را صدا کنید عکس‌العملی از او خواهید دید.فعالیتی که شما می‌توانید در این رابطه انجام دهید این است که سعی کنید هر گاه کسی اسم نوزاد شما را صدا می‌زند،او را به سمت صدا برگردانید.این فعالیت باعث تحریک و پرورش حس شنوایی کودک می‌شود.

ورزش بینایی

چند اسباب بازی با رنگ‌های جذاب برای بازی کودک بخرید متوجه خواهید شد،هر گاه، کودک با این اسباب بازی‌های رنگارنگ بازی می‌کند لبخند می‌زند یا به نوعی احساس رضایت خود را نشان می‌دهد.برای تقویت حس بینایی،کتاب‌های مخصوص نوزادان، با رنگ‌های شاد بخرید. هنگام لباس پوشیدن،چند دست لباس در رنگ‌های مختلف جلوی کودک بگذارید،اجازه دهید خودش رنگ دلخواهش را انتخاب کند و حتما همان لباس را بپوشد.این روشی است که کودک به وسیله آن رنگ‌ها را می‌شناسد.

ورزش دهانی

امروزه در بسیاری از کودکان،رشد بسیار سریع‌تر از گذشته است و شما می‌توانید در تولد یک سالگی، یک یا ۲ دندان در دهان کودک مشاهده کنید.طی مرحله رشد دندان و جوانه زدن آن در لثه،لثه‌ها خارش زیادی دارند از این رو کودک هر آنچه در نزدیک دست خود می‌یابد فورا برای مالیدن به لثه و رفع خارش به دهان می‌برد.در این سن سعی کنید اسباب بازی‌هایی را که برای این کار در بازار وجود دارد،برای کودک بخرید چون جویدن باعث قوی شدن ماهیچه‌های آرواره و لثه‌های کودک می‌شود.علاوه بر این می‌توانید غذا‌های مناسب کودک با مزه‌های مختلف به کودک بدهید تا او طعم همه چیز را امتحان کند.

ورزش لمسی

این فعالیت شامل لمس انواع مختلف اسباب بازی‌ها توسط کودک است.کودک با این روش تفاوت بین سطوح سخت، نرم و پنبه‌ای را در می‌یابد. در این مرحله برای تقویت عضلات پا و گردن نوزاد می‌توانید به نرمی پاهای کودک را خم و راست کنید یا به آرامی اسباب بازی محبوبش را جلوی چشمانش تکان دهید به نحوی که کودک گردنش را به آرامی با تکان دست شما حرکت دهد.

ورزش بویایی

این سن برای درک تفاوت بوهای مختلف توسط نوزاد کمی زود است،اما با این‌حال شما می‌توانید برای تحریک این حس در نوزاد از پوست پرتقال و وانیل یا غذا و سوپی که کودک می‌خورد استفاده کنید.این فعالیت‌ها باید به طریقی انجام گیرد که برای کودک لذت بخش و نوعی بازی باشد و به محض این که دریافتید کودک دیگر توجهی به این فعالیت‌ها ندارد باید آن را متوقف کنید.

 

 

منبع :برگرفته از http://iranmatlab.ir


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  ایمنی منزل برای کودک
شرح مطلب ارسالی  :


 

   

توضیح گروه بازی  و کودک  : محیط منزل می تواند فضای  مناسبی  برای بازی کودک باشد  به شرط آنکه  نکات ایمنی  رعایت شود ،لذا این مقاله برای آگاه سازی  والدین در این صفحه ارائه شده است .



نگهداری و سلامت کودک مهمترین مسئله ای است که پدر و مادر باید به آن توجه کنند. همه ی والدین تمام تلاششان را می کنند که از کودکشان در برابر بیماری ها و مشکلات جسمی محفوظ نگاه دارند. اما بسیاری از آنها به ایمنی کودک در خانه توجه ای نمی کنند و همین مسئله باعث بروز حوادث جبران ناپذیر می شود.


کودکان از ابتدای تولد تا سن پنج سالگی در معرض آسیب های جدی در خانه قرار دارند. هرساله تعد زیادی کودک به علت سوانح و اتفاقات به اورژانس منتقل می شوند. بسیاری از کودکان در منزل دچار جراحت می شوند و گاهی این جراحت به حدی شدید است که بایستی به بیمارستان رسانده شوند. خطر بروز جراحت برای کودکان در دومین سال زندگی بیشتر از سایر مواقع است. افتادن و سقوط عامل نیمی از جراحات هستند؛ و آتش بیشترین تعداد مرگ و میر را موجب می شود.

پس بهتر است قبل از اینکه اتفاق ناگواری بیفتد دست به کار شوید و پیش از به دنیا آمدن نوزاد تدبیری برای ایمن سازی منزل بیندیشید. با یک طراحی مناسب و کمی تجهیزات می توانید برای زمانی که کودکتان می خواهد به راه بیفتد آماده شوید. بهترین حالت این است که مثلا قبل از شروع خزیدن اقدامات لازم را انجام دهید و پیش از اینکه کودک کاملا به راه بیافتد تغییرات مناسب را در خانه صورت بدهید.

علاوه بر مجموعه از وسایلی که برای ایمن سازی محیط منزل برای کودکان در بازار موجود است، مهمترین ابزاری که می توانید برای حفظ امنیت کودک خود به کار ببرید نظارت می باشد. هر چقدر هم از وسایل حفاظتی مناسب استفاده کنید باز هم باید به دقت مراقب خطرات احتمالی باشید.

اگر مطمئن نیستید، هرگاه می خواهید برای باز کردن در منزل بروید یا به تلفن جواب بدهید کودک خود را همراه ببرید.



ایمنی عمومی


برخی پیش بینی های امنیتی مشخص را می توان در مورد همه اتاقها انجام داد. برخی از آنها عبارتند از:

- پوششهای حفاظتی مناسب برای پریزهایِ برقِ آزاد آماده کنید. سوئیچها را نیز در حالت خاموش قرار دهید.

- با استفاده از بالشتکهای مناسب گوشه های تیز و محکم میز ناهارخوری یا سایر میز و صندلی ها را بپوشانید.

- خطر احتمالی هر چیزی را که داخل سطل آشغال یا بازیافت می اندازید، در نظر بگیرید. در صورتی که باطری، گیره های کاغذ، کیسه های پلاستیکی یا چیزهای خطرناک دیگر را در سطل می اندازید، آن را دور از دسترس کودک قرار داده و یا در قفسه ای قرار دهید که کودک نتواند در آن را باز کند.

- خودکارها، قیچی ها، نامه بازکُن، منگنه یا ماشین گیره زنی، گیره های کاغذ و دیگر ابرازآلات تیز را در قفسه های قفل دار قرار دهید.

- آتش یکی از بزرگترین خطراتی است که کودکان را تهدید می کند. غالبا کودکانی که با کبریت یا فندک بازی می کنند، خانه را به آتش می کشند. اگر اجاق، بخاری، شومینه یا چیزی از این قبیل در منزل دارید (که معمولا در هر خانه یا حتما وسائلی برای پخت و پز و گرمایش وجود دارد) یک کپسول آتش نشانی را در نزدیکی آن نگه دارید و آن را به طور مرتب چک و سرویس کنید. چیزهایی را که ممکن است نظر کودکتان را جلب کنند در بالای بخاری قرار ندهید. کبریتها و فندکها را دور از دسترس و دید کودک نگه دارید. در صورتی که از سیگار استفاده می کنید آن را به درستی خاموش کرده و ته مانده آن را نیز از بین ببرید. اگر در آپارتمان زندگی می کنید، راه خروج اضطراری را برای مواقع ضروری در نظر بگیرید و جهت آمادگی برای زمان آتش سوزی استفاده از آن را تمرین کنید.


می توانید از اخطار دهنده های آتش که با مقررات آتش نشانی محل سکونت شما تطابق دارند استفاده کنید و آنها را به طور مرتب چک کنید. اگر این امکان را دارید که از آشکارسازهای دود در همه اتاقهای خواب و همچنین در نزدیکی آشپزخانه استفاده کنید بهتر است آنها را هر ماه امتحان کنید تا از صحت عملکرد آنها مطمئن شوید و باطریها را هر سال عوض کنید. در صورتی که آشکارسازِ دود به طور مناسب کار کند خطر مرگ در اثر آتش سوزی تا ۵۰% کاهش می یابد.

- از استفاده از پرده خصوصا پرده هایی که ریسمانهای آویزان دارند خودداری کنید. این ریسمانها ممکن است منجر به بروز خفگی در کودک شوند. در صورتی که پرده های شما ریسمان دارند آنها را گره زده و بالاتر از دسترس کودک قرار دهید.

- بر روی شیشه های بزرگ مانند درهای شیشه ای برچسبهای رنگی بزنید تا کودک بتواند همواره آنها را تشخیص دهد. پنجره هایی را که به طور عمودی بالا و پایین رفته و باز و بسته می شوند همواره از بالا باز کرده و قفل کنید تا از باز کردن آنها از پایین توسط کودک جلوگیری کنید. پنجره هایی را که پایین قرار دارند به نحوی تعمیر یا طراحی کنید که بیش از ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر باز نشوند. مبلها یا سایر چیزهایی را که کودک می تواند از آنها بالا برود دور از پنجره ها قرار دهید.

- بهتر است پارچه یا پوشش های مخصوصی را زیر فرشها و موکتها لیز و لغزنده منزل قرار دهید که امکان لیز خوردن را برای کودک یا برای خودتان وقتی که کودک را در آغوش دارید، کاهش دهید.

- اگر منزل شما دارای راه پله داخل ساختمان است، از درهای ایمنی استفاده کنید.

بر روی راه پله ها یک در کوچک در بالا و یک در دیگر نیز در پایین راه پله تعبیه کنید. این کار از بالا رفتن کودک از پله ها نیز جلوگیری خواهد کرد زیرا او نمی تواند این مسیر را برگردد. البته به یاد داشته باشید که ایمنی کودک یک مبحث رو به رشد است. در کوچکی که در یک سالگیِ کودک در بالای پله ها قرار می دهید تا از پایین آمدن او از پله ها جلوگیری کند، در دو سالگی می تواند به اسباب بازی کودک تبدیل شود و کودک بالا رفتن از آن را امتحان کند!

- هرگز چیزی را که ممکن است موجب لیز خوردن افراد شود روی پله ها قرار ندهید. راه پله ها باید به نحو مناسب تعمیر و بازسازی شوند، (فرشهای پاره یا پوسیده را تعمیر کرده و یا جمع کنید). اطمینان حاصل کنید که نرده ها کاملا محکم بوده و جاپایی برای کودک ندارند که بتواند با کمک آنها بالا یا پایین برود. همواره باید نور مناسب در مسیر راه پله وجود داشته باشد. هر ساله صدها کودک به علت سقوط در اورژانسهای پزشکی مورد درمان قرار می گیرند. همین که کودک شما چهار دست و پا راه رفتن را آغاز کرد باید از درهای کوچک و مناسب برای جلوگیری از ورود او به اطاقها یا مکانهای نامناسب و خطرناک استفاده کنید.

- سیمهای لامپها یا سایر وسایل برقی را پشت مبلمانهای سنگین مخفی کنید یا با استفاده از وسایل مخصوص بپوشانید. در صورتی که کودک شما آباژور یا لوازم نور دهنده بزرگ را بکشد ، ممکن است سقوط کنند و خطراتی چون برق گرفتگی، آتش سوزی یا ضرب دیدگی را به همراه داشته باشد. پس حداقل آنها را پشت مبلها قرار دهید.

- مراقب چیزهایی که می توانند انگشتهای کودک شما را گیر بیندازند (مانند لولاها، میز اتو و صندلی های دسته دار) باشید.

- لوازم کمکهایِ اولیه را در قفسه های در بسته و دور از دسترس کودک قرار دهید و محل چیزهای مختلف را به پرستارِ کودک یا افراد دیگر نشان داده و نحوۀ تماس با اورژانس در موقع ضروری را نیز برایشان توضیح دهید. دقت کنید که مواد سمی و خطرناک را از دسترس کودک دور کرده باشید تا از مسمومیت او جلوگیری کنید.

- احتمال سوختگی با آتش یا مایعاتِ داغ در کودکانِ کم سن بیشتر از سایرِ کودکان یا بزرگسالان است. بیشترین میزانِ سوختگی با مایعاتِ داغ در اثر ریختن نوشیدنی هایِ داغ بر روی پوست کودک رخ می دهند. دقت کنید که حتی ۱۵ دقیقه پس از تهیه نیز این مواد به اندازه ای داغ هستند که می توانند پوست کودک را بسوزانند. هرگز به مادری که در حال شیر دادن کودک است نوشیدنیِ داغ تعارف نکنید: حتی یک قطره کوچک از این نوشیدنی نیز می تواند هم مادر و هم کودک را بسوزاند.

 

 

 

منبع :برگرفته از : http://iranmatlab.ir


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  بازی با انگشتان و پرورش رشد هوشی کودکان
شرح مطلب ارسالی  :


 

 




دست‌ها و انگشتان از جمله اعضای اصلی بدن کودکان است که در رشد و پیشرفت ذهنی آن‌ها نقش مهمی را ایفا می‌کند. والدین می‌توانند به راحتی به کمک بازی با انگشتان نه‌تنها فرزندشان را سرگرم کنند بلکه حس‌های آن‌ها را تحریک‌کرده و سبب پیشرفت بهترشان شوند. این بازی‌ها به‌طور حتم برای فرزندتان جالب خواهد بود.



* اومد و اومد و اومد...

به کمک 2 انگشت اشاره و وسط نقش حیوانی 2 پا را بازی کنید که آرام‌آرام روی دست کودک‌تان  بالا می‌رود تا به گردن او می‌رسد و در نهایت زیر گردن یا پهلوهای او را قلقلک می‌دهد. همراه با حرکات انگشتان می‌توانید از واژه اومد و اومد و اومد استفاده کنید تا فرزندتان به حرکت دست شما توجه کند.

 

 





* سلام خانم.... سلام آقا

2 انگشت اشاره و وسط را به شکل دوپا درآورده و حرکات زیر را همراه با شعر برای او بخوانید

- یه نفر از پله‌ها بالا می‌یاد یواش یواش (از نوک پای او انگشتان‌تان را بالا ببرید تا به شکم و سینه کودک برسید)

- می‌زند به در تق‌ و تق و تق (با نوک انگشتان‌تان آرام به پیشانی او چند ضربه بزنید)

- سلام خانم، سلام آقا (آرام لاله گوش او را بکشید و درنهایت نوک بینی‌اش را لمس کنید)

این بازی به کودک شما کمک می‌کند حس‌های فیزیکی از جمله ضربه، کشش یا فشردگی را از هم تشخیص دهد.

*بازی با شست!

برای شروع بازی، انگشتان دست کودک‌تان را یکی بعد از دیگری آرام بکشید و همراه با آن این شعر را برایش بخوانید:

به این می‌گن شست، ای یکی درخت آلو رو تکون می‌ده، این یکی اونو جمع می‌کنه، این یکی می‌بره خونه، اما... کوچیکه همه رو می‌خوره!

قبل از رسیدن به انگشت آخر کمی مکث کنید و بعد جمله را ادامه دهید. این کار باعث می‌شود کودک به جملات شما دقت کند.

* اینجا یه جاده‌اس!

برای شروع این بازی کف دست کودک‌تان را باز کنید و خط‌ ها را نشان او بدهید و در حالی که انگشت‌تان را روی هر یک از خط‌ ها می‌کشید شعر زیر را برایش بخوانید:

- اینجا یه جاده‌اس! اینجا یه خرگوش می‌دوه، اینجا یه گنجشک می‌پره، اینجا علف روییده! بزی داره می‌چره...

این بازی به کودک کمک می‌کند بافت دست خود را بهتر بشناسد و در ضمن به وسعت دست خود پی‌ببرد. اگر برق اتاق را خاموش کنید و تنها با چراغ‌قوه کف دست او را روشن نگه دارید لذت بازی دوچندان خواهد شد!

* خانواده‌ مورچه‌ها

به کمک 2 انگشتان از نوک پای کودک شروع کنید و تا گردن او بالا بروید و همزمان این جملات را تکرار کنید.

این، بابا مورچه‌اس! این، مامان مورچه‌اس!

بعد در حالی که قدم‌ها را تند می‌کنید و به سمت سر کودک می‌روید بگویید:

اینها هم بچه مورچه‌اند!

کودکان معمولا این بازی را دوست دارند.

بازی با انگشتان بسیار ساده است و هر مادری می‌تواند با کمی خلاقیت بازی‌های جدیدی بیافریند و فرزند خود را در عین سرگرم کردن، آموزش دهد.

* چند توصیه

- لمس بدن کودک بر رشد هوشی او نیز تاثیر می‌گذارد. به کمک بازی با انگشتان می‌توان به کودک کمک کرد اشیای گوناگون را لمس کند و سریع‌تر نام آن‌ها را یاد بگیرد. می‌توانید اشیائی را با جنس‌های مختلف نشان کودک بدهید تا آن‌ها را لمس و تفاوت‌ها را احساس کند.

- اگر کودک شما کوچک‌تر از آن است که متوجه این نوع بازی‌ها شود، بازی را با یک توپ کوچک آغاز کنید. توپی که انتخاب می‌کنید می‌تواند از جنس‌های مختلف باشد: پارچه‌ای، چوبی، پلاستیکی ... اجازه بدهید هر بار به جنسی متفاوت دست بزند.
 

 

 

منبع برگرفته از  http://tizhooshangamqom91.persianblog.ir


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  بازی گروهی برای تقویت عزت نفس، رشد و تکامل کودک لازم است
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

بررسی پرستاران دانشگاه علوم پزشکی تهران نشان داد که برای دستیابی به خودپنداره بهتر کودکان سالم و بیمار و در نتیجه تحویل افراد سالم به جامعه بهتر است، بازی گروهی به عنوان یک روش تفریحی – درمانی در بیمارستان ها برای تقویت عزت نفس و رشد و تکامل کودک استفاده شود.


به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری کشور، محققان در زمینه مسائل روانشناختی کودکان به بررسی چگونگی تاثیر بازی گروهی روی افسردگی، خودپنداره و اضطراب و... در کودکان بیمار و کودکان در شرایط روحی روانی خاص پرداخته اند.

نتایج تحقیقات در این زمینه نشانگر وجود رابطه معناداری بین انجام بازی گروهی و افزایش سطح خودپنداره، کاهش سطح اضطراب، افسردگی و نقش تعیین کننده آن در بهبود خودپنداره کودکان است.



بازی معنای شفافی داشته و یک فعالیت محبوب برای همه است. همه کودکان و حتی بالغین دوست دارند بازی کنند ماهیت بازی هم تعاریف بسیاری دارد توانایی و آزادی هایی که در بازی وجود دارد بسیاری از ارزشها را برای کودک حفظ می کند که از این طریق کودکان را در ارتقای خودپنداره آنها یاری می کند.

بازی سبب می شود تا کودکان بتوانند اشیای خارجی را به تسلط خود درآورند و بین افکار درونی و دنیای خارج خود ارتباط برقرار کنند.

یکی دیگر از نیازهای کودکان که در راستای بازی آنها مطرح است فرآیند اجتماعی شدن آنهاست که در انجام بازی گروهی این نیاز اساسی مرتفع می شود.

بررسی های متعددی در این زمینه انجام شده است که از آن جمله می توان به بررسی تاثیر بازی گروهی بر نشانه های مرتبط با سوگ و آسیب ناشی از زلزله در کودکان و نیز بر کاهش مشکلات رفتاری و کاهش شدت علایم بیش فعالی در کودکان بیش فعال اشاره کرد.

بر پایه این گزارش، نتایج همه این تحقیقات بیانگر آن است که بازی گروهی برای کودکان در همه رده های سنی سبب تقویت رفتار مثبت و کاهش علایم رفتار منفی می شود.

 
 

 

منبع :برگرفته از http://tizhooshangamqom91.persianblog.ir


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  پدربزرگ اسباب‌ بازی‌ های ایران را بشناسید
شرح مطلب ارسالی  :


 

     
   

پدربزرگ اسباب‌بازی‌ها»! این شاید شیرین‌ترین لقبی باشد که بتوان به یک پژوهشگر سرزنده و خوش ذوق داد؛ کسی که در هشت دهه عمرش نزدیک به 200نوع اسباب‌بازی قدیمی را احیا کرده و به این لقب رسیده است.

استاد زردشت هوش‌ور، اگرچه در دانشگاه تهران در رشته جغرافیای پزشکی تدریس می‌کند اما سال‌هاست زندگی‌اش با تاریخ پیوند خورده است؛ تاریخ تحولات اسباب‌بازی‌ها در ایران.

درباره چگونگی دنیای کودکان در تاریخ گذشته ایران و ابزار و وسایلی که به نام اسباب‌بازی برای کودکان تعریف شده است، اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما زردشت هوش‌ور می‌گوید: «مورخین کهن به مقوله اسباب‌بازی بی توجه بوده و کمتر به مطالعه و توضیح در خصوص کم و کیف آن پرداخته‌اند، زیرا در گذشته دور، کودک پایگاه اجتماعی روشنی نداشته و در واقع یک خلاء تاریخی در مورد اسباب‌بازی‌ها در ایران وجود دارد که علت اصلی آن کم توجهی به دوره ی کودکی نسبت به دوره‌های دیگر عمر است.»

اتاد زردشت هوش‌ور متولد 1310 اهل یکی از محلات قدیم تهران است. کودکی‌اش به تحصیل در مدرسه دارالفنون گذشت و در سال 1375 بعد از 31سال تدریس و تحقیق در دانشگاه تهران با مقام استاد تمامی بازنشسته شد و به دنیای اسباب‌بازی‌ها راه پیدا کرد.

استاد هوش‌ور، لقب «پدر جغرافیای پزشکی ایران» را دارد و این لقب را استاد محمد گنجی که خود پدر جغرافیای ایران بود به او داد. بعد از بازنشستگی، به خاطر علاقه زیادی که به بررسی جغرافیایی فرهنگی و خرده فرهنگ‌های مادی ایرانیان داشت، شروع به بازسازی حدود 200 اسباب‌بازی قدیمی ایران کرد.


 




خانه بوی تاریخ می‌دهد

گوشه‌گوشه خانه استاد هوش‌ور نشان از تاریخ ایران دارد. در کنار ظروف و تابلوهایی قدیمی، کاشی‌های برجسته و مجسمه‌های چینی هفت رنگ، «شهر فرنگ» نقره‌ای کوچکی قرار دارد که استاد هوش‌ور آن را در اتاق کارش، کنار کتابخانه پر و پیمانش گذاشته است.

جایی نزدیک به قفسه کتاب‌های تاریخی. شهر فرنگ یکی از معدود اسباب‌بازی‌های قدیمی است که در خانه استاد هوش‌ور جلوی دید قرار دارد و مهمانان خانه را به بیش از صد سال پیش می برد؛ زمانی که هنوز تلوزیون و سینما در ایران رواج نیافته بود و بچه‌های خیابان از دریچه این جعبه جادویی چهار گوش عکس‌های قدیم ایران و نقاط دیدنی و معروف جهان را می‌دیدند و سفری مجاز می‌کردند.

از استاد هوش‌ور درباره علت بازسازی دوباره اسباب‌بازی‌های دوران کودکی اش می‌پرسم و او با لبخند مهربانی می‌گوید: «بعد از بازنشستگی کنار کارهایی که به فکر انجامش بودم ادای یک دین از همه برایم ارزشمند‌تر بود و آن دین به کودکی من بود. اینکه بتوانم در کنار داستان‌هایی که برای کودکان می‌نوشتم، اثری ملموس و ماندگار به فرهنگ مادی ایران در این حوزه بیفزایم و آن را در ایجاد و راه‌اندازی "موزه ملی اسباب‌بازی" یافتم.»


 




شهر فرنگی که در عکس می‌بینید، نمونه کوچکی از شهرفرنگ‌های کوچه و خیابان‌ها است که برای کودکان ساخته شده. این شهرفرنگ‌ها حدود یک قرن پیش رواج داشتند .


پدر اسباب‌بازی‌های ایران از اینکه چگونه شروع به ساخت دوباره اسباب‌بازی‌ها کرده است، برایم تعریف می‌کند: «بعد از تحقیقات پیمایشی و میدانی و مرور مطالعاتی لازم، در کارگاه کوچکی که در خانه داشتم هر اسباب‌بازی را ابتدا با مرور خاطرات قدیمی خود، طراحی کرده و با روش آزمون و خطا در 22 ماه، 210 اسباب‌بازی را بازسازی کردم.

در واقع هیچ یک از دست ساخت‌های من ابتکار و ابداع امروز من نیست بلکه این اسباب‌بازی‌های تنها بازسازی دقیقی از اسباب‌بازی‌های آن روزگار است، چون آن زمان مثل امروز اسباب‌بازی را معمولا دیگران برای کودکان نمی‌ساختند و خود کودکان فکر می‌کردند و بر اساس نیازشان وسیله‌ای را با دور ریختی‌هایی که در اطرافشان بود، می‌ساختند به این صورت اسباب‌بازی‌های کودکان عمدتا نتیجه ذهن خلاق آنها بود.»

لا‌به‌لای این اسباب‌بازی‌ها، ماشین صابونی، عروسک‌های نخودی، فرفره، فوتینا، علی ورجک و بارفیکس باز برای نسل ما بیشتر آشنا هستند. اما بین آنها نمونه‌هایی هم دیده می‌شود که عمر استفاده از آنها به بیش از صدسال قبل می‌رسد. اسباب‌بازی‌هایی که شاید بعضی از آنها هنوز هم در بین کودکان رایج باشد. مثل انواع تیرکمان‌های دست‌ساز که عمرشان به بیش از 120 سال می‌رسد؛ در واقع از زمانی که لاستیک در قالب چرخ ماشین وارد ایران شد و کودکان از تکه‌های آن تیرکمان ساختند و جنگ‌های کودکانه‌شان را در خیابان‌ها راه انداختند!



 



ماشین اینترناش، نمونه کوچکی از ماشین‌های بزرگی است که اسباب‌بازی سازان شاه‌عبدالعظیم برای بازی کودکان ساخته بودند


استاد هوش‌ور یکی از جغجغه‌های قدیمی را هم با حلب بازسازی کرده و درباره‌اش می‌گوید: «تاریخچه جغجغه به طبیعت بر می‌گردد و یک گیاه خودرو که در مناطق خشک به چشم می‌خورد. دانه‌های این گیاه در درونش صدا می‌دهند و انسان هم از آن اقتباس کرده و برای سرگرمی کودکان و آرامش آن‌ها جغجغه‌هایی به شکل‌های مختلف ساخته که اولین نمونه‌های آن از جنس حلبی بوده است.»

شاه‌عبدالعظیم؛ آرزوی کودکان دیروز

استاد هوش‌ور می‌گوید که بازی کار کودکان است و اسباب‌بازی وسیله کار آنها. به قول خودش، «هر جا کودکی باشد اسباب‌بازی هم وجود دارد.» او می گوید: «در اینجا بحثی با عنوان جغرافیای اسباب‌بازی و بازی‌های جغرافیایی هم مطرح می‌شود چرا که هر کودکی در هر منطقه آب و هوایی و بر حسب شرایط جغرافیایی و محدودیت و امکانات آن، اسباب‌بازی‌های خود را خلق می‌کند برای مثال اسباب‌بازی‌های منطقه سیستان و بلوچستان با منطقه گیلان و مازندران تفاوت‌هایی دارد.»

می‌پرسم قدیم‌ها غیر از اینکه کودکان خودشان اسباب‌بازی می‌ساختند جایی بود که اسباب‌بازی هم بفروشند که او در جواب می‌گوید: «در زمان کودکی ما منطقه شهر ری یعنی همان شاه عبدالعظیم و اطراف حرم بزرگ‌ترین مرکز فروش اسباب‌بازی‌هایی بود که در گارگاه‌هایی توسط کارگران به صورت عمده‌ای ساخته می‌شد که بیشتر جنس آن‌ها از گچ، سفال، چوب و حلبی بود چون آن وقت‌ها هنوز پلاستیک اینچنین مثل امروز وارد مواد تولیدی نشده بود.»



 



این کالسکه بیش از 100 سال قبل در دست کودکان ایرانی می‌چرخید. از زمان ورود کالسکه به ایران تعدای از اسباب بازی سازان که شغل اصلی آنها ، حلبی‌سازی بود نمونه‌های کوچک آن را برای بازی کودکان ساختند که محل فروش آنها در شاه عبدالعظیم بود


زردشت هوش‌ور تعریف می‌کند که آن موقع تمام آرزوی کودکی ما این بود که با خانواده به شاه‌عبدالعظیم برویم و برای ما اسباب‌بازی بخرند گاهی خرید این اسباب‌بازی‌ها برای ما یک آرزو بود و بعد خریدن آنقدر از آن خوب نگهداری می‌کردیم که خراب نشود زیرا آن را آسان به دست نیاورده بودیم.

اما از 60 سال قبل که پلاستیک به دنیای اسباب‌بازی وارد شد، ورق برگشت و دنیای اسباب‌بازی‌ها پرزرق و برق‌تر شد. استاد هوش‌ور می‌گوید: «کم‌کم اسباب‌بازی‌هایی که کودکان با خلاقیت خود ساعت‌ها وقت گذاشته و می‌ساختند فراموش شد و جایش را اسباب‌بازی‌های امروزی که آماده در اختیار کودکان برای سرگرمی تولید شده است، گرفت و نتیجه آن شده که دیگر فرزندان ما خلاقیتی به خرج نمی‌دهند و از اسباب‌بازی تولید شده در کارخانه‌ها استفاده می‌کنند.»


 

 


این آقای بارفیکس‌باز چوبی هم حدود 70 سال قبل در دست پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های ما بود



حتما لابه لای حرف‌های بزرگترها نام فوتینا را شنیده‌اید. این همان فوتینا است؛ با قدمتی حدود 80 سال که از جنس حلبی و به صورت کاملا دستی ساخته می‌شد


اینجا یک قایق تپ تپو را می‌بینید که عمر استفاده از آن به حدود 70 سال قبل می‌رسد. می‌پرسید چرا نامش تپ تپو است؟ به خاطر اینکه با ریختن نفت در مخزن کوچکش و روشن کردن آن بر روی آب حرکت می‌کرد و تپ تپ نفت می‌سوزاند و راه می رفت!


با مثانه گاو فوتبال بازی می‌کردیم!

خاطراتی که پدر اسباب‌بازی ایران به آن اشاره می‌کند به زمانی بر می‌گردد که با یک هسته زردآلو و ساییدن چند ساعته آن روی سیمان یک سوت می‌ساختند، از بین خاطرات استاد، درست کردن یک توپ برای بازی فوتبال در کودکی خودش و دوستانش که در آن زمان تازه مردم ایران با این بازی آشنا شده بودند، جالب توجه است.

او می‌گوید: «یادم هست به علت اینکه توپ گران و کم‌یاب بود من و دوستانم تصمیم گرفتیم خودمان یک توپ درست کنیم. اول با یک توپ پارچه‌ای شروع کردیم اما به علت اینکه در هنگام خیس شدن سنگین می‌شد، نمی‌توانستیم به راحتی با آن بازی کنیم، نقشه‌ای که من در آن زمان کشیدم این بود که با مشکلات زیاد، یک مثانه گاو از یک قصابی به دست آوردیم و بعد از ساییدن آن روی خاک، زوائدش را پاک کرده و آن را با دهان باد کردیم. بعد از مادر یکی از بچه‌ها خواستیم تا پارچه‌ای رویش بدوزد و آن مثانه گاو شد یک توپ فوتبال که مدت‌ها با آن فوتبال بازی می‌کردیم.»



به این می‌گویند «پشگل پرون». این اسباب‌بازی جزء اسباب‌بازی‌های استان همدان است که قدمت آن به حدود 100 سال پیش می‌رسد



زردشت هوش‌ور با خنده‌ای بر لب سرانجام آن توپ را اینطور برایم تعریف می‌کند: «آن توپ را هر شب در یک ظرف آب می‌گذاشتیم چون باید رطوبت به آن می‌رسید تا خشک نشود و نترکد، از این جهت هر شب یکی از بچه‌ها مسئول این کار در منزل می‌شد، متاسفانه در یکی از شب‌ها که نوبت من بود گربه‌ای به هوای بوی گوشت به سراغ ظرف آب آمد و با چنگ زدن توپ ما را ترکاند و تیم فوتبال ما را بدون توپ گذاشت. نمی‌دانید چقدر دردناک بد شنیدن صدای ترکیدن آن.»

جای خالی موزه‌ اسباب‌بازی

در کنار کارهای پژوهشی که زردشت هوش‌ور در زمینه «جمع آوری و بازسازی اسباب‌بازی‌های قدیمی و دست ساز استان تهران» انجام داده و تالیفاتی در زمینه جغرافیای پزشکی که در نتیجه آن، عنوانی را به دانش جغرافیا اضافه کرده است، تالیف مجموعه‌ای 5 جلدی با عنوان «دانشنامه مشاغل سنتی ایران» هم به چشم می‌خورد. مجموعه باارزشی که در واقع جزء برترین منابع در معرفی مشاغل در تاریخ ایران است اما متاسفانه هنوز توسط ناشری به چاپ نرسیده است.

 

 

 

 




استاد زردشت هوش‌ور می‌گوید که امیدوار است با پیگیری مسئولان مربوطه، موزه‌ای دائمی از تمام اسباب‌بازی‌های بازسازی شده‌اش راه‌اندازی کند: «هدف اصلی من از احیاء این اسباب‌بازی‌ها پر کردن آن خلاء تاریخی است که در تاریخ اسباب‌بازی‌های ایران وجود دارد، تک‌تک ما دوست داریم ایران صاحب یکی از کم‌نظیرترین موزه‌های جهان باشد و آن «موزه ملی اسباب‌بازی» است.»

و بعد ادامه می‌دهد: «می‌دانیم که جمع آوری و یا بازسازی تمامی اسباب‌بازی‌های ایران که با قدمتی چند هزار ساله است، کار یک نفر نیست، از این جهت از تمام مردم همکاری و همیاری دارم که اگر کسی اسباب‌بازی قدیمی و دست‌ساز دارد به موزه هدیه کند و یا آن را بفروشد و یا چند روز امانت بدهد تا از روی آن بازسازی و اصل آن بازگردانده شود، در هر یک از حالات ذکر شده، شی مورد نطر با نام فرد در موزه ثبت می‌شود.»

از خانه گرم و پر از مهر استاد که بیرون می‌آیم به کودکانی که از کنارم در خیابان رد می‌شوند نگاه می‌کنم،به اسباب‌بازی‌های آماده‌ای که گاهی در دستانشان می‌بینم و به یاد حرف‌های استاد می‌افتم که می‌گفت: «بازی کار کودک است و اسباب‌بازی وسیله این کار، ساختن اسباب بازی دنیایی خالص و ناب دارد که وصف آن به زبان نمی‌گنجد، شنیدن، دیدن و لمس اسباب‌بازی‌هایی که از میخ و حلبی و کاغذ و چوب درست شده‌اند مثل تجسم خاطرات شیرین کودکانه، انسان را جوان کرده و احساسات پاک بشری را جلا می‌دهد.»

 

 

 

 

منبع :برگرفته  از http://www.bartarinha.ir


 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  داستان اسباب بازی‌های زندگی ما
شرح مطلب ارسالی  :


 

 



با ورود فرهنگ غربی کار به ‎جایی رسید که خانم  ‎‎های ما نیز فرنگی شدند، یعنی برخی از شهرنشینان از روی اجبار آپارتمان‎ نشین شدند. وقتی که زندگی افراد به زندگی آپارتمانی تبدیل شود کودک چاره‎ ای نخواهد داشت جز اینکه در فضای اندک آپارتمان بازی کند و بیشتر اوقات حتی اگر فضایی برای بازی کودک در بیرون منزل وجود داشته باشد.



اسباب بازی ایده اولیه این یادداشت بر این مبنا قرار گرفت که اسباب‎ بازی‎‎ها، به ‎عنوان کالا‎هایی که توسط کودکان و نوجوانان استفاده می‎ شوند، محصولاتی هستند که از کشور‎های دیگر می ‎آمده و در نتیجه پیام ‎آور سبک زندگی کشور سازنده و یا کشور طراح آن هستند.



اما با اندکی تأمل می‎توان دریافت که برخی از اسباب‎ بازی‎‎ها در چند فرهنگ مختلف مشترک هستند. در نتیجه باید بررسی اسباب‎ بازی‎‎ها به‎ صورت جزئی را کنار گذاشته و دسته‎‎ های مختلف آن‎ها را بررسی کرد.



در ابتدا نگاهی به تاریخچه اسباب بازی در دنیا می ‎اندازیم. این اسباب بازی‎ها محصولاتی هستند که یا به‎ صورت تجاری وارد ایران شده ‎اند و یا در کشورمان نیز بازتولید شده ‎اند.


 

دهه ۱۹۵۰



اسکیت برد: اولین اسکیت برد در مغازه‎ ها ی ساحلی در یک شهر کالیفرنیا به سال ۱۹۵۸عرضه شد که ابعاد آن کوچک‎تر از نمونه ‎‎های امروزی بود و چرخ ‎‎های مخصوص اسکیت روی آن چسبیده بود. امروزه تعداد کسانی که در ایالات متحده از اسکیت بورد استفاده می‎کنند بیش از ۶ میلیون نفر است.

باربی: موفق‎ترین دوره فروش این اسباب بازی‎ها که هیبتی انسانی دارند، سال ۱۹۹۲ بود. مو‎های این عروسک از فرق سر شروع ‎شده و تا پنجه پا ادامه داشت. در آن سال بیش از ۱۰ میلیون از این عروسک فروخته شد. باربی هنوز یکه تاز عرصه عروسک ‎های مخصوص دختران است.

خمیر بازی: این اسباب بازی ابتدا به ‎عنوان یک تمیز‎کننده غیر رسمی کاغذ دیواری مورد استفاده قرار می‎گرفت. درسال ۱۹۵۶ طراحان این وسیله به فکر خلق مجسمه ‎ها و اسباب بازی‎‎های کوچکی افتادند که در اندازه ‎‎های متوسط موجود بودند و در ابتدا در تمامی رنگ‎ها به جز سفید وجود داشتند.



دهه ۱۹۶۰



اسپینوگراف: دنیس فیشر مهندس مکانیک ازکشور انگلستان این وسیله را طراحی کرد. این وسیله از تعدادی قطعات پلاستیکی به هم چسبیده، همراه با یک خودکار تشکیل می‎شد که استفاده‎ گر را قادر به خلق و طراحی ماهرانه ‎ترین آثار هنری می‎ساخت.

جی. آی. جو: شکستن این ایده که پسران با عروسک‎ها بازی نمی‎کنند، باعث طراحی و ایجاد این اسباب بازی‎ها با ارتفاعی نزدیک به ۳۲ سانتیمتر شد. این مجموعه اولین اسباب بازی‎‎های متحرک جهانی مخصوص پسر‎ها در سال ۱۹۶۹ بود. نسل جدید این عروسک‎ها هم اکنون در کشورمان به فروش می‎رسند.



دهه ۱۹۷۰



آتاری: این بازی در سال ۱۹۷۷ با ۱۹/۱ مگاهرتز پردازنده و ۱۲۸ بایت رم به ‎وجود آمد، از محبوب‎ترین بازی‎‎های آتاری می‎توان به فاگر، پکمن و مهاجمان فضایی اشاره کرد. دهه شصتی ‎ها این بازی را به خوبی می‎شناسند.

مکعب روبیک: این بازی در سال ۱۹۷۴ توسط « ارنو روبیک» در یک سخنرانی در دپارتمان تحصیلی طراحی داخلی در شهر بوداپست معرفی شد. در این بازی فکری با تغییر دادن سطوح مختلف مکعب به جهات مختلف، آن‎ها را طوری تنظیم می‎کنند که هر سطح دارای یک رنگ واحد شود. این اسباب بازی نیز در چند سال اخیر در کشور ما رواج زیادی پیدا کرده است و برای نوجوانان ۱۰ سال به بالا جذاب است.



دهه ۱۹۸۰



خرس عروسکی: که مشهورترین نام آن Teddy Bear است زمانی به ‎وجود آمد که تئودور روزولت یک خرس گریزلی را که در مقابلش ر‎ها کرده بودند تا آن را با تفنگ بزند ر‎ها کرد. سپس یک کارتونیست طرحی را بر اساس این کشید و طرح مذکور پایه ‎ای برای ساخت عروسک ‎‎های خرسی شد. از آن پس این خرس همدم کودکان شد و این دوستی به مردم کشور‎های دیگر، مثل کشور ما، به ارث رسید.

سامانه سرگرمی نیتندو: این وسیله در آغاز توسط یک شرکت ژاپنی و در سال ۱۸۸۹ مورد استفاده قرار گرفت، در سال ۱۹۸۵ وارد بازار آمریکا شد و با بازی‎های Super Mano Brothers , Duck Hunt به شهرت رسید. نسلی از دستگاه‎های بازی که در ایران به نام میکرو معروف شدند از محصولات نیتندو بودند.

ترنسفورمرها: این مبدل‎ها با تغییراتی کوچک که در اتصال آن‎ها صورت می‎گیرد می‎توانند به ماشین، کامیون و یا اسلحه تبدیل شوند. یک فیلم کارتونی و یک کتاب در اوج گرفتن این اسباب بازی و مشهور شدن آن تأثیر شایانی داشت.



تاریخچه اسباب بازی در ایران



از اسباب بازی ‎‎های کودکان ایرانی در دوره ‎‎های پیش از اسلام آگاهی چندانی نداریم. باستان‎شناسان در کاوش‎‎هایی که در شوش، گیلان و سیلک کاشان انجام داده ‎اند، مجسمه ‎‎های ظریفی از انسان و چهارپایان و پرندگان یافته‎ اند که از سفال و چوب و سنگ ساخته شده‎اند. تعدادی از این مجسمه ‎‎های ظریف می‎توانند اسباب‎ بازی بوده باشند. بعضی از نویسندگان دوره ‎‎های بعد از اسلام در نوشته‎‎ های خود به اسباب بازی‎‎های کودکان ایرانی اشاره‎ای کرده ‎اند. مثلا نویسنده کتاب داراب‎نامه، در کتاب خود نام بعضی از اسباب بازی‎ها، مانند دهل، بوق، گردونچه (گردونه کوچک) و اسب چوبی را آورده است. در کتاب‎‎های تاریخ و واژه‎ نامه‎‎ های قدیم نیز نام بعضی از اسباب‎ بازی‎‎های سنتی و کهن ایرانی آمده است که از آن میان می‎توان به فرفره، چالیک، (الک دولک)، جغجغه، اسب چوبی و عروسک اشاره کرد.

ورود اسباب بازی‎‎های غربی به دوره ناصرالدین شاه بر می‎گردد. وی از سفر‎های خود به اروپا سوغاتی ‎‎های مختلفی به ‎همراه آورد. عروسک نیز یکی از آن‎ها بود. عروسک‎‎هایی که چهره‎‎ های ایده ‎آل غربی داشتند با چشمانی روشن و مو‎هایی بلند و آرایشی مخصوص اروپایی‎ ها. به این ترتیب آن‎چه شاه قاجار از فرنگ آورده بود، به چیزی بیش از یک اسباب بازی بدل شد، چرا که به الگویی برای زیبایی زنان ایرانی بدل شد.. عبارت «خوشگل مثل عروسک» به‎ طور عام به زیبایی و ظرافت چهره اشاره دارد، ولی به ‎طور خاص به شبیه بودن به ایده ‎آل‎‎های زیبایی غربی مربوط می‎شود. این عبارت از آن زمان وارد فرهنگ عامه شده و امروز هم که باربی به بازار آمده، علاوه ‎بر چهره به الگویی برای تناسب و زیبایی اندام هم بدل شده.

 حتی این اواخر عروسک‎‎ هایی به نام فَشن به بازار آمده‎ اند که اندام ظریف اغراق شده ‎ای دارند و مرحله زیبایی چهره و اندام را پشت سر گذاشته ‎اند و خریدار باید پوشش و لباس‎‎ های مختلف و به قول معروف تیپ زدن را از این عروسک یاد می‎گیرد!


در مورد اسباب بازی‎‎های دیگر اطلاعات مدونی در دست نیست، ولی به ‎نظر می‎رسد آن‎ها نیز همانند دیگر محصولات غربی به ‎عنوان یکی از نیاز‎های انسانی که می‎خواهد سرتا پا غربی شود، اندک اندک وارد کشور شدند.

با ورود فرهنگ غربی کار به ‎جایی رسید که خانه ‎‎های ما نیز فرنگی شدند، یعنی برخی از شهرنشینان از روی اجبار آپارتمان‎ نشین شدند. وقتی که زندگی افراد به زندگی آپارتمانی تبدیل شود کودک چاره ‎ای نخواهد داشت جز اینکه در فضای اندک آپارتمان بازی کند و بیشتر اوقات حتی اگر فضایی برای بازی کودک در بیرون منزل وجود داشته باشد، به علت برقراری زندگی شهری و عدم وجود اطمینان از آسیب ندیدن کودک در فضای بیرون از خانه، والدین اجازه نمی‎دهند که کودک در بیرون از خانه دوستی پیدا کرده و با او بازی کند. به هر حال زندگی آپارتمان‎ نشینی باعث به ‎وجود آمدن برخی اسباب بازی‎ها مانند توپ‎ های اسفنجی و هم چنین باعث تبدیل برخی از اسباب بازی‎‎های قدیمی به انواع کوچک‎تر برای بازی در آپارتمان شده است.

از سوی دیگر تلاش برخی از والدین برای تربیت دقیق کودک و نظارت شدید بر بازی او بیش از آن‎که تأثیر مثبتی بر او بگذارد، باعث می‎شود که ذهن کودک قادر به انجام فعالیت‎‎های خلاقانه نباشد. این البته از آن‎جا ناشی می ‎شود که تعریفی که اکثر والدین ایرانی از اسباب بازی دارند، وسیله‎ ای است که خیلی پیچیده باشد در حالی‎ که وسیله بازی هر چقدر ساده ‎تر باشد در فعال کردن ذهن کودک مؤثرتر است.

 علاقه به اسباب بازی پیچیده از فرهنگی ناشی می‎شود که اشیای پیچیده را اشیای برتر می‎داند و این حتی باعث می‎شود که انسان هموطن ما در بزرگسالی نیز این علاقه به پیچیدگی را در خرید لوازمی مانند تلفن همراه و دیگر لوازم الکترونیکی ادامه دهد در حالی‎که هیچگاه استفاده مؤثری از امکانات این شیء پیچیده نخواهد کرد.

در مورد پسر بچه ‎ها هم بیشتر شخصیت‎‎ هایی که اسباب بازی آن‎ها را تشکیل می‎ دهند، دارای اسلحه هستند. این نوع مسلح بودن بیشتر شبیه مسلح بودن مردم عادی آمریکا است که هر بچه‎ ای می‎تواند به اسلحه دسترسی داشته باشد. اسلحه‎ ها حتی به وسایل آب بازی هم کشیده شده‎ اند و هم اکنون برای ما غیر قابل تصور است وسیله دیگری برای آب بازی را در ذهن‎مان بیاوریم.

پرت کردن آب با گودی کف دست و شوخی و خنده‎‎ های مربوط به آن کجا و شلیک فواره آب به ‎سمت طرف مقابل کجا! اساسا در بازی‎ها و اسباب بازی‎‎ های مدرن که می‎توان به‎ طور ۱۰۰ در صد گفت که غرب به‎ وجود آورنده آن‎هاست حتی اگر تولیدکننده‎ ها سنگاپور، چین یا هنگ کنگ باشند هدف از بازی از بین بردن طرف مقابل یعنی دشمن است.

در بازی ‎‎های سنتی از میدان به در کردن رقیب یا حریف ضروری بود اما این کار با شدت و حدت انجام نمی‎گرفت. امروزه انواع عروسک‎ های پسرانه یعنی اکشن فیگور‎های بن تن، اونجرها، شخصیت‎‎ های جی‎ای جو و دیگر فیلم‎ ها در ویترین فروشگاه ‎های اسباب بازی موجود هستند و با تمام توان، فرهنگی را که از آن آمده ‎اند همراهی می‎ کنند. البته فیلم ‎ها و کارتون‎ های این شخصیت‎‎ ها نیز به رواج آن‎ها کمک می‎کند.

برای جمع ‎بندی موضوع رابطه اسباب بازی و سبک زندگی می‎توان گفت که اسباب‎ بازی‎ها بخشی از فرهنگ تربیتی ‎ای هستند که از غرب وارد کشور ما شده است و در سویی دیگر جنبه تجاری اسباب بازی قرار دارد که باعث رقابت سازندگان برای فروش بیشتر محصولات خود می ‎شود.

 سازندگان این کار را با هماهنگی تولید‎کنندگان فیلم‎ ها و سریال‎ های مخصوص کودکان و بازی‎های رایانه‎ ای انجام می‎دهند. بنابراین نمی‎توان اسباب بازی را به تنهایی در تغییر سبک زندگی کودکان مؤثر دانست و باید دید وسیع‎ تری به این موضوع داشت. به ‎طور مثال سبک زندگی والدین به خوبی در نوع انتخاب اسباب بازی برای کودک‎شان تأثیر دارد. همچنین عدم توجه به طراحی و ساخت اسباب بازی در داخل کشور نیز در رواج اسباب بازی‎‎های غربی مؤثر است و این عمدتا از سودجویی تجار این عرصه ناشی می‎شود که تلاش ‎ها برای طراحی و تولید اسباب بازی داخلی، با اقدامات آن‎ها با مشکل روبه ‎رو شده است.

آرزوی ما این است که مادران و پدرانی آگاه برای انتخاب اسباب بازی برای کودکان ایران زمین داشته باشیم که برای کودک خود با فرهنگ ایرانی اسلامی خرید بکنند و همچنین بازاری داشته باشیم که پاسخگوی این نیاز باشد

 

 

 

منبع : هفته‌نامه پنجره،شماره ۱۷۴


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  تاريخ :  بازی با انگشتان و پرورش رشد هوشی کودکان
شرح مطلب ارسالی  :


 

  دست‌ها و انگشتان از جمله اعضای اصلی بدن کودکان است که در رشد و پیشرفت ذهنی آن‌ها نقش مهمي را ايفا می‌کند. والدین می‌توانند به راحتی به کمک بازی با انگشتان نه‌تنها فرزندشان را سرگرم کنند بلکه حس‌های آن‌ها را تحریک‌کرده و سبب پیشرفت بهترشان شوند. این بازی‌ها به‌طور حتم برای فرزندتان جالب خواهد بود.

* اومد و اومد و اومد...

به کمک 2 انگشت اشاره و وسط نقش حیوانی 2 پا را بازی کنيد که آرام‌آرام روی دست کودک‌تان بالا می‌رود تا به گردن او می‌رسد و در نهایت زیر گردن یا پهلوهای او را قلقلک می‌دهد. همراه با حرکات انگشتان می‌توانید از واژه اومد و اومد و اومد استفاده کنید تا فرزندتان به حرکت دست شما توجه کند.

* سلام خانم.... سلام آقا

2 انگشت اشاره و وسط را به شکل دوپا درآورده و حرکات زیر را همراه با شعر برای او بخوانید

- یه نفر از پله‌ها بالا می‌ياد یواش یواش (از نوک پای او انگشتان‌تان را بالا ببرید تا به شکم و سینه کودک برسید)

- می‌زند به در تق‌ و تق و تق (با نوک انگشتان‌تان آرام به پیشانی او چند ضربه بزنید)

- سلام خانم، سلام آقا (آرام لاله گوش او را بکشید و درنهایت نوک بینی‌اش را لمس کنید)

این بازی به کودک شما کمک می‌کند حس‌های فیزیکی از جمله ضربه، کشش یا فشردگی را از هم تشخیص دهد.

*بازی با شست!

برای شروع بازی، انگشتان دست کودک‌تان را یکی بعد از دیگری آرام بکشید و همراه با آن این شعر را برایش بخوانید:

به این می‌گن شست، ای یکی درخت آلو رو تکون می‌ده، این یکی اونو جمع می‌کنه، این یکی می‌بره خونه، اما... کوچیکه همه رو می‌خوره!

قبل از رسیدن به انگشت آخر کمی مکث کنید و بعد جمله را ادامه دهید. این کار باعث می‌شود کودک به جملات شما دقت کند.

* اینجا یه جاده‌اس!

برای شروع این بازی کف دست کودک‌تان را باز کنید و خط‌ها را نشان او بدهید و در حالی که انگشت‌تان را روی هر یک از خط‌ها می‌کشید شعر زیر را برایش بخوانید:

- اینجا یه جاده‌اس! اینجا یه خرگوش می‌دوه، اینجا یه گنجشک می‌پره، اینجا علف روییده! بزی داره می‌چره...

این بازی به کودک کمک می‌کند بافت دست خود را بهتر بشناسد و در ضمن به وسعت دست خود پی‌ببرد. اگر برق اتاق را خاموش کنید و تنها با چراغ‌قوه کف دست او را روشن نگه دارید لذت بازی دوچندان خواهد شد!

* خانواده‌ مورچه‌ها

به کمک 2 انگشتان از نوک پای کودک شروع کنید و تا گردن او بالا بروید و همزمان این جملات را تکرار کنید.

این، بابا مورچه‌اس! این، مامان مورچه‌اس!

بعد در حالی که قدم‌ها را تند می‌کنید و به سمت سر کودک می‌روید بگویید:

اینها هم بچه مورچه‌اند!

کودکان معمولا این بازی را دوست دارند.

بازی با انگشتان بسیار ساده است و هر مادری می‌تواند با کمی خلاقیت بازی‌های جدیدی بیافریند و فرزند خود را در عین سرگرم کردن، آموزش دهد.

* چند توصیه

- لمس بدن کودک بر رشد هوشی او نیز تاثیر می‌گذارد. به کمک بازی با انگشتان می‌توان به کودک کمک کرد اشیای گوناگون را لمس کند و سریع‌تر نام آن‌ها را یاد بگیرد. می‌توانید اشیائي را با جنس‌های مختلف نشان کودک بدهید تا آن‌ها را لمس و تفاوت‌ها را احساس کند.

- اگر کودک شما کوچک‌تر از آن است که متوجه این نوع بازی‌ها شود، بازی را با یک توپ کوچک آغاز کنید. توپی که انتخاب می‌کنید می‌تواند از جنس‌های مختلف باشد: پارچه‌ای، چوبی، پلاستیکی ... اجازه بدهید هر بار به جنسی متفاوت دست بزند.*


 
 
منبع :تهیه کننده : سمیه علیزاده -برگرفته از http://mamanjoon.niniweblog.com


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب: 
شرح مطلب ارسالی  :


 

  نظرسنجی بازی و کودک  بر روی  سایت فکرنو  قرار گرفت ، علاقمندان  می توانند جهت اطلاع از نتایج نظرسنجی و یا ارائه نظرات  بر روی  تصویر زیر کلیک نمایند

 

 

 


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  راهکارهایی برای کاهش خشونت در کودکان
شرح مطلب ارسالی  :


 

 


سعی کنید اسباب بازی های خشن را از دسترس او دور کنید. طبیعی است که اگر اسباب بازی خشن در دسترس او باشد، به بازی های خشن گرایش پیدا می کند.
گاهي والدين بسيار آرام و خونسرد از قلدري و برخي رفتارهاي فرزند خود بسيار تعجب مي کنند. چنين والديني اغلب تصور مي کنند که فرزندشان نمي تواند با همسالان خود کنار بيايد و راه هاي برقراري ارتباط صحيح با بچه هاي ديگر را بلد نيست. به عنوان مثال فرزند آن ها در واکنش به نزديک شدن يک کودک ديگر جيغ مي کشد، موهايش را مي کشد، او را هل مي دهد و يا مي زند. اين رفتارها براي والديني که نحوه صحيح برخورد با وي را نمي دانند، بسيار نگران کننده است.
به نوشته سايت «Parenting» همه کودکان تا حدي در دوران رشد و تکامل خود نسبت به ديگران رفتارهاي تهاجمي بروز مي دهند.
کودکي که چشم خرس عروسکي اش را درمي آورد، مي خواهد همين کار را با کودک ديگري بکند! کودکان نمي دانند قدرت خود را چگونه بايد کنترل کنند و حتي با آن چه کنند. آن ها توان درک «علت و معلول» و توان درک «درد» ديگران را ندارند.
به همين دليل يک کودک قلدر ممکن است ناگهان به سمت کودک ديگري حمله ور شود و به بهانه گرفتن اسباب بازي اش توسط او، هلش بدهد يا بزند، کودکان در سنين پايين نمي دانند که چگونه عصبانيت خود را نشان دهند و چون نمي توانند حرف بزنند، از توانايي فيزيکي براي نشان دادن عصبانيت خود استفاده مي کنند.
به علاوه بايد به خاطر داشت که هر کودکي سرشت خاصي دارد. بعضي کودکان آرام و ساکت مي نشينند و برخي پرتحرک تر و فعال تر هستند و همين بچه ها هم بيشتر به تهاجم به ساير کودکان گرايش دارند. در طول زمان کودک ياد مي گيرد که خودش را کنترل کند و همبازي خوبي براي ساير بچه ها باشد. والدين مي توانند کودک فعال خود را مديريت کنند و مهارت هاي مورد نيازش را به وي آموزش دهند. اين نکته ها شايد به بسياري از والدين کمک کند که بتوانند کودک خود را در مواقع قلدري بهتر مديريت و کنترل کنند.

*وقتي تهاجمي رفتار مي کند و به سمت کودکان ديگر حمله مي برد، او را تنها نگذاريد، کنارش بنشينيد و حرکاتش را اصلاح کنيد. وقتي با دست کودکي را هل مي دهد، دستش را بگيريد و آرام روي دست کودک مقابل بکشيد و به او ياد دهيد که چگونه با دوستش رفتار کند. وقتي کودک ديگري را نيشگون مي گيرد بگوييد «دردش مي گيرد، بهتر است با هم بازي کنيد».
اگر نمي تواند خودش را کنترل کند او را از ساير بچه ها به طور موقت جدا کنيد و پس از مدتي دوباره برگردانيد و آموزش ها را تکرار کنيد.
*به او نوازش و نازکردن را بياموزيد و بارها و بارها با او اين کار را تمرين کنيد.
*سعي کنيد اسباب بازي هاي خشن را از دسترس او دور کنيد. طبيعي است که اگر اسباب بازي خشن در دسترس او باشد، به بازي هاي خشن گرايش پيدا مي کند.
*رفتارهاي او را توضيح دهيد. مثلا وقتي کودک ديگري را هل مي دهد: «بگوييد تو از دوستت عصباني هستي چون اسباب بازي ات را گرفت».
*او را تشويق کنيد که احساساتش را به صورت کلمه بيان کند و نه با حرکت خشن. به عنوان مثال بگوييد: وقتي عصباني مي شوي، بهتر است بگويي عصباني هستم تا ديگران متوجه شوند. حتي کودکان کم سن و سال هم مي دانند عصبانيت يعني چه.
* به ديگران بگوييد که کودکتان تهاجمي رفتار مي کند چون هنوز ياد نگرفته است احساساتش را به درستي بيان کند. تاکيد کنيد که بچه ها را دوست دارد و به تدريج ياد مي گيرد که با بقيه مهربان باشد.
به خاطر داشته باشيد که فراگيري مهارت هاي اجتماعي زمان زيادي مي برد و صبوري، درک و هدايت شما، به کودک کمک مي کند تا اين مسير را بهتر و سريع تر طي کند.

 

 

 

منبع :برگرفته از سایت کودک مدیا


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: فاطمه کلیوری شهر: سمنان
عنوان مطلب:   لزوم درک و فهم خلاقانه مادر و مربی
شرح مطلب ارسالی  :


 

 


بزرگسالی که می‌بیند کودک در نقش مادر عروسک قرار می‌گیرد، اول به او غذا می‌دهد و یا لباس او را عوض می‌کند و تعلیم و تربیت عروسک را به‌عهده می‌گیرد، اگر مفهوم خلاقیت را نادرست فهمیده باشد، نخواهد فهمید که این رفتار کودک، خلاقانه ، شاد و پرجنب و جوش می‌باشد.

در نتیجه در رابطه با کودک پیشرفت چندانی نخواهد داشت. یعنی قادر نیست خلاقیت کودک را بالا ببرد و پرورش دهد. همچنین زمانی‌که مادری از سوی کودک به میهمانی چای دعوت می‌شود و در آن میهمانی، ظروف و فنجان و قند و... همه نامرئی هستند و کودک وقتی چای می‌نوشد احساس می‌کند که چای داغ است ولی مادر هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد، چای را به سرعت می‌نوشد و سریع می‌خواهد این بازی را به پایان برساند و عروسک را در نوشیدن چای دعوت نمی‌کند در اصل خلاقیت کودک را محو کرده و نادیده گرفته است. والدین و مربیان می‌توانند در کنار کودکان و با استفاده از بازی‌های عروسکی، علاوه بر پرورش خلاقیت، نوآوری و نواندیشی کودکان، باعث رشد شخصیتی و تعادل روانی آنان گردیده و زندگی سالمی را به کودکان هدیه دهند.

در هیچ وضعیتی به بازی‌های کودکان بی‌توجه و بی‌میل نباشید و همیشه سعی کنید با دقت، بازی‌های عروسکی بچه‌ها را پی‌گیری کنید و نگذارید سایر اعضاء خانواده، امنیت بازی آنها را به‌هم بزنند.


هر اسمی که بچه‌های برای عروسک‌های خود انتخاب می‌کنند را محترم شمارید و سعی کنید آن اسم را یاد بگیرید و عروسک را به آن نام صدا بزنید. هیچ اصراری نباید روی نام‌گذاری عروسک داشته باشید. این‌کار باید کاملاً به‌عهده خود کودک باشد.

عروسک می‌تواند باعث کاهش خلاقیت منفی در کودک شود ولی این مهم در صورتی اتفاق می‌افتاد که بزرگ‌ترها، بازی عروسکی کودکان را به‌حال خودشان رها کنند نه اینکه مرتب در کارهای بچه‌ها و عروسک‌ها دخالت کنند.

کودک در ارتباط با عروسک، در حقیقت میل خود به گروه و دیگران را تقویت می‌کند. وقتی‌که تعداد ۱۵ نفر از دخترهای جوانی که در کودکی یا عروسک بازی کمتری داشته‌اند و یا به‌علت گرایش‌های پسرانه از عروسک‌بازی محروم بوده‌اند، شناسائی شدند یک واقعیت قابل توجهی را از خود نشان دادند. واقعیت مذکور این بود که به‌علت محرومیت در ارتباط با عروسک، روابط اجتماعی آنان از نظر کمی و کیفی دچار آسیب شده است.

 

 
منبع :برگرفته از : http://www.migna.ir


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: فاطمه کلیوری شهر: سمنان
عنوان مطلب:  آشنایی با 10 بازی بی سر و صدای آپارتمانی
شرح مطلب ارسالی  :


 

   


در این مطلب علیرضا واقف، مشاور و روان شناس کودک 10 بازی ساده از سری بازی های آپارتمانی را به شما معرفی می کند.

1 - بازی کی از چی خجالت می کشد؟  (هدف: جرأت آموزی، رفع خجالت، حساسیت  زدایی) قابل اجرا از 5 سالگی:

 هر یک از کودکان بیان می کند که از چه چیزی یا در چه موقعیت هایی خجالت می کشد، نوع خجالت هر یک از کودکان روی تابلو نوشته و به بحث گذاشته می شود و هر کودک با توجه به نوع خجالت در موقعیت نمایشی قرار می گیرد و تشویق می شود تا با خجالت خود مبارزه و بر آن غلبه کند.

2 - بازی انتخاب شغل (هدف:بررسی علائق و استعدادهای کودک، آینده نگری)

قابل اجرا از 5 سالگی :کودکان می گویند که دوست دارند در آینده چه کاره شوند و درباره علت انتخاب خود و خود شغل اطلاعاتی را به کودکان دیگر می دهند.

3- بازی دوست داشتن غذاها ( هدف: تغییر ذائقه کودکان و گرایش آن ها به غذاهای مقوی)

قابل اجرا از 3 سالگی:هر یک از کودکان مطرح می کند که کدام یک از غذاها را بیشتر دوست دارد و از کدام غذا بدش می آید و یا این که آن غذا را نمی خورد.

تمامی موارد ثبت می شود و سپس درباره خواص غذاهای مقوی، سبزیجات و لبنیات برای کودکان توضیح داده می شود و مثلاً می گوییم هر کی دوست دارد قوی و
زیبا بشود باید این غذا را بخورد، مثل قهرمان کارتون ملوان زبل که با خوردن اسفناج قوی می شود.



4- بازی مهارت های زندگی (هدف: آموزش مسائل مختلف، تقویت حافظه، دقت)


قابل اجرا از 5 سالگی:این بازی را می توان به دو صورت گروهی و انفرادی اجرا کرد . می توان از وسایل پلاستیکی و اسباب بازی برای تقریب بیشتر ذهنی استفاده کرد.

کودکان، مهارت هایی مثل آشپزی، بچه داری، باغبانی، خیاطی، ظرف شویی، خانه داری، خرید کردن از مغازه و مواردی از این قبیل را به شکل نمایشی بازی می
کنند. مثلاً یکی نقش آشپز را بازی می کند و نحوه درست کردن ماکارونی را آموزش می دهد. هدایت به وسیله افراد گروه و راهنما انجام می پذیرد.

5- بازی حیوانات (هدف: دوست داشتن حیوانات و پرهیز از آزار حیوانات)

 قابل اجرا از 3 سالگی: از بچه ها می خواهیم که به ما بگویند کدام حیوان را بیشتر از همه دوست دارند و از کدام حیوان خوششان نمی آید.

موارد ثبت می شود و سپس درباره دوست داشتن و محبت کردن به حیوانات و پرهیز از آزار حیوانات برای کودکان صحبت می شود و با اسباب بازی های حیوانات، باغ وحشی توسط کودکان ساخته می شود و غذای هر حیوان و مشخصات آن حیوان به کودک آموزش داده می شود.



6- بازی دوست داشتن (هدف: محبت به دیگران، آموزش مسائل اجتماعی، پرهیز از کینه ورزی)

  قابل اجرا از 3 سالگی: از کودکان می خواهیم بگویند که چه کسی را بیشتر از همه و چه کسی را کمتر دوست دارند و علت آن را نیز مطرح کنند. موارد ثبت می شود و سپس در رابطه با دوست داشتن دیگران و محبت کردن صحبت می شود و دیدگاه منفی کودکان را در رابطه با دیگران تغییر می دهیم.

7- بازی با عروسک( هدف: بازی های خلاق، برون فکنی)

قابل اجرا از 3 سالگی:به کودکان دختر عروسک و به کودکان پسر آدمک های عروسکی مختلف داده و از آن ها خواسته می شود که با عروسک ها به صورت جداگانه هر بازی که دلشان می خواهد انجام دهند و یا هر حرفی که دلشان می خواهد به عروسک خود بگویند. حرکات، حالات و محتوای ارتباطات کلامی ثبت و در جلسه بررسی می شود.

8- بازی دزد و پلیس ( هدف: آموزش مسائل اجتماعی، آموزش نقش، تحرک، حساسیت زدایی) قابل اجرا از 5 سالگی:یکی از بچه ها نقش دزد را بازی می کند و
دیگری نقش پلیس. این بازی به خصوص برای کودکانی که از دزد می ترسند مناسب است.

دزدی، کار بدی است و دزد، خیلی ترسو است. کسی که نقش پلیس را بازی می کند باید هدف از وظیفه خود را بیان کند. می توان برای ایجاد نشاط بیشتر در
این بازی از وسایلی مانند چشم بند، دستبند و هفت تیر پلاستیکی استفاده کرد.

9- بازی کشف تغییرات ( هدف: افزایش دقت و حافظه ) قابل اجرا از 3 سالگی:
از کودکان می خواهیم وسایل داخل اتاق را به دقت زیر نظر بگیرند و سپس به یکی از بچه ها می گوییم از اتاق بیرون برود و جای یکی از اشیای اتاق را تغییر می دهیم.

فرد مورد نظر باید تغییر ایجاد شده را در زمان مقرر حدس بزند این کار می تواند به صورت گروهی نیز انجام شود به این ترتیب که بچه ها رو به دیوار می ایستند و تغییر ایجاد می شود و سپس هر کدام از بچه ها زودتر تغییر ایجاد شده را حدس بزند برنده بازی است.

10- بازی حدس بزن کجاست؟ (هدف: افزایش دقت، سرعت عمل) قابل اجرا از 3 سالگی: یک شیء به کودکان نشان داده می شود مثل یک مهره کوچک که در دست جای می گیرد و سپس از بچه ها می خواهیم که رو به دیوار بایستند و مهره را در یک قسمت از اتاق پنهان می کنیم و هرکس زودتر جای آن را پیدا کرد برنده
است این بازی می تواند به صورت انفرادی و با احتساب زمان نیز اجرا شود.

 

 

 

منبع :برگرفته از  باشگاه خبرنگاران


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  اسباب بازی برای صلح
شرح مطلب ارسالی  :


 

 



«چون جنگ ها نخست در ذهن انسان ها شکل می گیرند دفاع از صلح نیز باید در ذهن انسان ها شکل گیرد.» دیباچه اساسنامه یونسکو

اندیشمند بزرگ رنه دکارت معتقد است که انسان تنها به چیزی می اندیشد که یا آن را دیده باشد یا آن را برای او تشریح کرده باشند یا مفهوم آن را در ذهن خود بیابد. بر اساس این تعریف فرآیند زبان آموزی توجیه می شود، رفتار انسان شکل می پذیرد، بنیان های جامعه شناختی و روان شناختی هر فرد پایه گذاری می شود و انسان در پایان، آن می شود که هست.

روانشناسان آموزش و متخصصان تعلیم و تربیت دیرگاهی است که از وسایل کمک آموزشی به عنوان اهرم قدرتمند توسعه دامنه مفاهیم ذهنی، ارتقاء سطح تفکر منطقی و گسترش توان محاسبات ذهنی و ریاضی استفاده می کنند و از این راه سرعت فراگیری را افزایش می دهند. برای مثال اگر قرار است کودکی در طول ده سال با همه حیوانات، دسته بندی آن ها و ویژگی های گوناگون زیست آنان آشنا شود با به کارگیری ابراز کمک آموزشی مانند انواع عروسک ها و اشکال این حیوانات و کتاب های قصه و بسیاری ابزار دیگر می توان این فراگیری ده ساله را به چند هفته تقلیل داد.

در همین نگاه است که انبوه ابزار وسایل کمک آموزشی به کمک نسل های جدید آمده و دانش اندوزی کودکان امروزی را به مرز شگرفی سوق داده است. متخصصان آموزش و پرورش که نظریه دکارت را مبنای مطالعات خود قرار می دهند معتقدند که در این فرآیند بسیاری مفاهیم ترکیبی جدید در ذهن کودک شکل می گیرد که قدرت قیاس او را توسعه می دهد و فعالیت او را تا مرز یک انسان موفق بالا می برد.

برای نمونه کودک وقتی گربه های موجود روی کره زمین را شناخت و از طرف دیگر رنگ ها را فرا گرفت. این توان را می یابد که هر گربه ای را به هر رنگی که مایل است تصور کند حتی اگر آن گربه با آن رنگ وجود خارجی نداشته باشد. یا برای مثال کودک می تواند حیوانی را با ویژگی های اسب، گاو و خرگوش در ذهن تصور کند اگر چه می دانیم چنین حیوانی وجود ندارد چرا که کودک قبلاً اسب و گاو و خرگوش را جداگانه شناخته و حالا خود با بهره گیری از خلاقیت ذهن چنین موجود عجیب جدیدی را به وجود می آورد.

یادگیری هر مؤلفه جدید دنیای بی نهایتی در ذهن هر انسان به وجود می آورد که بر وسعت تخیلات و خلاقیت های او می افزاید و به همین دلیل فراگرفته های جدید بسیاراهمیت دارد.

یکی از نگرانی های بشر امروز، خشونت گرایی فزاینده نسل های تازه است به گفته دانشمندان ریشه های این خشونت گرایی را باید در تلویزیون، سینما، کتاب و اسباب بازی هایی جستجو کرد که کودکان از بدو تولد با آن ها در تماس قرار می گیرند.

یک گزارش آماری نشان می دهد که۶۰ درصد اسباب بازی های تولید شده در جهان در دهه ۱۹۸۰ گرایش خشن داشته اند. اسباب بازی هایی از قبیل انواع سلاح سرد و گرم، انواع خودروها دارای کاربرد خشن، انواع موجودات و شخصیت هایی که در فیلم های سینمایی و تلویزیون سر منشاء خشونت بوده اند.

همین گزارش آماری نشان می دهد که پسران تا حدود ۷۰درصد و دختران تنها ۳۰ درصد از این اسباب بازیها استفاده کرده اند . اغلب این اسباب بازیها در شکل و قالبی ارایه شده که یا وجود خارجی نداشته و یا از حیطه تخیل انسان نسبت به آینده تولید شده است مانند انواع سلاح های لیزری، نوری و امثال آن.

تماس گرفتن کودک با این گونه سلاح ها و فراگیری کاربرد آن به وسیله برنامه های تلویزیون، سینما و کتاب موجب شده است که حجم قابل توجهی از ذهن و خلاقیت کودکان به سمت تولیدات و استفاده از سلاح و ابزار تهاجمی در زندگی باشد.

به گفته کارشناسان آموزش و پرورش و مدافعان صلح در جهان کودکان متولد شده در نیمه دوم قرن بیستم بیشتر از نسل های قبل از خود توسل به خشونت را برای حل معضلات شخصی و اجتماعی فراگرفته، تعمیم داده و در آن دست به خلاقیت و ابتکار زده اند. در گذشته انسان از راه حل منطقی و ریاضی مشکلات بهره می جست و با توسل به گفت و گو این موانع را از سر راه خود بر می داشت اما دیر گاهی نیست که کودکان و نوجوانان خشونت را تنها راه حل مشکلات یافته اند.

نگاهی به جامعه بشری امروز نشان می دهد که توجه به جنگ همیشه بیشتر از صلح بوده است. در برابر این همه موزه جنگ که در جهان به وجود آمده آیا تا به حال یک موزه صلح در جهان بر پا شده است؟ در برابر این همه مدال، نشان ، جایزه و عنوانی که پیوسته به قهرمانان جنگی داده می شود آیا اعطای یک جایزه سالانه صلح آن هم با همه ملاحظات سیاسی و خاصی خرجی هایی که در مورد آن اعمال می شود کافی است؟ آیا جایگاه صلح خوار و ضعیف شده است و نباید برای حل معضلات امروز بشر فکری کرد؟

راه حل این معضل فزاینده اجتماعی در تغییر نگرش همه ما است. سازندگان اسباب بازی در گوشه و کنار جهان، فروشندگان اسباب بازی، خریداران و مصرف کنندگان اسباب بازی همه و همه باید در یک تغییر رویه هماهنگ چهره این معضل را تغییر دهند.

تردید نیست که کودک خود حق انتخاب ندارد آنچه اسباب بازی در سنین زیر ۴ سال برای او خریداری شود با تصمیم والدین تهیه می شود. همین اسباب بازی ها است که ذائقه و سلیقه او را برای انتخاب اسباب بازی های بعدی در سنین بالای ۴ سال و سپس استفاده از مشابه این اسباب بازی ها، در سنین نوجوانی و جوانی تشکیل می دهد.

جوامعی که به وسیله جنگ سالاران اداره می شوند، با فروش اسباب بازی های جنگی ساختار نیروهای داوطلب نظامی آینده خود را طراحی می کنند، آمریکائیان می دانند که در یک جامعه خردمند کسی از ادامه جنگ ویتنام، لشکرکشی و جنگ طلبی حمایت نمی کند. در یک برنامه حساب شده اسباب بازی ها در شکل خشن، نظامی و تهاجمی ساخته و عرضه می شود تا نسل جوان بعدی آماده ماجراجویی باشد. چرا برخی جوامع در حال توسعه این اهداف را در نمی یابند و کودکان خود را اسیر طرح های روانی – اجتماعی جنگ سالاران می کنند که اسباب بازی جنگی استفاده کند.

ساخت اسباب بازی بر اساس یک وسیلة واقعی، نیاز به کسب مجوز از سازنده آن وسیله واقعی دارد. سلاح کمری، کلت یا بقیه سلاح ها که در آمریکا ساخته می شوند، فقط با مجوز سازنده در قالب اسباب بازی ارائه می شود. تحقیقات نشان مید هد که کارخانجات سازنده سلاح، خود سرمایه گذار و سازنده سلاح اسباب بازی هستند. کودکی که با کلت بازی می کند در جوانی برای خرید سلاح که درجامعه آمریکا مجاز است حتماً کلت می خرد، لذا ساخت اسباب بازی جنگی در آمریکا و کشورهای مشابه اهداف سوداگرانه بعدی هم دارند.

جوامعی که به حقوق مولفین و مصنفین و حقوق معنوی صاحبان یک تولید احترام نمی گذارند علاوه بر ساخت انواع وسایل تجاری با نام های معروف در کپی کردن و تولید اسباب بازیهای پیشگام می شوند که سود باد آورده ای نصیب خود کنند، بی آن که بدانند در تولید این اسباب بازی ها آب به آسیاب سازندگان سلاح واقعی ریخته اند. در انتخاب اسباب بازی برای کودکان دقت کنیم. کودک امروز مرد سازنده و خلاق آینده خانواده و جامعه است. ذهن امروز او را برای فردایی روشن آماده کنیم.

 

 

 

منبع :علی اكبر عبدالرشيدی، علی اكبر "اسباب بازی برای صلح".پيك بازی ، ش ۱ (پاييز ۱۳۸۳):۲۳. -http://ketabak.org


 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  اهمیت بازی های وانمودی
شرح مطلب ارسالی  :
 
 



خردسالان از راه خیال پردازی و عمل کردن یاد می گیرند. آیا تا کنون دیده اید که فرزند تان یک سنگ را بردارد و با آن همانند یک ماشین بازی کند، یا با جنباندن لگویی، آن را یک آدم یا خرگوش فرض کند ؟

در این هنگام فرزند شما با حرکت، چیزی را به جای چیز دیگری وانمود می کند. اما روند وانمود سازی به همین سادگی که دیده می شود، نیست. فرآیند وانمود سازی سبب پرورش بسیاری از زمینه های بنیادی رشد کودک می شود.

بیشترکلاس های کودکستان ها و مهد کودک ها سالن نمایش مجهزی دارند. اختصاص جایی به نمایش برای کودکان، کاری هدفمند است. پژوهش ها نشان داده اند که بازی های وانمودی برای آن ها، امکان زندگی در دنیایی کوچک، با همان ویژگی های دنیای واقعی را فراهم می آورد و آن ها را به کاربرد مهارت هایی که آموخته اند، تشویق می کند. این امکان، همچنین زمینه را برای به کار بردن مهارت های شان در فعالیت های معنادار زندگی آماده می سازد.


برخی کارشناسان براین باورند که این فرآیند کاربردی، نه تنها در پیشرفت یک مهارت، بلکه در چگونگی بکارگیری آن در زندگی هم به کودک کمک می کند. بازی های وانمودی به کسب مهارت های اجتماعی و عاطفی کمک می کنند

هنگامی که کودک شما در حال بازی وانمودی است، به شکل فعال نقش های عاطفی و اجتماعی زندگی را تجربه می کند. او با بازی های جمعی می آموزد که چگونه نوبت را رعایت کند، چگونه به ترتیب، مسئولیت ها را تقسیم کند و خلاقانه به حل مشکل بپردازد. هنگامی که کودک شما شخصیت های مختلفی را وانمود سازی می کند، درحال تجربه کردن "راه رفتن با کفش های دیگری است". با کفش های دیگران راه رفتن" به دستیابی او به مهارت های مهم اخلاقی و همدلی یاری می رساند. برای خردسالان طبیعی است که دنیا را از دید خود و با محوریت خود ببیند. آن ها با کمک بازی های جمعی، کم کم احساسات دیگران را درک می کنند. وقتی کودک پی می برد که با وانمودسازی می تواند خود را به جای هر کس و هر چیزی بگذارد، اعتماد به نفس پیدا می کند!


کودکان در سال های نخستین زندگی، تنها در حال درک کردن تفاوت میان واقعیت و تخیل هستند

بازی های خیالی و بازی کردن نقش شخصیت های آشنا (مانند اعضای خانواده) و شخصیت های افسانه ای یا ساختگی، سبب درونی شدن تفاوت مهم میان واقعیت و خیال در کودک می شود. برای نمونه، کودک شما می تواند تفاوت بین مادر واقعی اش و مادری که بعضی وقت ها در بازی های کودکانه نقش او را بازی می کند، دریابد و این تجربه و دانش را در موقعیت های دیگر نیز به کار برد.


بازی های وانمودی مهارت زبانی را پرورش می دهند

آیا تاکنون هنگامی که کودک تان سرگرم بازی تخیلی یا بازی با اسباب بازی ها یا دوستانش است، به رفتار اوتوجه کرده اید؟ اگر پاسخ تان مثبت است، شاید بعضی واژگان یا عبارت هایی شنیده اید که هرگز فکر نمی کردید او آن هارا بلد بوده است.

 اغلب در بازی کودکان، واژگانی را که خودما به کار می بریم، از آن ها می شنویم. کودکان از پدر، مادر، و آموزگارشان کاملا تقلید می کنند. بازی وانمودی به کودک شما کمک می کند تا قدرت زبان را در یابد. افزون بر این، کودکان با بازی وانمودی با دیگران، یاد می گیرند که می توانند از واژه ها همچون ابزاری برای بازسازی یک داستان یا سازمان دهی یک نمایش بهره بگیرند. این فرآیند به کودک تان امکان می دهد میان زبان نوشتاری و گفتاری ارتباط برقرار کند و به مهارتی دست یابد که بعدها به او کمک خواهد کرد خواندن را یاد بگیرد.


کودکان همچنین در هنگام بازی های وانمودی، واژه نامه ی خود را می سازند. هنگامی که مشغول بازی وانمودی هستند، شما و آموزگارش می توانید آن ها را با واژه های مربوط به یک موضوع ویژه آشنا کنید. برای نمونه، اگر کودک تان دوست دارد با دایناسورهای اسباب بازی، بازی کند، شما با اشاره به نام دایناسورهای گوناگون، به او کمک خواهید کرد به سرعت نام های بلند آن ها را یاد بگیرد.


بیشتر کودکان دوست دارند وانمود کنند کارهایی را که شما در خانه انجام می دهید، آن ها هم انجام می دهند. سعی کنید همیشه مجموعه ای ازنشریه ها، کتاب ها، کاغذ و مدادهایی برای بازی های نمایشی در خانه در دسترس داشته باشد.


به این ترتیب، کودک شما از مهارت های پیش نوشتاری و پیش خوانی برای تقلید موقعیت های واقعی در زندگی اش استفاده خواهد کرد. او می تواند برای عروسک ها و اسباب بازی هایش بخواند، نامه بنویسد، فهرست تهیه کند و حتی وانمود کند با تلفن اسباب بازی، پیام تلفنی می گیرد.


بازی های وانمودی در کودک مهارت تفکرایجاد می کنند

بازی های وانمودی، مسئله های فراوان پیش روی کودکان می گذارند. هنگامی که دو کودک می خواهند نقش یکسانی بازی کنند یا مواد مناسبی برای ساختن یک سقف برای خانه ی عروسکی بیابند، مهارت های تفکر شناختی ارزشمندی را فرا می گیرند که در زندگی حال و آینده از آن ها استفاده خواهند کرد.
آیا کودک تان گاهی ازبازی های خشن لذت می برد؟ فوق العاده است! برخی پژوهشگران که در زمینه ی رشد مغزی در سال های اولیه ی رشد پژوهش می کنند، به تازگی به این نتیجه رسیده اند که این گونه بازی ها در رشد بخشی از مغز که کنترل رفتار را بر عهده دارد، موثرند. بنابراین، به جای نگرانی از اینکه این بازی ها کودک شما را به خشونت تشویق می کنند، مطمئن شوید که در وضعیت کنترل شده و امن، بازی خشن می تواند به کودک شما کمک کند تا مهارت های مورد نیاز کنترل برخود را برای اینکه بداند چگونه و چه زمانی این گونه بازی مناسب است، فرا بگیرد.


بازی های وانمودی، تفکر انتزاعی را تقویت می کنند، توانایی استفاده از ابزاری مانند بلوک های ساختمان سازی به عنوان نشانه ی چیزی ( مانند تلفن) سطح بالایی از مهارت تفکر به شمار می رود و در نهایت کودک شما را قادر خواهد ساخت تشخیص دهد که اعداد ،بیانگر اندازه و مقدار،و ترکیبی ازحروف ،نشانگر واژه هایی هستندکه به زبان می آورد، می شنود و می خواند.


پرورش تخیل

آیا کودک شما درگیر بازی های وانمودی می شود؟ برای ساختن دنیای فانتزی کودک خود، در یک جعبه یا گوشه ای از اتاق، چیزهایی را که کودک تان را به بازی های وانمودی بر می انگیزانند، قرار دهید. این جعبه یا گوشه ی اتاق ممکن است دارای:

سبد پلاستیکی بزرگ،جعبه ی مقوایی، جعبه ی خالی یا بزرگ برای ساختن خانه
لباس های کهنه ،کفش، کوله پشتی و کلاه
تلفن قدیمی،دفترچه تلفن های قدیمی و مجله های کهنه
ظرف های آشپزی،ظرف های پلاستیکی غذا ،گل مصنوعی و دستمال سفره
حیوانات پارچه ای و عروسک هایی در اندازه های مختلف
تکه پارچه ،پتو ،ورقه های کهنه برای ساختن لباس یا قلعه


چیزهای مناسب برای یک بازی وانمودی ویژه همچون "رفتن به سفر" ، از جمله کارت پستال، بلیت های استفاده شده ی هواپیما ،سکه های خارجی ،عکس هایی برای تعطیلات  نوشت افزار برای نوشتن پیام های تلفنی، نوشتن یادداشت ها لیست خرید و... باشند.


 

 

 

منبع :   برگردان:  مهوش کلهر - انتشار :http://ketabak.org برگرفته از :   http://www.scholastic.com


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  اسباب بازی، راهی برای آشنایی كودكان با معلولیت
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

اسباب بازی‌ها یكی از عوامل مهم و تاثیر‌گذار بر شخصیت کودکان و نوجوانان هستند كه بر رفتار، میزان اعتماد به نفس، آموزش، فرهنگ، رشد ذهنی و عاطفی، آرمان‌های اجتماعی و حتی رژیم غذایی آنان می‌توانند اثری مثبت یا منفی داشته باشند.

اسباب بازی‌ها در دوران کودکی نیاز فطری کودکان را ارضا می‌كنند و برای آنان شكلی نمادین دارند. معمولا اسباب‌بازی‌ها ماكتی از افراد، ابزارها و وسایل حقیقی موجود در زندگی روزمره هستند كه كودک در هنگام بازی با شكل و كاربردشان آشنا می‌شود. در طراحی اسباب بازی‌ها و تعدادی كه در بازار مصرف در دسترس هستند، همواره سیاست‌هایی نهفته است كه تا‌كنون برای شكل‌گیری آرمان ‌های اجتماعی و نیاز‌ها و پوشش برنامه‌های دولت ‌های مختلف استفاده شده است.

آنچه در اینجا مورد توجه است تاثیر اسباب بازی ‌ها در شكل‌گیری شخصیت اجتماعی و آموزش به افراد دارای معلولیت و همچنین سایر افراد جامعه و آشنایی آنان نسبت به این موضوع است؛ چرا كه کودکان به كمک عروسک ‌های معلول كه وسایل خاص خود را همراه دارند در كنار سایر عروسک ‌ها، آمادگی لازم برای داشتن دوستی معلول را در سنین پایین به دست خواهند آورد.

در مورد خود فرد معلول نیز می‌توان گفت کودک معلولی كه از وسایل خاصی استفاده می‌كند با داشتن خانه‌ای عروسكی و ماكت‌هایی مشابه وضعیت و وسایل خود می‌تواند چگونگی مدیریت و استفاده از آن وسایل را در هنگام بازی بیاموزد و با محدودیت‌ها و راه‌ های بر طرف كردن مشكلات آشنا شود و راحت ‌تر وجود آن ها را بپذیرد.

در سال ۱۹۹۷ یک شركت سازنده اسباب بازی، نمونه‌ای از عروسک ‌های روی صندلی چرخدار را ارائه كرد؛ با این امید كه بتواند نگرش و نوع نگاه نسبت به معلولیت را به كمک آن تغییر دهد و از این راه به کودکان معلول اعتماد به نفس بدهد.

پس از به بازار آمدن این عروسک، شركت تولید ‌كننده اعلام كرد كه هم‌ اكنون وقت آن رسیده كه خود را بیشتر درگیر پیام‌های اخلاقی از طریق محصولاتشان كنند.

نایب رئیس فروش در این شركت می‌گوید ما مدت‌ها در دنیای عروسک تنوع در پیام‌های اخلاقی داشته‌ایم ولی در مورد ارائه دوستی معلول دیر دست به كار شده‌ایم و كوتاهی كرده‌ایم.

البته شركت ‌های دیگری هم محصولاتی همچون عروسک ‌های پارچه‌ای روی صندلی چرخدار، اتوبوس‌های رمپ دار، خانه عروسكی رمپ دار، عروسک ‌هایی با عصا و واكر، عروسک ‌های پارچه‌ای شبیه به چهره کودکان سندرم داون و همچنین کودکانی كه موهای خود را به واسطه شیمی درمانی از دست داده‌اند را نیز ساخته‌اند.

در كشور ما عروسک های دارا و سارا كه متناسب فرهنگ ایرانی هستند، می‌توانند از پتانسیل بالایی برای رقابت با محصولات مشابه برخوردار باشند. ارائه مدل ‌هایی طبیعی كه از نظر ظاهر فیزیكی دور از انتظار نباشند و همچنین پوشش‌دهنده تمامی اقشار جامعه باشند از نكات مثبتی هستند كه می‌توانند در جهت رشد عاطفی و ذهنی فرد تاثیر‌گذار باشند.

امید است شركت ‌های تولید‌ كننده اسباب بازی ‌های کودکان و نوجوانان داخلی در تولیدات خود نیاز‌های عاطفی تمامی گروه‌های جامعه را در نظر داشته و با انجام تحقیقات بیشتر در مراحل‌ طراحی، ساخت و تولید، در كنار پیام ‌های فرهنگی و ملی، توجه لازم به معلولان را در دستور كار خود قرار دهند و از این طریق راه را برای حضور معلولان در جامعه فراهم آورند.

 

 

 

منبع :  اسباب بازی، راهی برای آشنایی كودكان با معلولیت- سعید ضروری  - انتشار :  http://www.hamshahrionline.ir برگرفته از :  http://ketabak.org


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  بالاخره روروک برای کودک مفید است یا مضر؟
شرح مطلب ارسالی  :


 

 


این وسیله به دلایل گوناگون می تواند منجر به افتادن کودک و ایجاد سانحه شود.رییس اداره سلامت کودکان گفت: روروک باعث می شود کودک دیرتر راه بیفتد.

رییس اداره کودکان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: استفاده از روروک به هیچ وجه برای کودکان توصیه نمی شود، روروک باعث می شود کودک دیرتر راه بیفتد. دکتر حامد برکاتی با بیان این مطلب اظهار داشت: بسته ادغام یافته کودک سالم یکی از برنامه هایی بود که تدوین شد و برنامه های ادغام یافته شیر مادر، پایش رشد، پایش تکامل کودکان، پایش شنوایی، بینایی و ایمنی در این بسته دیده شده است.وی استفاده نکردن از روروک را یکی از برنامه های بسته ادغام یافته کودک سالم عنوان کرد و افزود: این وسیله به دلایل گوناگون می تواند منجر به افتادن کودک و ایجاد سانحه شود.

رییس اداره کودکان تصریح کرد: هنگامی که کودک از روروک استفاده می کند به دلیل این که نمی تواند پاهایش را نگاه کند دیرتر به راه می افتد و روند تکامل حرکتی کودک را به تاخیر می اندازد.

 

 
منبع : گردآوری: گروه سلامت سیمرغ - www.seemorgh.com/health- برگرفته از webda.ir


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  بازی گروهی برای تقویت عزت نفس، رشد و تکامل کودک لازم است
شرح مطلب ارسالی  :


 

 



 بررسی پرستاران دانشگاه علوم پزشکی تهران نشان داد که برای دستیابی به خودپنداره بهتر کودکان سالم و بیمار و در نتیجه تحویل افراد سالم به جامعه بهتر است، بازی گروهی به عنوان یک روش تفریحی – درمانی در بیمارستان ها برای تقویت عزت نفس و رشد و تکامل کودک استفاده شود.


به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری کشور، محققان در زمینه مسائل روانشناختی کودکان به بررسی چگونگی تاثیر بازی گروهی روی افسردگی، خودپنداره و اضطراب و... در کودکان بیمار و کودکان در شرایط روحی روانی خاص پرداخته اند.

نتایج تحقیقات در این زمینه نشانگر وجود رابطه معناداری بین انجام بازی گروهی و افزایش سطح خودپنداره، کاهش سطح اضطراب، افسردگی و نقش تعیین کننده آن در بهبود خودپنداره کودکان است.

بازی معنای شفافی داشته و یک فعالیت محبوب برای همه است. همه کودکان و حتی بالغین دوست دارند بازی کنند ماهیت بازی هم تعاریف بسیاری دارد توانایی و آزادی هایی که در بازی وجود دارد بسیاری از ارزشها را برای کودک حفظ می کند که از این طریق کودکان را در ارتقای خودپنداره آنها یاری می کند.

بازی سبب می شود تا کودکان بتوانند اشیای خارجی را به تسلط خود درآورند و بین افکار درونی و دنیای خارج خود ارتباط برقرار کنند.

یکی دیگر از نیازهای کودکان که در راستای بازی آنها مطرح است فرآیند اجتماعی شدن آنهاست که در انجام بازی گروهی این نیاز اساسی مرتفع می شود.

بررسی های متعددی در این زمینه انجام شده است که از آن جمله می توان به بررسی تاثیر بازی گروهی بر نشانه های مرتبط با سوگ و آسیب ناشی از زلزله در کودکان و نیز بر کاهش مشکلات رفتاری و کاهش شدت علایم بیش فعالی در کودکان بیش فعال اشاره کرد.

بر پایه این گزارش، نتایج همه این تحقیقات بیانگر آن است که بازی گروهی برای کودکان در همه رده های سنی سبب تقویت رفتار مثبت و کاهش علایم رفتار منفی می شود.
 

 

 

 

منبع :http://salamatnews.com/


 

 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  آموزش چپ و راست از طریق بازی
شرح مطلب ارسالی  :


 

 


عروسک خیمه شب بازی حرف بزن

روش اجرا:

یک عروسک خیمه شب بازی انتخاب کنید (نوعی که به شما اجازه ی استفاده از انگشت شست، اشاره و میانی را می دهد، نوع بسیار خوبی است).

به کودک سه ساله ی خود همه ی چیزهایی را که عروسک خیمه شب بازی با دست هایش می تواند انجام دهد نشان دهید: دست زدن، تکان دادن و نوازش کردن، هم چنین چیزهایی که عروسک خیمه شب بازی می تواند با سرش انجام دهد: تکان دادن سر، با سر بله گفتن و با سر نه گفتن را به کودکتان نشان دهید.

شعر زیرا را بخوانید. وقتی که هر بخشی از شعر را می خوانید صدایتان را بلند یا آهسته کنید:

عروسک خوبم، میتونی دست هاتو به هم بزنی، دست هاتو به هم بزن، دست هاتو به هم بزنی

(با صدای عروسک) بله، من میتونم دست هامو به هم بزنم

دست ها رو به هم بزن، دست ها رو به هم بزن(دست های عروسک را به هم بزنید)

با این بازی مهارتهای حرکتی ظریف تقویت می شود.

بینی های اسرار آمیز

1- چند عکس نمای نزدیک از صورت بچه های فامیل و آشنایان که کودکتان آن ها را می شناسد، بگیرید.

2- پس از این که فیلم ظاهر شد هر کدام از عکس ها را با یک کاغذ بپوشانید (قاب بگیرید) به نحوی که تنها بینی کودک قابل مشاهده باشد.

3- این فعالیت را به صورت گروهی انجام دهید.

به کودکتان یکی از عکس های قاب گرفته شده را نشان دهید.

از کودکتان بخواهید حدس بزند که این بینی متعلق به چه کسی است.

حالا قاب عکس را بردارید: این عکس، مریم است.

این فعالیت را می توانید با گوش ها، چشم ها و دیگر قسمت های صورت انجام دهید. و به تقویت تمیز بینایی او کمک کنید.

ظرف های (بطری های) جالب

1- ظرف های بزرگ شفاف را از آب پر کنید.

2- از رنگ های غذایی برای تغییر رنگ آب در هر ظرف استفاده کنید تا هر کدام از بطری ها به یک رنگ درآید.

3- از کودک بخواهید تا با ریختن آب رنگی به داخل فنجان های اندازه گیری یا بطری های کوچک به اکتشاف بپردازد.

4- پولک های رنگی یا اقلام مشابه را به آب رنگی اضافه کنید.

به منظور افزایش حرکت محتویات داخل بطری، آن ها را تکان دهید، بچرخانید، یا وارونه سازید.

بطری ها را با مواد قابل اندازه گیری از قبیل سکه ها یا گیره های کاغذ پر کنید.

سمت چپ طلوع خورشید، سمت راست رنگین کمان

1- با استفاده از یک قلم موی نقاشی به کودک نشان دهید که سمت چپ و راست بدن کجاست.

2- با استفاده از یک قلم موی نقاشی یک خال زرد رنگ روی گونه ی چپ، دست یا ساعد چپ و یک خال قرمز رنگ روی گونه، دست یا ساعد راست ترسیم کنید.

3- با استفاده از قلم موی نقاشی یک رنگین کمان یا طرح های دیگر با رنگ زرد بر روی گونه، دست یا ساعد چپ ترسیم کنید.

4- با استفاده از قلم موی نقاشی یک رنگین کمان یا طرح های دیگر با رنگ قرمز بر روی گونه، دست یا ساعد راست ترسیم کنید.

5- طرح های دیگری را با استفاده از رنگ زرد یا قرمز ترسیم کنید. هنگامی که با استفاده از قلم موی نقاشی، نقاشی می کنید از کلمات چپ و راست استفاده کنید.

6- برای پاک کردن نقاشی یا گریم از روی پوست از کرم صورت و حوله های کاغذی نرم استفاده کنید.



طرح ها یا تصاویر دیگری که حاکی از سمت چپ و راست بدن است بر روی زانوها، انگشتان پا، پا و زانوها بکشید.

یک پای کودک را بر روی یک ورق کاغذ A4 قرار دهید و دور پا را با خودکار بر روی کاغذ علامت بگذارید. سپس آن را ببرید. همین کار را برای پای دیگر کودک انجام دهید. سپس با استفاده از این دو جای پا، چند جای پای کاغذی دیگر درست کنید. نیمی از آن ها را با رنگ زرد و نیمی دیگر را با رنگ قرمز، رنگ آمیزی کنید. این جای پاهای کاغذی رنگی را بر روی فرش قرار دهید. از کودک بخواهید که پای چپ خود را بر روی جا پاهای زرد رنگ و پای راست خود را بر روی جا پاهای قرمز رنگ بگذارد. با این بازی کودک چپ و راست بدن خود را بهتر می شناسد و تجسم فضایی بهتری پیدا می کند .



کتاب یادگیری از طریق بازی

خانواده و زندگی- تنظیم و تغییر برای تبیان : کهتری



مطالب برگرفته از سایت تبیان: www.tebian.net

 

 

 

 

 

 

منبع :


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  بازی و رشد
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

محركی چون بازی بر رشدِ شناختی، عاطفی، اجتماعی و فیزیكی كودك تأثیر بسزایی دارد. تحقیقی نشان داده است، محیطی كه كودك در آن شانس بازی ندارد، چه تأثیراتی بر او می گذارد؟

 تعدادی از این كودكان در محیط هایی كاملاً ایزوله زندگی كردند حتی تختهایشان طوری قرار داشت كه بچه های هم اتاقی شان را نمی دیدند.

یعنی نه تنها نمی توانستند ، با یكدیگر بازی كنند بلكه حتی از داشتن ساده ترین اسباب بازی هم محروم بودند. بچه های دو ساله مانند بچه های ده ماهه رفتار می كردند، قادر به راه رفتن و حرف زدن نبودند و حتی مانند آنها تغذیه نمی شدند، هیچ یك در مورد دستشویی رفتن هم آموزشی ندیده بودند. آنها وقتی بزرگترها نزدیكشان می رفتند گریه می كردند و نیز مستعد انواع بیماری های كودكان بودند. برای همه بچه های هشت ساله فقط یك مراقب وجود داشت، اوبه قدری گرفتار بود كه نمی توانست، توجه لازم را به هریك داشته باشد.

برعكس، بچه های مهد كودك به اسباب بازی علاقه نشان می دادند و با آنها بازی می كردند، با بزرگترها ارتباط نزدیك داشتند؛ از بودن در كنار كسانی كه در مجاورتشان بودند لذت می بردند.

مادرانشان هر روز با كودكان خود بازی می كردند، آنها را در آغوش می گرفتند، غذا می دادند، حمام می كردند، تعجبی ندارد كه این كودكان در سن دو سالگی می توانستند راه بروند، صحبت كنند و به تنهایی غذا بخورند.

بچه هایی كه در مهد كودك نگهداری می شدند، در همه زمینه ها با بچه هایی كه در خانواده رشد كرده اند، برابری داشتند. در این پژوهش اهمیت بازی به همراه پرستار مهربان آشكار شد، چه او مادر باشد یا مربی مهد كودك. هیچ زمانی جز سالهای اولیه زندگی، بازی تأثیر خود را نشان نمی دهد. پس توجه به سالهای كودكی و تأثیر بازی، ضرورت بسیاری دارد.

كودك هنگام بازی می تواند كشف كند چه كسی است و چه توانایی هایی دارد، دنیا چیست و چگونه خود را باید با محیط هماهنگ كند. به راستی بازی می تواند به كودك اعتماد به نفس دهد، بازی كردن بچه ها راهی است به سوی شكل گیــری شخصیتـی سالم و مفید. در نتیجه برای این كه كودك در آینــده، زندگی خوب و بالنده ای داشته باشد، فرایند بازی بسیار ضروری است.

بازی و شناخت


یكی از امتیازهای بازی این است كه رشد شناختی كودك را گسترش می دهد. برای مثال بازیهای حسی – حركتی، درك كودك را از دنیای اطرافش افزایش می دهد. بازیهای جسمی به او كمك می كند تا ناتوانی های خود را بشناسد و آنها را برطرف سازد. بازیهای نمادین، به او اجازه می دهد تا واقعیات را تغییر دهد. (به حال تعلیق در آورد.)

توانایی كودك در بازی نمادین، نشانه نقطه عطفی در رشد شناختی اوست. چرا كه به تدریج ذهن او قدرت شكافتن ظاهر واقعیات را نمایان می كند. در تخیلات او خرس عروسكی می تواند ناگهان زنده شود و سخن بگوید.

همانطور كه قوه درك كودك قوی تر می شود، بهتر می تواند با استفاده از تخیلاتش به خیالپردازی بپردازد. زمانی می رسد كه او قادر است مانند بزرگترها تفكر انتزاعی داشته باشد. در طی بازی، كودك با مفاهیمی چون بزرگ – كوچك، بالا - پائین، پُر یا خالی آشنا می شود و آنها را با وضوح بیشتری درك می كند.

بازی تخیلی به كودك كمك می كند تا بفهمد چه چیزی واقعی است و چه چیزی واقعی نیست و چه چیزی با تخیل قابل تغییر و چه چیزی تغییر ناپذیر است.

بازی كردن ، كودك را قادر می سازد بر بعضی از امور پیرامونش تسلط پیدا كند، و دریابد كه نمی تواند كاملاً همه امور را تغییر دهد و همه چیز را دست كاری كند. پس او این درس را یاد می گیرد كه دنیای واقعی را نمی توان كاملاً تغییر داد.

 

بازی و گویش


بازی به عنوان آزمایشگاه زبان نیز عمل می كند. مثلاً فرزند یك ساله شما كلمات جدید را تجربه می كند تا ذخایر لغوی اش را غنی تر سازد و حتی در مورد درك مطلب مهارت های خود را افزایش دهد.

در طی این مراحل بچه ها همواره لغات طنز آمیز را كشف می كنند، خودشان و دیگران را با كلماتی طنز كه از خود در می آورند، سرگرم می كنند. برای خود همبازی خیالی تصور می كنند و مانند بهترین دوستشان با او مشغول گفتگو می شوند، چنین بازی های كلامی موجب می شود بینش زبان شناختی كودكان گسترده تر گردد.

اگر كودك در محیطی رشد كند كه آرامش بر آن حاكم باشد، می تواند به آزمایش و اكتشاف دست بزند. بازی هم قابلیت تسلط به اطرافش را به او می دهد. او به تدریج كه بزرگتر می شود، از طریق بازی مهارتهای حل مسئله و خلاقیت را نیز فرا می گیرد و از طریق بازی های نمادین می تواند مشكلاتش را در فضایی امن تر تصوركند و راه حلهای متفاوت آن را با هم مقایسه كند.

تخیل انعطاف ناپذیر كودك، به او اجازه می دهد تا با استفاده از اشیاء اطراف خود، به خلاقیت بپردازد. بطور مثال یك قوطی را به جای طبل، یك تكه چوب رابه جای اسب و یك برگ بزرگ و پهن را به جای بشقاب در نظر بگیرد.

همچنین یك تجسم فعال به كودك كمك می كند تا از حالت بی حوصلگی و كسالت بیرون بیاید. مثلاً انتظار در مطب دكتر به نظرش كوتاه تر می آید. اما كودكی كه خیالپرداز نیست، منتظر ماندن درمطب دكتر برایش یك عمر طول می كشد.

بازی كردن قدرت تمركز حواس كودك را پرورش می دهد. از نتایج تحقیقات چنین بر می آید كه بین خیالپردازی و آستانه دقت كودك ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. چرا كه كمی خیالپردازی به كودك كمك می كند تا بتواند حسابی سرگرم باشد. پژوهشی بر كودكان پیش دبستانی ثابت كرده است بچه هایی كه قادر نیستند خیالپردازی كنند، از دقت كمتری برخوردار هستند و تمایل بیشتری به پرخاشگری و رفتار مخرب ( شیطنت ) دارند.

بازی ونظم


از دیگر فواید بازی می توان درك نظم، ترتیب و توالی مشاركت را نام برد. قوانین بازی، نحوه شروع، ادامه و خاتمه آن، فرصت مناسبی برای كودك فراهم می كند تا درباره نظم نكات بیشتری بیاموزد.

بازیهای نمایشی نیز همین فواید را دارند، مثلاً فرزند شما هنگام خاله بازی، ابتدا به میهمانهایش كه ممكن است چند حیوان عروسكی باشد، خوش آمد می گوید و آنها را روی صندلی شان می نشاند و با چای و كیك از آنها پذیرایی می كند. سپس ظرفها را تمیز می كند و در آخر به بدرقه شان می رود و با آنها خداحافظی می كند. تمام این مراحل بیانگر آن است كه رشد درك كودك از ترتیب و توالی به شكل مناسبی صورت گرفته است.


 

فواید عاطفی



همانقدر كه بازی فواید شناختی دارد، برای بهزیستی كودكان، فواید عاطفی را نیز به همراه دارد. بازی های تخیلی سهم بزرگی در خنده و شادی های كودكانه دارد. چنین شادمانی كودك را از حالتی خشك و ثابت بیرون می آورد.

البته رضایت خاطر (خوشحالی ) كودك بازتابی احساسی است كه از خود دارد. بهترین بازی، آن است كه عزت نفس را در كودك به جریان اندازد. بازی به بچه ها اجازه می دهد تا با شرایط كنار بیایند، از این رو موجب توانمندی و موفقیت در بزرگسالی می شود. هنگامی كه فرزندتان موقع بازی، در تصور خود، خرس عروسكی اش را زنده فرض می كند یا بعضی از غولها را می كُشد یا اینكه وانمود می كند كه مامور پُست است، احساس برتری حاصل از آن به وضوح، شكوفا شدن اعتماد به نفس را نشان می دهد.

بازی كردن راهی برای بیان احساسات است چرا كه به كودك این شانس را می دهد تا هیجانات منفی چون خشم، عصبانیت را خالی كند یا مفاهیم تلخی چون مرگ، بیماری و یا جدایی را درك كند.

كودكی كه به تازگی تحت عمل جراحی آپاندیس قرار گرفته، شاید هنگامی كه به خانه برمی گردد، تجربه بیماری اش را با دكتر بازی نشان دهد. با این تفاوت كه این بار او دكتر است و تمام امور تحت اختیار اوست. از این رو هنگام خشم ممكن است یك حیوان عروسكی را مثلاً به دلیل خطایی كه مرتكب شده توبیخ كند و او را مورد عمل جراحی قراردهد. با دوباره اجرا كردن چنین حوادثی و معكوس كردن نقش ها، كودك به تدریج در اثر بهبودی جراحات عاطفی، ترس یا خشم باقی مانده را از بین می برد.

بازی به كودك كمك می كند با چنین وضعیت های ترسناكی مانند رفتن به مطب پزشك یا رفتن به مدرسه، كنار بیاید و بهتر برخورد كند. گاهی كودك در برخورد با چنین بحرانهایی با خواهر، برادر، هم بازی اش و یا حتی خانواده اش دكتر بازی می كند. شاید هم همه سربازها یا حیوانات عروسكی اش را جمع كند و وانمود كند كه در مدرسه جلسه گرفته اند. بطور كلی باید گفت علاقه به مسابقه و بازی اضطراب را تسكین می دهد و تا حدودی آن را درمان می كند.

بازی به كودك اجازه خشونت می دهد تا تخلیه شود، به عبارتی از طریق بازی می تواند خشم خود را خالی كند و این امر برای او نوعی پذیرش اجتماعی محسوب می شود. بازی و ایفای نقش غول یا قهرمان ها به او اجازه می دهد حس كند قوی شده است ونیز بازی، بچه ها را درمیان احساسات قوی درونی شان توانا می سازد، احساساتی كه ناپیدا است.

فواید اجتماعی


بازی مهارت های اجتماعی كودك را افزایش می دهد. به ویژه نمایشی كه نوعی بازی نمادین است می تواند همدلی را در كودك پرورش دهد. در این صورت او نه تنها وانمود می كند هویت دیگری دارد، بلكه عقاید و احساسات دیگران را نیز باید به نمایش بگذارد.

بنابراین خاله بازی به كودك این شانس را می دهد كه از رفتار فرزند خود خوشحال یا عصبانی شود. پرستار بازی به او كمك می كند نسبت به بیمارانش احساس همدردی كند. چنین بازی های نمادین به كودك كمك می كند، درك و شناخت او از دیگران بیشتر شود و نسبت به رفتار دیگران صبور باشد و تغییرات محیطی را بهتر بپذیرد.

بازی به كودكان اهمیت سازگاری و ارزش سازش را می آموزد. در این حین، فرزند شما بزرگ و بزرگتر می شود، به تدریج كمترخودمحوری را از خود نشان می دهد و بیشتر تمایل دارد، در بازی و مسابقات گروهی شركت كند. بازی پایه های دوستی را بنا می نهد كه شاید تا سالیان درازی ادامه یابد. سپس با وسیع شدن دنیای پیرامون كودك و تغییر یافتن تعاملات اجتماعی اش، به تدریج تأثیر نقش ها و رتبه های اجتماعی و روش برخورد با مردم را یاد می گیرد.

كمترین عملكرد اجتماعی بازی را می توان نقش انجام وظیفه ای دانست كه هریك از كودكان در بازی های گروهی عهده دار می شوند. حتی ساده ترین شكل بازی به كودك نكات مهمی می آموزد، نكاتی چون رعایت نوبت، همكاری، رقابت عادلانه و بُرد و باخت منصفانه. بیشتر بازی های پیچیده براساس مهارت های اجتماعی ساخته شده و می شود كه بدین وسیله ارزش كار گروهی و روح حاكم بر تیم را تقویت می كند. چرا كه ازاین طریق كاملاً محدودیت های مربوط به رقابت و بازی گروهی كاملاً نمایان می شود.

فواید فیزیكی


شاید آشكارترین فایده بازی تأثیر آن بر رشد جسمی كودك باشد. این تأثیر شامل رشد ماهیچه و توانایی كنترل آن است، مانند هماهنگی چشم و دست. همچنین می توان گفت عضلات بزرگ از طریق فعالیت های جسمی مانند دویدن، پریدن، دوچرخه سواری و شنا قوی می شود و عضلات كوچك از طریق فعالیت های حسی – حركتی تقویت می شود. مانند نوزادی كه تلاش می كند جغجغه اش را بگیرد یا پسری كه برای نقاشی كردن و خط خطی كردن تلاش می كند. بازی نمادین می تواند فرصت های زیادی برای رشد فیزیكی فراهم كند در انواع مسابقات، مهارت های حركتی و هماهنگی اعضا بدن افزایش می یابد. تجربه بازی حسی - حركتی مانند جویدن جغجغه، به طفل سفتی و مزه پلاستیك را می آموزد. فعالیت های حسی – حركتی به بچه های بزرگتر این فرصت را می دهد تا اَشكال، رنگ ها و سایزها را آزمایش كنند. همچنین فعالیت های جسمی منبع تحرك حسی است. برای مثال شنا به كودك اجازه می دهد خاصیت شناوری آب و كشش جاذبه زمین را تجربه كند. قدم زدن در جنگل و یا پارك به فرزند پیش دبستانی شما این شانس را می دهد كه سنگ ها، برگ ها و پوست درخت را بشناسد، صدای پرندگان و شُر شُر آب جویبار را بشنود و گل ها را ببوید. در مجموع می توانید واكنش های كودك تان را نسبت به محیط اطرافش تقویت كنید چرا كه این تشویق در تمام طول عمر، او را تغذیه می كند و زنده نگه می دارد.
 

 

 

منبع :برگرفته از http://www.tebyan.net


 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب: نقش بازیهای پرورشی در ورزش دوره ابتدایی-تهیه کننده : لیلا کارکن، دبیر تربیت بدنی
شرح مطلب ارسالی  :


 

 



چکیده



هدف از این تحقیق، بررسی نقش بازیهای پرورشی در ورزش دوره ابتدایی می باشد. روش تحقيق در این موضوع به شیوه مروری و بررسی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از مقالات ، پایان نامه ها، مجلات ، کتاب ها و اینترنت استفاده شد. نتایج نشان داد که تعلیم و تربیت به طور عام و بازیهای پرورشی به طور خاص از جمله عوامل مهم در پیشرفت و توسعه در هر مقطع سنی می باشد، این بازیها میتواند به عنوان ابزاری مکمل، مفید و موثر برای پرورش افرادی سالم ، فعال و متعادل از نظر جسمی و روانی در مدرسه ها استفاده شود.



مقدمه



آموزش و پرورش، کلید فتح آینده است و از دیر باز انتظاراز آموزش و پرورش آن بوده که انسانهای فردا را تربیت کند و نسل امروز را برای زندگی در جامعه ی فردا آماده سازد. امروزه شعار« نابودی در انتظار شماست مگر اینکه خلاق و نوآور باشید»، پیش روی انسانها قرار دارد و آموزش و پرورش، ترغیب به خلاقیت و نوآوری و همچنین هدایت و راهبری به سوی استفاده صحیح و جهت دار از استعدادها و توانایی های فردی را به عنوان امری مهم بر عهده دارد که این خود زمینه ساز توسعه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی در جامعه است.

بنابراین ضرورت دارد برنامه ریزان و سیاست گذاران آموزشی ، معلمان و مسئولان آموزش و پرورش الزامات و مقتضیات زندگی فرد را بشناسند تا بتوانند دانش و بینش لازم را در کودکان و جوانان برای فعالیت در جامعه فردا پرورش دهند. دوره ابتدايي پايه ي درسي و اخلاقي هر کودکي است . در اين دوره شالوده و پايه ي رفتاري و درسي دانش آموزان ساخته مي شود. بر این اساس دوران کودکی مهمترین دوره زندگی است. كودكي دوراني است كه مانند يك زمين حاصل‌خيز هر چه در آن بكاري در آينده درو خواهي كرد. كودكان، شهروندان كوچكي هستند كه نياز دارند به‌عنوان شهروندي مستقل در جهت رشد فكري و اجتماعي برايشان برنامه‌ريزي شود.«بازي» يكي از راه‌هاي پرورش كودك از لحاظ رواني، عاطفي و جسمي است. كودك با بازي، با ترس‌هايش كنار مي‌آيد و قوانين اجتماعي شدن را مي‌آموزد. كودك در بازي نه تنها به اسباب بازي نياز دارد بلكه از آن مهم‌تر نيازمند برنامه‌سازي‌ جامع و هدفمند است.

مهمترین عمل تربیتی و پرورشی در همه زمینه‌ها به ویژه زمینه تامین بهداشت روانی كودك،بازی است. بازی،كار كودك است و در همه جنبه‌های رشد كودك تاثیر دارد. از طرفی دیگر جنبه های رشد نیز بر دیگر جنبه های بهداشتی و روانی موثر است. به خصوص بازی جسمانی که سبب چالاکی و افزایش مهارت حرکتی و رشد تقویت سیستم عصبی کودک می شود.

بازی، سیستم عضلانی و رشد حسی و حرکتی کودک را تقویت می کند و به این طریق بر هوش کودک تاثیر فراوانی دارد و با بازی کردن، دقت کودک در انجام کارها افزایش می یابد. بازی سالم می تواند عواطف منفی از قبیل ترس، اضطراب، نفرت و افسردگی را به شدت در کودک کاهش دهد. به همین جهت امروزه مهمترین روش برای درمان اختلالات روانی و عاطفی کودکان، بازی درمانی است که حتی موجب درمان بسیاری از اختلالات روانی در بزرگسالان نیز می شود .بازی های سالم و متناسب با کودکان می تواند به علت دست کاری در پدیده ها و آزمایش محیط اطراف توسط کودک افزایش رشد عقلانی وی را در پی داشته باشد; چرا که حس کنجکاوی کودک از این طریق برآورده شده و مناسب ترین عمل رشد عقلی کودک است.

بازی باعث تقویت رشد اجتماعی کودکان می شود; چرا که کودکان با تمرین زندگی آینده از طریق بازی و فراگیری روابط انسانی و اجتماعی و همکاری در گروه های بازی می توانند رشد اجتماعی داشته باشند همان گونه که نیاز عاطفی آنها از محبت و امنیت از این طریق برآورده می شود.

رشد اخلاقی و معنوی به صورت پایبندی به نظم و مقررات، رعایت حقوق دیگران، کمک به دیگران، خیرخواهی و لذت بردن از خدمت به دیگران از دیگر تاثیرات بازی در کودکان است.

کودکان روحیات متفاوتی دارند و با توجه به ویژگی های خود ، بازی های مختلفی را تجربه می کنند. بازی ، راهی برای آموزش مسائل تربیتی به کودک می باشد.توجه به این نکته ضروری است كه بازي براي كودك در هر سني اهميت خاص خود را دارد، نه تنها از طريق عقلي و اجتماعي بلكه براي رشد جسماني مي‌تواند شرايط را براي رشد و هماهنگي عضلات كودك فراهم آورد.

بازي‌هايي مثل دويدن و طناب بازي كه كودك در آنها فعاليت‌هاي زيادي انجام مي‌دهد، به رشد عضلات بزرگ و كوچك‌، پرورش نيرو‌، استقامت و سرعت و كنش‌سريع عضلات و حركت سريع مفاصل كمك مي‌كند، در ضمن گردش خون كودك زياد شده و خون بيشتري به مغز كودك مي‌رسد‌.

مي‌توانيم عادات بهداشتي سالم را به كودك ياد بدهيم. معمولا كودكان كارهايي را كه با بازي‌كردن ياد مي‌گيرند به راحتي در ذهن‌شان جا مي‌افتد.بازی زبان آشنای کودک برای ایجاد و تقویت ارتباط عاطفی است . بازی نیز دارای انواع طبقه بندی می باشدکه از مهمترین انواع آن می توان به بازیهای پرورشی اشاره کرد . در این میان بازی ها بطور اعم و بازی های پرورشی به طور اخص دامنه وسیعی داشته و می تواند شامل همه افکار، حرکات و افعال بوده و جسم و روح را تحت تاثیر قرار داده و موجب تقویت همه قوای فکری، روحی، جسمی،مادی و معنوی شود. بازی های پرورشی از مهمترین راههای آموزش مطالب و رشد شخصیت کودکان در دوره ابتدایی می باشد.

تربیت بدنی نیز به عنوان بخشی از نظام تعلیم وتربیت عمومی ؛ از جمله مهمترین دروسی است که درمدارس به طور عملی وازطریق حرکت درکسب وحفظ سلامتی وتندرستی دانش آموزان موثر است. بازی های پرورشی هر کدام به گونه ای هدفی پرورشی را با خود همراه دارد و چون در بسیاری از بازی های پرورشی، برخی از فعالیت های مربوط به تربیت بدنی و ورزش هم نهفته است تعیین کردن جایگاه این بازیها در ورزش دوره ابتدایی از اهمیت خاصی برخوردار است.



تاریخچه بازی

شروع بازی را می‌توان به گذشته‌های دور، حتی از بدو پیدایش انسان نسبت داد. در حقیقت بازی جزئی از زندگی انسان از بدو تولد تا زمان مرگ است. انسان از نظر فیزیولوژیکی نیاز به جنبش و حرکت دارد و بازی جزء مهم این جنبش و حرکت است. انسان برای رشد ذهنی و اجتماعی خود نیاز به تفکر دارد و بازی خمیرمایه تفکر است. در ابتدا بازیچه بشر، مواد و اشیاء خام و طبیعی به دست آمده از طبیعت بود. قطعه‌ای سنگ، به دست گرفتن آن، حرکت دادن آن و سرانجام غلتاندن یا پرتاب آن همه نوعی بازی محسوب می‌شد. رشد ذهنی یا اجتماعی انسان و تسلط پیش رونده او بر طبیعت، امکان دست‌کاری در اشیاء طبیعی را به وجود آورد و از این زمان اشیاء به خواست انسان تغییر شکل دادند تا بتوانند اندیشه او را در شکل‌دهی به بازی غنای بیشتری بخشند و روح او را راضی‌تر گردانند. از این زمان‌ها آثاری در دست است. حجاری‌های روی دیواره غارها و تشابه آن‌ها با مواد مورد نیاز بازی به برداشت مـا از قـدمـت بازی ارزشی بیشتر خواهد بخشید.



تعریف بازی

هر نوع ورزش یا فعالیتی که توسط کودکان به منظور تفریح و تفنن انجام گیرد، بازی نامیده می‌شود.
مربیان ورزشی از بازی تلقی جامع‌تری دارند. آن‌ها معتقدند که «بازی، عبارت است از آن نوع فعالیتی که با میل و اختیار در اوقات فراغت فراغت انجام می شود».برخلاف نظریات گذشتگان که بازی را تنها وسیله‌ای برای صرف انرژی مازاد بدن می‌دانستند، کودکان به هنگام بازی بخشی از نیروی فکری و بدنی خود را به کار می‌گیرند و بازی را بخشی از زندگی عادی خویش به حساب می‌آورند، ولی نباید فراموش کرد که در این نوع فعالیت‌ها کودک به هیچ وجه خود را مجبور به انجام آن احساس نمی‌کند و از آن لذت می برد.


در فرهنگ‌نامه «و بستر» بازی به صورت‌های ذیل تعریف شده است:
الف) حرکت، جنبش و فعالیت به مثابه حرکت عضلات.
ب) آزادی یا محدوده‌ای برای حرکت یا جنبش.
ج) فعالیت یا تمرین برای سرگرمی، تفریح یا ورزش.


فواید بازی


بازی فواید بسیار دارد که می‌توان آن‌ها را به اختصار در سه بخش بیان کرد.

۱) جسمانی
۲) عقلانی
۳) اجتماعی و عاطفی

فعالیت‌های دسته‌جمعی در بازی‌ها به کودکان کمک می‌کند تا به بیان احساسات و مکنونات قلبی که از روح لطیف و بی‌آلایش آن‌ها سرچشمه می‌گیرد، بپردازند. هیجانات، کمبودها و ترس‌های خود را از دل بیرون بریزند و به فراموشی بسپارند. کودکی که به هنگام بازی قایم‌باشک، برای یافتن دیگران حتی به بیغوله‌های تاریک سر می‌کشد و در مکان‌ها و زیر سقف‌های متروکه تنها به جستجو می‌پردازد در واقع به طور غیرمستقیم ترس‌های موهومه کودکانه را از تاریکی و تنهایی، از وجود خود دور می‌سازد. کودکان قادر نیستند که آنچه را احساس می‌کنند به طور روشن و واضح بیان کنند. ترتیب دادن بازی‌های نمایشی و همچنین استفاده کودکان از ابزار و وسایل بازی‌های فردی در بیان احساسات و افزایش خزانه لغات و مفاهیم کلمات آن‌ها را کمک خواهد کرد.پژوهش‌های روانشناسی و تعلیم و تربیتی نشان می‌دهد که آغاز رشد آفرینندگی و ایجادگری در کودکان در سنین آمادگی پیش از دبستان است. در این سن، فعالیت‌ کودک نسبت به دوران خردسالیش، تغییر می‌یابد و روابط جدیدی میان تفکر و عمل وی پدید می‌گردد.


بازی، عمده‌ترین شکل فعالیت کودک و مناسب‌ترین آن برای بروز و رشد استعداد ایجادگری او به شمار می‌رود. بازی در کودک تحول ایجاد می‌کند.
بازی نقش بزرگی در زندگی و رشد کودک دارد. ضمن بازی بسیاری از خصوصیات مثبت آنان پرورش می‌یابد. اخذ نتایج تربیتی مطلوب از بازی به میزان زیادی وابسته به کاردانی مربی و آموزگار، آشنایی او با حیات و خصوصیات سنی و خود ویژگی‌های خردسالان، رهبری صحیح و مطابق با اسلوب بازی‌های گوناگون است.
تأمین خوشبختی کودکان، وظیفه‌ای مقدس و شریف برای انجام این وظیفه است. برای این کار باید قبل از هرچیز در دبستان‌ها، همه گونه شرایط رشد و پرورش کودک فراهم شود، باید کودکان را گرامی داشت، به آن‌ها توجه کامل کرد، عاقلانه و ماهرانه در تعلیم و تربیتشان کوشید.لذا در راستای تقویت مهارت خواندن و رفع اختلالات یادگیری دانش‌آموزان بازی‌های آموزشی برای پایه‌های اول تا پنجم دبستان پیشنهاد می‌شود.



نقش بازي در زندگي كودك



بازي به طور عام و بازی های پرورشی به طور خاص در کودکان از اهميت ويژه اي برخوردار است . بسياري از والدين مي پندارند که بازي تنها با هدف گذراندن وقت براي کودک و ايجاد سر گرمي براي او طرح ريزي مي شود . در صورتي که مي توان گفت سهم عظيمي از هويت و تجارب کودک دراین بازي ها کسب مي شود .

کودک در بازي نقش هاي مختلف را تجربه مي کند و خود را در شخصيت هاي متفاوت با وظايف خاص آن تجسم مي کند . حتي در تخيل خود با دوستان خيالي خود ارتباط برقرار مي کند و هر گونه وقايع محيطي را در ارتباطات خيالي خود تجربه مي کند .

احترام به تخيلات کودک و همراه شدن با احساسات او به نوعي احترام به شخصيت اوست. کودک در اين هم احساسي ها هويت و خود پنداره خود را شکل مي دهد و در صورت احساس ارزشمندي تخيلات خود ، در مورد شخصيت و نفس خويش احساس ارزش مي کند

شايد آجرهاي بازي خانه سازي يا خانه هاي عروسكي، ازمد افتاده و قديمي به نظر بيايند اما به واسطه طبيعت بي ساختار و باز خود، اجازه مي دهند تخيل كودك آنها را به هرسو كه مايل است به پرواز درآورد. به طوري که يك كارتن خالي ماشين لباسشويي مي تواند سفينه فضايي، زيردريايي يا قطار باشد .

حضرت علي(ع) مي فرمايند: کسي که کودکي دارد بايد در راه تربيت او خود را تا حد طفوليت تنزل دهد . "وسايل، ج 5 "

لذا بازي براي کودک صرفا سرگرمي نيست . دنيايي از يادگيري ، کسب تجربه، استقلال، ساخت عزت نفس، و زمينه سازي براي گسترش زبان ، و يافتن مهارت هاي اجتماعي است. در بازي کودک احترام به ديگري ، کنترل خشم ، صبر ، هم احساسي و حتي نمايي از محاسن و معايب نقش هاي مختلف را مي آموزد .در بيان سيره پيامبر اسلام (ص) آمده است که ايشان با کودکان مانوس مي شدند و در بازي آنها شرکت مي کردند . ايشان آنچنان متواضع و همساز با کودکان بودند که هر گاه ايشان را مي ديدند اجازه عبور به ايشان نمي دادند .
 


بازي هاي پرورشي



یکی از مهمترین انواع بازی که میتوان به آن اشاره کردبازیهای پرورشی می باشد. بازیهای پرورشی در دوره ابتدایی به عنوان فرایندی منظم در نظر گرفته می شوند که هدف آنها هدایت رشد جسمانی و روانی و یا به طور کلی رشد همه جانبه شخصیت کودکان در جهت کسب و درک معارف و هنجارهای مورد پذیرش جامعه و همچنین شکوفایی استعدادهای آنها می باشد.

اهداف بازي های پرورشی:

1- ايجاد شادابي و شور و نشاط و سرگرم ساختن افراد

2 - رفع خستگي و برطرف کردن کسالت

3- تقويت قواي حسي (بويايي، بساوايي، شنوايي، بينايي و ...)

4- تقويت قواي روحي (فکر، هوش، حافظه و ...)

5- ايجاد تقويت روحيه اشتراک مساعي و همکاري و مشارکت جويي در افراد

6- عادت دادن افراد به نظم و ترتيب و اطاعت از مقررات

7- آزمايش توانايي هاي جسمي و فکري وسنجش ميزان استعداد افراد

8- تقويت قدرت ابتکار افراد و برانگيختن ذوق هاي هنري در آنان

9- تقويت قواي جسمي و عضلات و انئدام هاي بدن

10- تقويت قدرت استقامت و پشتکار در افراد

11- ايجاد روحيه رقابت و مبارزه ي سالم در افراد

12- تعليم و تمرين مفاد و مواد آموزشي و مهارت هاي لازم

13- آشنا ساختن افراد با پيروزي و شکست و تمرين اين که در موفقيت و پيروزي ها مغرور و دل شکسته و مايوس نشود و طعم هر دو مورد را که در زندگي زياد پيش مي آيد بچشند.

14- و در يک کلام تمرين همه آنچه که در زندگي اجتماعي و نيز در طي مسير تکامل لازم است فرد بداند و عمل نمايد.



گرگم به هوا (بازي پرورشي)


ابتدا از بين بازيکنان يک نفر با توافق يا از طريق قرعه­کشي به عنوان گرگ انتخاب مي­شود. قرعه کشي طبق معمول به طريق پشک انداختن يا شيروخط و يا تر و خشک انجام مي شود.

نفرات ديگر در محدوده زمين بازي که حدود آن را مشخص مي­کنند به صورت متفرق قرار دارند، نفري­که به عنوان گرگ انتخاب­شده است بازيکنان را تعقيب­مي­کند تا بتواند يکي از آن ها را بگيرد و يا با دست ضربه­اي بزند، انتخاب دو روش مذکور قبل از بازي توافق مي­شود، چنانچه گرگ يکي از بازيکنان را بگيرد يا ضربه بزند خود از گرگ بودن خلاص شده آن نفر گرگ مي­شود.

براي اين که بازيکنان زياد خسته نشوند و در خلال دويدن و بازي استراحت کوتاه لحظه­اي داشته باشند قبل از بازي در داخل محوطه نقطه­اي را به عنوان محل امن مشخص مي­کنند که بازيکن به هنگام فرار چنانچه خود را به آن نقطه برساند از تعقيب در امان خواهد بود و مدت کمي استراحت و توقف خواهد داشت.

اهداف پرورشي بازي :
تقويت قواي عمومي بدن ، آمادگي جسماني، تقويت عضلات پاها ، تشخيص موقعيت ، افزايش هوش ، سرعت عمل ، هماهنگي اعصاب و عضلات ، ايجاد شادي و نشاط ، تلاش براي رسيدن به هدف.

مراحل فراهم کردن مقدمات یک بازی وروش اجرای آن:

1- نوع بازي ر امتناسب با محل و زمين و چگونگي وضع هوا و تعداد بازيکنان و قواي بدن آنها انتخاب کنيم.

2- وسايل بازي را قبلا پيش بيني و آماده و تهيه کرده باشيم

3- هر بازي داراي نامي است، موقع تشريح چگونگي بازي نام آنرا ذکر کنيم تا در دفعات بعد با اشاره به نام، همه آنر ا به خاطر آوريم.

4- بازيکنان را در محل هايي که بايد قرار بگيرند آرايش دهيم.

5- مقررات بازي را به اختصار ولي به روشني توضيح دهيم.

6- براي اطمينان از اين که معلوم شود همه افراد چگونگي و مقررات بازي را درک کرده اند از آنان مي خواهيم يک يا دو نوبت کوتاه بازي را اجرا کنند.

7- از افراد مي خواهيم اگر سوالي در مورد آن بازي دارند، بپرسند.

8- بازي را اداره مي کنيم و مواظب هستيم که به درستي مقررات بازي رعايت شود.

9- تشريح مقررات بازي بايد ساده و سريع انجام گيرد زيرا افراد براي شروع بازي بي تابند.

10- هنگام قضاوت در بازي ها منصفانه و با عدالت عمل کنيم.

11- در زمان اجراي بازی  اجازه مي دهيم بازيکنان تا آنجا که ميل دارند جنب و جوش و سروصدا و فرياد داشته باشند.

12- پس از اجراي هر بازي وسايل آنرا هر چند هم جزئي و کم اهميت باشند جمع آوري کرده و در جاي مخصوص وسايل بازي قرار مي دهيم و آنرا براي استفاده در دفعات بعد حفظ مي کنيم.

رعايت تمام شرايط و موارد فوق الذکر باعث خواهد شد که نتايج تربيتي مورد نظر از بازي ها حاصل شود و شکت کنندگان در بازي نيز نهايت لذت و تفريح را کسب نمايند و شور و نشاط و شادي برايشان حاصل شود.

همانطور که قبلا بيان شده يکي از اهداف اساسي بازيها عادت دادن افراد به رعايت مقررات و نظم و پيروزي از رهبران است. اين مسئله مهم تحقق نمي يابد مگر اينکه هنگام اجراي هر بازي تمام مقررات تعيين شده براي آن بازي بوسيله افراد رعايت شود.لذا هر جا که بي نظمي و تخلفي از مقررات رخ داد بايد آن را توضيح داد و به متخلف اخطار کرد وآنگاه بازي را از نو شروع نمود. درواقع  بيان موارد تخلف به هيچ وجه نبايد به بازيکنان پرخاش کرد و احترام و کرامت افراد را ناديده گرفت بلکه فقط لزوم رعايت نظم و مقررات را بايد تذکر داد و اشاره کرد.

اصولي که در جريان بازي ها بايد رعايت شود:

1- نوع بازي بايد با تعداد نفراتي که قرار است آن بازي را انجام دهند تناسب داشته باشد.

2- تمام افراد بايد در بازي مشارکت و فعاليت داشته باشند و بدون دليل فردي نبايد بي کار و غير فعال و تماشاچي باشد.

3- در بازي ها بايد واحدهاي کوچک تشکيلات اردويي (گروه، جوخه، ...) حکم تيم هاي ورزشي را داشته باشند تا باعث تحکيم وحدت و همگرايي بيشتر آنها شود و نبايد تشکيلات آنها را به هم ريخت و درهم شکست.

4- ضمن آن که بايد فرصت رهبري بازي را براي همه بازيکنان فراهم ساخت اما نهايتا بايد رهبري بازي را به کساني داد که از بين افراد برخاسته اند زيرا يکي از بهترين و مهم ترين فرصت ها براي تقويت قدرت رهبري همين لحظه هاي طلايي مي باشد.

5- بازي هر قدر شيرين و جالب باشد پس از چند بار اجرا کردن تازگي و لطف خود را از دست مي دهد لذا بايد سعي کرد بازي تازه اي تدارک ديده يا در فرم بازي هاي قبلي تغييرات مناسبي را به وجود آورد.

6- هيچ گاه مدت بازي ها را طولاني و نامحدود انتخاب نبايد کرد بلکه بايد آنرا کوتاه و در دفعات اجرا کرد.

7- هيچ گاه دو بازي پرتحرک و سريع را نبايد متوالي اجرا کرد زيرا باعث خستگي زودرس افراد مي


ويژگيهاي کودک در دوره ابتدايي

ويژگيهاي کودک در دوره ابتدايي عبارتند از :

1-رشد جسماني کودک : در دوره ابتدايي ، تارهاي عصبي ، " ملینی " مي شوند ، در نتيجه ، رشد جسماني کودک در اين دوره ، بسيار مهم است . ملینی شدن تارهاي عصبي ، در مقطع دبستان ، به سطوح بالاتر و تکامل مي رسد و سبب هماهنگي کامل حس و حرکت کودک مي گردد. هماهنگي حسي – حرکتي در اين دوره از رشد بالايي برخوردار است. کودک در اثر تکامل مراکز عصبي و تجارب جسماني خود ، قادر به تعبير و تفسير پيامهاي دريافتي حواس خود بوده و مي تواند بدانها پاسخ صحيحي بدهد . تفاوت رشد جسماني کودک دبستاني و پيش دبستاني ، از اين جنبه است .

2-کاهش خود مداري : در دوره دبستان ، خودمداري کاهش مي يابد . کودک در اين مرحله ، در صورت قرار گرفتن در يک محيط مناسب ، مدرسه مطلوب و آموزگاران ماهر ، به تدريج مي تواند به حقوق ديگران توجه و آن را رعايت نمايد ؛ حتي گاهي اوقات نيز مي تواند ، از حق خود بگذرد و ديگران را در نظر بگيرد . از طريق فعاليتهاي گروهي ، بيشتر مي توان به اين ويژگي توجه نمود .

3-معقول تر شدن پيوندهاي عاطفي کودک : در اين مرحله ، کودک ارتباط عاطفي شديدي با خانواده خود برقرار مي کند . در دوره دبستان ، اين پيوندها معقول مي شوند و او مي تواند چند ساعتي دور از آنها ، جدا از آنها بماند ، بدون اينکه خلأ عاطفي احساس کند . اين ويژگي، در رشد عاطفي کودک و هدف آموزش و پرورش که همانا استقلال عاطفي کودکان است ، بسيار مهم مي باشد . در دوره دبستان ، پيوندهاي عاطفي سست نمي شوند و از بين نمي روند ، بلکه در صورت برخورداري کودک از محيط گرم خانوادگي ، مادري کاردان و جذابيت محيط آموزشي ، به تدريج مي تواند به استقلال دست يابد .

4-تغيير شکل کنجکاوي کودک : کنجکاوي کودک در دوره دبستان ، بر خلاف دوره پيش دبستاني که بي هدف بود ، هدفمند و جهت دار مي شود. در دوره دبستان ، با استفاده از دروسي مثل علوم ، مي توان مفهوم عليت را در کودک پرورش داد .

5-تغيير شکل مشاهدات کودک : کودک دبستاني در هنگام مشاهده ، به بررسي علل پرداخته ، چرايي مسائل را جستجو کرده و به چگونگي فرايندها توجه مي کند .
6-حرکت از تخيل به سوي واقعيت : کودک دبستاني بيش از حد از تخيل دور شده و به واقعيت نزديک مي شود . يکي از ويژگيهاي مهم اين دوره ، کاهش تخيلات

 است .

به طور کلي ، بر اساس ويژگيهاي مذکور دوره دبستان ، بايد به چند مسأله توجه نمود . يکي از فعاليتهاي بسيار مهم اين دوره ، بازي است . بازیهای پرورشی به عنوان یکی از انواع بازی به کار گرفته میشود.در اين مرحله ، بازيهاي بي هدف و بي قاعده دوره پيش دبستاني به بازيهاي هدفمند تبديل مي شوند . مربي بايد دانش آموزان را از بازيهاي بي هدف به بازيهاي همراه با کار سوق دهد ، به اين ترتيب ، کودک با اتمام کار ، مي تواند به ارضاء روحي برسد.

دوره ابتدایی؛ شناخت فرصت های مطلوب پرورشی

اهمیت دوره ابتدایی در جهت رشد و شكوفایی استعداد دانش آموزان تا این اندازه اهمیت دارد كه در تعریف نظام جدید آموزشی ، دوره «اساس»نام گرفته است. به دلیل این اهمیت و نقشی كه معلمان و مدیران این مقطع تحصیلی در رشد تربیتی و آموزشی دانش آموزان به عهده دارند تا دوره های تحصیلی آینده شكل بگیرد؛ لازم است كاركردهای مهم این دوره از نگاه فعالیت آموزشی و پرورشی شناخته شود تا جایگاه فعالیت مدیران و معلمان مجال بررسی پیدا كند. از جمله كاركردهای مهم این مقطع تحصیلی می توان به امور زیر اشاره كرد:

رشد ارزش ها: دوره كودكی به واسطه روح مستعد و آماده فراگیر برای آموختن، زمینه ای را ایجاد می كند كه هر فعالیتی مانند نقشی بر سنگ ماندگار باقی بماند. تحویل گرفتن روح های مستعد دانش آموزان در مدارس ابتدایی این فرصت طلایی را به معلمان و مدیران این مدارس می دهد تا بهترین بهره را برای ظهور و تجلی ارزش ها در كودكان بگیرند.

رشد اجتماعی: جایگاه رشد اجتماعی در خصوصیات رفتاری قابل مشاهده است. هر رفتاری برمبنای ارزش های آموخته شده و شكل جسمانی خاص خود در كودك ظاهر می شود. ورود كودك به دبستان آمیخته با رفتار خاصی است و این وظیفه مدرسه است كه این رفتار را تعدیل یا الگوسازی كند و از این طریق است كه تطابق رفتارها با ارزش های انسانی و الهی امكان پذیر می شود.


رشد عقلانی: ذهن آماده دانش آ موز در ارتباط با روح و جسمش زمینه ای را ایجاد می كند كه پایه اولیه آموزش در این دوره تحصیلی می شود. شاید بتوان مهم ترین نقش مدارس ابتدایی را در عقلانی كردن و ظهور تفكر در دانش آموزان به حساب آورد. فعالیتی كه اگر دقیق شناخته شود، زیربنای بسیاری از فعالیت های دیگر خواهد بود. در این بررسی نمی توان از كوشش ها و تلاش های بسیاری از مدارس موفق در دوره ابتدایی كه مرهون مدیران و معلمان موفق هستند چشم پوشی كرد، اگر چه این قبیل فعالیت ها جای تامل دارند.

بازی پرورشی + ورزش= نگاهی نوآورانه به تربیت بدنی دوره ابتدایی

مسئله اي كه پيش مي آيد ميزان ساختمند كردن بازي كودكان توسط معلم است يعني تا چه اندازه بايد الگوي معمولي در راهنمايي بازي كردن به كودكان ارائه شود كه به طور مشخص براي آشنا كردن آنان با مهارت ها وروش هاي ذهني قابل تَمَبُز طراحي شود . وقتي كودك از كودكستان به آمادگي مي رود درجه و ميزان رسميت برنامه زمان بندي شده آشكار تر و تأكيد بر روي بازي كاهش مي يابد در اين زمان اوضاع و شرايط يادگيري در سطح گسترده انجام مي شود و آنچه در محيط آمادگي ياد داده مي شود مهم تر و در سطح پيشرفته تري انجام مي شود .

همچنین در ورود به دوره ابتدایی بازی ها به شکل رسمی تر و در قالب پرورش ذهن و جسم توامان استفاده می شوند.از طرف دیگر زمانی که از كلاس درس بيرون مي آييم و به زمين ورزش مي رويم، ورزش نه تنها براي رشد جسماني و سلامتي بدن مفيد است بلكه در رشد شخصيت نيز سودمند است . اگر ورزش براي رشد شخصيت سودمند باشد اين دليل محكمي است براي گنجاندن آن در برنامه آموزشي زيرا آموزش و پرورش علاوه بر تعليم و تربيت بر رشد شخصيت و اخلاق نیز تأكيد مي كند .در این میان بازی های پرورشی نیز به عنوان شاخه ای از فعالیت بدنی به عنوان بازي هاي هايي نگاه مي شود كه سود اجتماعي دارند . اين بازي ها هم مي توانند اوقات فراغت را به طور كامل پر كنند و هم تقويت قواي جسمي بدن را شامل می شوند، از اين رو می توانند موجب سلامت جسماني و رواني آنان شوند همچنان مي توانند راهي براي گردهمايي مردم باشد كه از اين طريق فرصت هايي مانند عملكرد و پشتيباني متقابل فراهم مي آيد وقتي اين مزيت ها كاملاً درك و فهم شوند ممكن است ارزش بازي های پرورشی نه تنها براي کودکان دوره ابتدایی که برای بزرگسالان نيز شناخته و پذيرا شود .


با توجه به اهمیت و نقش سازنده ای که ورزش به همراه بازی های پرورشی در رشد کودکان دارد و به این اهمیت از طریق متخصصان و بزرگان تاکید فراوان شده است توجه به آن لازم و ضروری می­نماید ،به طوری که می توان در مسیر تربیت کودک از بعد بازی و ورزش وارد شده و تربیت مناسبی را روی کودک اعمال نمود.

بحث و نتیجه گیری

اهداف تربیت بدنی دوره ابتدایی

اهداف شناختي :
1-آشنايي باوضعيت هاي صحيح بدني ازجمله هنگام ايستادن، نشستن،راه رفتن، خوابيدن ،دويدن وآگاهي از محدوديت ها وقابليت هاي حركتي خود
2- آشنايي با آمادگي جسماني وبرخي از آزمون هاي عملي آن
3- آشنايي با اطلاعات مربوط به بهداشت وتغذيه ورزشي
4- آشنايي با موارد ايمني در کلاس درس تربيت بدني
5- آشنايي با بازي ها و رشته هاي ورزشي رايج آموزشگاهي
6- آشنائی با روش های حفظ ونگهداری وسایل و امکانات ورزشی


• اهداف مهارتي :


1- مهارت دركسب آمادگي جسماني وحركتي
2- كسب مهارت در حركات انتقالي ، حركات غيرانتفالي وحركات دست ورزي ( کنترلی)
3- كسب مهارت درمقدمات ورزش هاي رايج آموزشگاهي
4- كسب مهارت در اجرای فعاليت هاي بدنی به منظور درک مفاهیم فضا، مكان، نيرو، جهت بندي، سطح و..
5- كسب آمادگي دراجراي تركيبي حركات پايه ومهارت ها دربازي هاي ورزشي


• اهداف نگرشي :

1- گرايش به شركت فعال در فعاليت هاي تربيت بدني
2- تلاش در جهت حفظ وارتقاي سطح سلامتي و آمادگي جسماني
3- گرايش به بهبود و توسعه حركات پايه ومهارت ها
4- رعايت اصول ايمني در اجراي فعاليت هاي تربيت بدني و برنامه هاي ورزشي
5- تمايل به رعايت بهداشت ورزشي
6- تلاش براي پيشگيري از آسيب هاي ورزشي
7- تمايل به رعايت اصول عاطفي واجتماعي متناسب با دوره ابتدايي
8- تمايل به حفظ و نگهداري وسايل وامكانات ورزشي

دوره ابتدايي پايه ي درسي و اخلاقي هر کودکي است . در اين دوره شالوده و پايه ي رفتاري و درسي دانش آموزان ساخته مي شود. بر این اساس دوران کودکی مهمترین دوره زندگی است. كودكي دوراني است كه مانند يك زمين حاصل‌خيز هر چه در آن بكاري در آينده درو خواهي كرد. كودكان، شهروندان كوچكي هستند كه نياز دارند به‌عنوان شهروندي مستقل در جهت رشد فكري و اجتماعي برايشان برنامه‌ريزي شود.



با توجه به تحقیقات انجام شده:



بازي، يكي از راه‌هاي پرورش كودك از لحاظ رواني، عاطفي و جسمي است. كودك با بازي، با ترس‌هايش كنار مي‌آيد و قوانين اجتماعي شدن را مي‌آموزد.

مهمترین عمل تربیتی و پرورشی در همه زمینه‌ها به ویژه زمینه تامین بهداشت روانی كودك،بازی است.

بازی،كار كودك است و در همه جنبه‌های رشد كودك تاثیر دارد. از طرفی دیگر جنبه های رشد نیز بر دیگر جنبه های بهداشتی و روانی موثر است.

بازی جسمانی، سبب چالاکی و افزایش مهارت حرکتی و رشد تقویت سیستم عصبی کودک می شود.

بازی، سیستم عضلانی و رشد حسی و حرکتی کودک را تقویت می کند و به این طریق بر هوش کودک تاثیر فراوانی دارد و با بازی کردن، دقت کودک در انجام کارها افزایش می یابد.

بازی سالم می تواند عواطف منفی از قبیل ترس، اضطراب، نفرت و افسردگی را به شدت در کودک کاهش دهد. به همین جهت امروزه مهمترین روش برای درمان اختلالات روانی و عاطفی کودکان، بازی درمانی است که حتی موجب درمان بسیاری از اختلالات روانی در بزرگسالان نیز می شود .

بازی های سالم و متناسب با کودکان می تواند به علت دست کاری در پدیده ها و آزمایش محیط اطراف توسط کودک افزایش رشد عقلانی وی را در پی داشته باشد; چرا که حس کنجکاوی کودک از این طریق برآورده شده و مناسب ترین عمل رشد عقلی کودک است.

بازی باعث تقویت رشد اجتماعی کودکان می شود; چرا که کودکان با تمرین زندگی آینده از طریق بازی و فراگیری روابط انسانی و اجتماعی و همکاری در گروه های بازی می توانند رشد اجتماعی داشته باشند.

از دیگر اثرات بازی در کودکان رشد اخلاقی و معنوی به صورت پایبندی به نظم و مقررات، رعایت حقوق دیگران، کمک به دیگران، خیرخواهی و لذت بردن از خدمت به دیگران است.

بازی ، راهی برای آموزش مسائل تربیتی به کودک می باشد.توجه به این نکته ضروری است كه بازي براي كودك در هر سني اهميت خاص خود را دارد، نه تنها از طريق عقلي و اجتماعي بلكه براي رشد جسماني مي‌تواند شرايط را براي رشد و هماهنگي عضلات كودك فراهم آورد.

بازي‌هايي مثل دويدن و طناب بازي كه كودك در آنها فعاليت‌هاي زيادي انجام مي‌دهد، به رشد عضلات بزرگ و كوچك‌، پرورش نيرو‌، استقامت و سرعت و كنش‌سريع عضلات و حركت سريع مفاصل كمك مي‌كند، در ضمن گردش خون كودك زياد شده و خون بيشتري به مغز كودك مي‌رسد‌. مي‌توانيم عادات بهداشتي سالم را به كودك ياد بدهيم. معمولا كودكان كارهايي را كه با بازي‌كردن ياد مي‌گيرند به راحتي در ذهن‌شان جا مي‌افتد.

بازی زبان آشنای کودک برای ایجاد و تقویت ارتباط عاطفی است . بازی نیز دارای انواع طبقه بندی می باشدکه از مهمترین انواع آن می توان به بازیهای پرورشی اشاره کرد . در این میان بازی ها بطور اعم و بازی های پرورشی به طور اخص دامنه وسیعی داشته و می تواند شامل همه افکار، حرکات و افعال بوده و جسم و روح را تحت تاثیر قرار داده و موجب تقویت همه قوای فکری، روحی، جسمی،مادی و معنوی شود.

بازی های پرورشی از مهمترین راههای آموزش مطالب و رشد شخصیت کودکان در دوره ابتدایی می باشد.

با توجه به تحقیقات انجام شده در مورد اثرات بازیها و بازی های پرورشی، بهترین راه برای رسیدن به اهداف تربیت بدنی دوره ابتدایی( شناختی ، مهارتی و نگرشی) توسعه و اهمیت دادن به بازی ها و بازی های پرورشی می باشد. لذا پیشنهاد می گردد برای توسعه و رشد همه جانبه کودکان در دوره ابتدایی ، بازی و بازی های پرورشی در ساعات تربیت بدنی مدارس جدی گرفته شود و این بازی ها به صورت علمی با توجه به فرهنگ بومی و محلی هر منطقه از کشور تحقیق و از طریق دبیران تربیت بدنی اجرا گردد .




منابع

1. اشرفی، مینا(1385)، بازی تفکر کودک است، روزنامه همشهری، تهیه کننده، مرتضی مجد فر؛

2. رضا، فرهادیان (وبلاگ)، پایه های اساسی ساختار شخصیت انسان؛

3. روزنامه ايران، شماره 3972 به تاريخ 18/4/87، صفحه 17 ؛ بازی های پرورشی، بانک اطلاعات نشریات کشور؛

4. شریفی، حامد(وبلاگ jumping، تیر 1389) آمادگی جسمانی؛

5. قائمی ، علی (وبلاگ)، تربیت و سازندگی ؛

6. قهرمانی، جواد (1382)، روان شناسي در خدمت معلمان يادگيري و شناخت ، تهران وزارت آموزش و پرورش ، مؤسسه ي فرهنگي منادي تربيت؛

7. مجله رشد معلم ، شماره 1 ، مهر 79 ، صفحه 45 ؛

8. معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش(آذر 1386)، شیوه های نوین تدریس ؛

9. مقدم ، مصطفی و ترکمان منوچهر (1369)، بازی های آموزشی ، دفتر تحقیقات و برنامه‌ریزی‌ کتابهای درسی؛

10. مهجور، سیامک رضا (1381)، روان شناسی بازی ؛

11. میرسپاسی، زهره(وبلاگ)، آموزش قبل از مدرسه، انتشارات آهنگ؛

12. www.sce.ir - راز موفقیت در مدارس ژاپن؛

13. isna.ir . بازی باعث رشد اجتماعی کودکان

14. www.fekreno.org

15. www.iran-forum.ir . تعلیم و تربیت در عصر امروز.


 

 

 

 

منبع :برگرفته از  وبلاگ http://maryam2010.blogfa.com


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  کودکان از طریق بازی خلاقیت را می آموزند
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

كودك از طریق بازی با انواع اسباب بازی، موفق به شناخت شكل ها، رنگ ها، اندازه ها، جنس اشیاء و اهمیت آنها می شود و از بازیها و ورزش ها، مهارت به دست می آورد. با اكتشاف و جمع آوری اشیا اطلاعاتی را كسب می كند كه نمی تواند در كتاب های مدرسه اش پیدا كند. مطالعه كتاب و دیدن فیلم مناسب، اطلاعات كودك را وسیع تر می كند و به او شادی و لذت می بخشد.


كودك به وسیله بازی دنیا را می شناسد، می فهمد و كنترل می كند و می تواند میان واقعیت و تخیل فرق بگذارد، میزان توانایی های خود را با دیگران مقایسه می كند و یك مفهوم روشن تر و واقع گریانه تر از خود به دست می آورد و می تواند مسئولیت كامل اعمال خود را برعهده بگیرد. در بازی نقش های معینی را برعهده می گیرد و درمی یابد كدام نقش بیشترین لذت را به وی می دهد و بازی او را قادر می سازد تا رضایت بخش ترین رابطه ها را با دیگران برقرار كند.


با كمك بازی، خوب و بد را درك می كند و می فهمد كه اگر بخواهد در بازی یك فرد قابل قبول باشد باید درستكار و با حقیقت، مسلط به خود و عادل باشد. همچنین درمی یابد دوستانش در بازی به نسبت والدین كمتر شكیبا هستند و یاد می گیرد كه اصول اخلاقی را هنگام بازی نسبت به محیط خانه و مدرسه به طور كامل تر رعایت كند.


در دوران مدرسه علاقه به بازی نمایشی كم و به بازی های سازنده شروع می شود. در این بازی كودك می تواند بدون همبازی مدت ها بازی كند و لذت ببرد. متداول ترین این بازی كشیدن نقاشی، ساختن چیزهایی از گل، خمیر، سنگ كاغذ و... می باشد. این نوع بازی های سازنده، قدرت تخیل كودك را تقویت نموده و موجبات بهداشت روانی و لذت حیاتی می شود.


بازی مناسب ترین روش تربیتی است و وظیفه مربی است كه بازیهای مناسب برای كودكان ترتیب دهد.


می توان ادعا كرد اگر یادگیری اولیه از طریق بازی مورد غفلت قرار گیرد یا توجهی به آنها نشود، آموزش و پرورش در سن های بالاتر آن طور كه باید نمی تواند مفید باشد.


بازی آزاد در مدارس دو ویژگی فكری انسانی (غلبه بر مشكلات- یادگیری نظم و ترتیب) را آشكار می كند.

بازی با شن و آب شرایطی را فراهم می كند كه كودك بازبان ریاضی آشنا شود؛ مفاهیمی چون زیاد، كم، پر، خالی و كوچك كه قبل از جمع باید یاد گرفته شوند.


بازی به صورت صحبت كردن با بچه های دیگر باعث گسترش مفاهیم ذهنی كودك می شود و نظرش مبتنی بر واقعیت می شود.

تفكر كودك به زبان او بستگی دارد و برای برخورداری از زبانی غنی و وسیع باید دامنه خزانه لغات كودك را افزایش داد تا ابزار لازم را برای طبقه بندی و تعمیم كه ساخت پیچیده ای دارند به دست آورند و مفاهیم زمان، فضا و احتمال را درك كنند.

یك بازی مطلوب برای كودكی كه در حالت لذت بردن از بیان كلمات است، نظر افكندن بر یك كتاب، تصویر یا مجله است.

بازی با لغات و صداها برای كودك خیلی لذت بخش است، به شنیدن داستان، تعریف داستان، بازی سؤال و جواب، انتقال پیام به دیگران علاقه نشان می دهد و با استفاده از این علاقه می توان برای رفع مشكلات و آموزش دروسی مانند فارسی، اجتماعی، علوم و هدیه های آسمانی و... استفاده كرد.

مربیان می توانند قوانین و مقررات و اصول اخلاقی و رابطه صحیح با دیگران را در بازی به بچه ها آموزش دهند.

با دقت در بازی، مربیان می توانند كودكان را دقیق تر شناسایی كنند و به وسیله بازی مشكلات عاطفی كودكان را تعدیل نمایند.

با استفاده از بازی می توان به بچه ها آموخت كه چگونه مشكلات خود را حل كنند و در نهایت آنها را برای زندگی آینده آماده كرد.

با تقویت رفتار هوشمندانه و استفاده از قوه تخیل در بازی، زمینه ای بهتر برای تفكر كودك فراهم می شود. دوستان در مدرسه تكیه گاه كودك هستند و به او احساس ایمنی می دهند و برای او سرمشق رفتاری هستند. بنابر این با كمك آنها می توان بعضی از مشكلات كودكان را برطرف كرد. (البته به صورت بازی)  اگر قرار است پایه ای محكم برای یادگیری ریاضیات در دوران مدرسه ابتدایی در كودكان بسازیم كودك باید انواع مختلف بازی آزاد را در سنین قبل از دبستان داشته باشد.


پس باید امكانات لازم برای گسترش مهارت زبانی كودك فراهم شود تا مفاهیم ضروری برای تفكر ریاضی را به دست آورند. همچنین موقعیت های مناسب برای رشد بدنی آنها را نیز باید فراهم كرد و با وسایلی مانند تاب، سرسره، نرده ها و میله ها در سنین قبل از دبستان و اوایل دبستان بازی كنند تا ماهیچه های بزرگ بدنی تقویت شوند.


آموزش شنا اعتماد به نفس را در كودكان تقویت می كند. كودكان از وسایل ارتباطی دیگری از قبیل نقاشی و داستان نیز استفاده می كنند و نظریات و احساسات خود را بیان می كنند.

كودكان توانایی های زیادی دارند، اما همگی افرادی مستعد هستند و باید به آنها اعتماد كنیم.

 

 
منبع :مرکز اطلاع رسانی خانواده شمیم برگرفته از http://www.kidsports.ir

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  نقش بازی و اسباب بازی در کاهش خشونت کودکان
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

از دیدگاه جامعه شناسی، جامعه امروز ما گذار از دوره سنتی به دوره صنعتی و اطلاعاتی را تجربه می کند. تمایل به بازی و اسباب بازی های خشونت زا یکی از جلوه های بارز این تحول در زندگی کودکان ما است.


ساده انگاری است اگر تصور شود که نوع خاصی از اسباب بازی دلیل خشونت طلبی کودکان است. تمایل به خشونت در کودکان و نوجوانان ریشه ای عمیق در زمینه های مختلف دارد که پرداختن به آن ها موضوع این مقاله نیست، فقط به عنوان مقدمه اشاره ای به چهار زمینه ی اصلی می شود:


۱) خانوادگی: چگونگی رابطه پدر و مادر با هم و با فرزندان
۲) اجتماعی: چگونگی رفتار متقابل اجتماعی در محیط زندگی کودک(به خصوص در مناطق محروم شهری).
۳) فرهنگی: نوع برنامه و مطالب عرضه شده در رسانه ها به خصوص تلویزیون
۴) اقتصادی: میزان اختلاف سطح رفاه اجتماعی بین محرومین و مرفهین ، برای قشر فقیر به صورت بغض ناشی از فقر و برای مرفهین به شکل رفاه زدگی و بی انگیزگی.

نکات منفی موجود در چهار زمینه ی فوق زمینه ساز اصلی بروز خشونت طلبی در کودک است، برخورد سطحی، بازدارنده و انفعالی با این زمینه ها در کاهش اثرات آن ها موثر نیست.

یکی از موثرترین راهکار ها برای کاهش تمایل کودک به خشونت طلبی استفاده از بازی و اسباب بازی متاسفانه است . در باورهای سنتی ما بازی و اسباب بازی دارای بار منفی فرهنگی و معادل کار بیهوده و وقت گذرانی بی هدف است.

در حالی که روانشناسی جدید ثابت کرده است که دو عامل بازی و اسباب بازی تاثیر قطعی بر رشد جسمی، عاطفی، شخصیتی و شناختی کودک به خصوص از تولد تا ۶ سالگی دارند.

بازی برای کودک نقش گفتگو برای بزرگسال و اسباب بازی نقش کلمات را دارند،با زبان بازی می توان مفاهیم مختلف احساسی، عاطفی، شخصیتی، تربیتی و آموزشی را به کودک منتقل کرد. اگر باور داشته باشیم که بازی کار کودک و اسباب بازی ابزار کار او است، با برنامه ریزی صحیح برای کار کودک (بازی) و تهیه ی ابزار کار مناسب (اسباب بازی) می توان زمینه ایجاد بسیاری از ناهنجاری های رفتاری کودک از جمله خشونت را کاهش داد.


دسته بندی بازی ها به ترتیب زیر می تواند راهنمای کلی در این باره باشد:


۱) بازی های حسی حرکتی: تولد تا ۲ سالگی دوره ی حساس برنامه ریزی مغز توسط حواس پنجگانه است. نگاه کردن مکرر به زیبایی های طبیعت (گل، سبزه، جویبار، پرندگان، حیوانات اهلی و …) شنیدن صداهای آرام بخش (لالایی مادر، صدای پرندگان، موسیقی ملایم و…) استشمام بوی خوش (عطر گل ها، بوی تن مادر و پدر ، عطر میوه ها و خوراکی ها و …) لمس لطافت ها (تماس پوستی با مادر ، گل ، آب، اجسام لطیف و…) چشیدن طعم های خوب و ملایم به عنوان محرک های ادراکی ،تاثیر مهمی در برنامه ریزی مغز کودک برای درک مفاهیم مختلف عاطفی احساسی در سال های بعدی رشد او دارند.


۲) بازی های نمادین(تقلیدی تخیلی) : تماس واقعی کودک با دنیای اطراف خود از دو سالگی شروع می شود. او در برخورد با واقعیت ها ناتوانی خود را درک می کند، گاهی با تقلید خود را همساز واقعیت و زمانی با تخیل واقعیت را همسان خود می کند. به عبارت دیگر در بازی های نمادین (خاله بازی، دکتر بازی، فروشگاه بازی و …) کودک محیط و اشخاص اطراف خود را همانند سازی می کند. این گروه از بازی ها تاثیر مهمی بر رشد شخصیت کودک دارند و بیشترین نیاز کودک به اسباب بازی نیز از همین زمان آغاز می شود. توجه به بازی های نمادین کودک و تجزیه و تحلیل آن ها کمک زیادی به شناخت بیشتر دنیای ذهنی کودک ،مشکلات و تمایلات او می کند. تمایل به خشونت و علاقه به اسباب بازی های خشونت زا از همین زمان در ذهن کودک شکل می گیرد و به نسبت تاثیر زمینه های چهارگانه (خانوادگی،فرهنگی،اجتماعی،اقتصادی)رشد می کنند.


۳) بازی های خلاق: چهار سالگی آغاز تخیل خلاق در کودک و تمایل او به بازی ها و کسب مهارت های کار خلاق است. بازی های خلاق ( نقاشی، سفالگری، ساخت و ساز، حرکات نمایشی و …) نقش مهمی در کاهش هیجان ،اضطراب و خشونت کودک دارند.


۴) بازی های جنبشی:این بخش از بازی ها(دویدن ،دوچرخه سواری، حرکات ورزشی، کمک به کار های خانه و …) با تخلیه ی انرژی اضافی کودک و کمک به گردش خون سریع و دفع سموم بدن اثر مهمی در آرام سازی کودک دارند. به طور کلی برنامه ریزی صحیح برای بازی ها و غنی کردن اوقات بازی کودک، نقش اساسی و مهمی در کاهش تمایلات خشونت طلبی او دارد. تحریم اسباب بازی های خشونت زا به طور مطلق، به عنوان یک حرکت نمادین اجتماعی کاری پسندیده و در خور تحسین است که می تواند توجه افکار عمومی جامعه را به این مشکل مهم جلب کند ولی به عنوان یک راه حل راهبردی و ریشه ای موثر نیست. اگر به طور مثال اسلحه بد و مضر است چرا پلیس از آن استفاده می کند ؟ توجه داشته باشیم که کودک در این سن فاقد تفکر منطقی و قدرت استقلال است و نمی تواند دلیل این تناقض را در گفتار و رفتار بزرگسال درک نماید. نکته دیگر اینکه اگر زمینه های بروز خشونت در کودک را از بین نبریم حتی یک مداد ساده نیز می تواند وسیله بروز خشونت باشد. با استفاده از بازی و اسباب بازی می توانیم تمایل به خشونت را در کودک کمترکنیم ولی هیچگاه نمی توانیم آن را به صفر برسانیم.


به عنوان آخرین نکته درباره ی بازی ها باید توجه داشت کودک همانطور که به غذا و هوا نیاز دارد به بازی نیز عامل رشد جسمی ذهنی نیازمند است و اگر از طریق بازی کافی، محیط امن بازی و اسباب بازی مفید ارضا نشود، برای برآورده کردن این نیاز به رفتار خشونت آمیز متوسل می شود و در صورت ادامه این وضع ،ابراز خشونت به عنوان در او نهادینه خواهد شد. در مورد اسباب بازی توجه به نکات زیر در کاهش خشونت طلبی کودک اثر قابل توجهی دارد:


۱) اسباب بازی های فروشگاهی (عرضه شده از فروشگاه های اسباب بازی) بخشی از نیاز کودک به اسباب بازی را تامین می کند.عرضه وسیع اسباب بازی های خارجی(چینی) در این فروشگاه ها خطر بزرگی برای رشد فکری کودکان می باشد. بیش از ۷۰% از وسایل خارجی عرضه شده برای رشد فکری کودک به خصوص قبل از سه سالگی مضر و بازدارنده است.


۲) طبیعت منبع بی زوال و بی انتهای اسباب بازی برای کودک است . بازی با آب ، خاک، شن، چوب، سنگ، برگ و سایر پدیده های طبیعی موجب رشد جسمی ، عاطفی، شخصیتی و ذهنی کودک می شود و زمینه ی بروز خشونت را در او به شدت کاهش می دهد.


۳) استفاده از دورریختنی های قابل بازیافت مانند کاغذ باطله ،روزنامه، بطری های مختلف، قطعات پارچه و نظایر آن ها منبع بسیار غنی اسباب بازی های خلاق هستند.


نقش بازی و اسباب بازی در پیشگیری از بروز خشونت در کودکان را می توان در چند نکته زیر جمع بندی کرد:


۱) پاسخ به نیاز های عاطفی کودک در تمام دوران کودکی به خصوص تا سه سالگی.
۲) برنامه ریزی و ایجاد امکان بازی های متناسب با رشد متعادل کودک.
۳) تهیه ی اسباب بازی مفید به عنوان ابزار کار کودک.


آخرین و مهم ترین نکته:
” برای کاهش خشونت رفتاری در کودکان باید زمینه های مختلف ایجاد آن را از بین برد. “

 

 

 

منبع :برگرفته از http://www.aftabir.com


 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: ویدا شهرستانی شهر: تهران
عنوان مطلب:  شن بازی خلاق برای کودکان
شرح مطلب ارسالی  :


 

 


آیا می دانید بازی های کودکان تاثیر بسیار زیادی بر هوش و استعداد آینده آنها خواهد داشت؟در این مقاله به شش نوع از این بازی ها می پردازیم

شن ‌بازی

وسایل مورد نیاز:جعبه شن یا رفتن به کنار ساحل

روش انجام کار: کودک دست‌هایش را داخل شن فرو می‌کند.وقتی خوب دست‌هایش پوشیده شد،از او بخواهید سعی کند تا انگشتان دو دستش از زیر شن‌ها همدیگر را بگیرند.همچنین از او بخواهید تا دست‌هایش را در زیر شن‌ها تکان بدهد.در مرحله بعد می‌توانید روی پاهای او را هم شن بریزید و همین فعالیت را با پاهایش انجام دهید.


اتوبوس،کشتی یا قطار

روش انجام کار:ممکن است برای عبور و مرور در شهر از یک وسیله نقلیه خاص استفاده کنید و از شیوه‌های دیگر استفاده نکنید.برای نمونه ممکن است با وسیله نقلیه شخصی به عبور و مرور بپردازید.اگر چنین است،یک روز به همراه کودک‌تان از وسایلی که معمولا از آنها استفاده نمی‌کنید (مثلا اتوبوس‌های عمومی‌یا مینی‌بوس) استفاده کنید و گشتی در شهر بزنید. مطمئنا کودک‌تان از این سفر لذت بسیاری خواهد برد و سفر فوق برای هر دوی شما آموزش پرباری خواهد بود.


ورزش کردن به همراه شعر خواندن

روش انجام کار:یک شعر جالب انتخاب کنید.آن را با صدای بلند بخوانید.هر شعری برای خود حرکت، آهنگ،ریتم و احساس دارد.در هر حال با کودک خود هنگام خواندن اشعار،حرکات جالبی به تناسب شعر انجام دهید.



افکار روشن

روش انجام کار:با کودک تان دراز بکشید و چشم‌هایتان را ببندید و به آرامی‌ صحبت کنید.بگویید که ما هر دو در سایه دراز کشیده‌ایم.سایه‌ای که خیلی دلپذیر است.نفس عمیق بکشید و احساس کنید در آرامش کامل هستید.تمام ناراحتی‌ها و غم و غصه‌هایتان را بیرون بریزید.نفس کشیدن را با خوشحالی ادامه دهید.نفس کشیدن و به ذهن آوردن افکار،احساسات خالص و بدون غم و غصه،افکار و احساسات ناخوشایند را از ذهن تان بیرون می‌کند و باعث می‌شود مملو از احساس شادکامی ‌شوید.به این ترتیب،شما و فرزندتان،احساس نزدیکی بیشتری با هم خواهید کرد.


بریدن و چسباندن گل‌ها

وسایل مورد نیاز:گل‌های تازه،کتاب سنگین،مقوا،چسب،پلاستیک نازک سفید رنگ یا کاغذ سلفون، قیچی،روزنامه.

روش انجام کار:کتاب را باز کنید و گل‌ها را لای روزنامه،بین صفحه‌های کتاب قرار دهید.همه گل‌ها را به همین صورت بین صفحه‌های کتاب جای دهید.کتاب را ببندید و چند روز صبر کنید.وقتی گل‌ها خشک شدند،آنها را با دقت بردارید.پلاستیک را دو سانت بزرگ‌تر از مقوا ببرید.حالا گل‌ها را روی مقوا بچسبانید و روی آن با پلاستیک بپوشایند و دور آن را چسب بزنید.قسمت‌های تا خورده و گوشه را صاف کنید تا گل‌ها به حالت طبیعی خود روی تابلو بمانند.


ابزار ساده‌ای برای تولید صدا و ریتم

وسایل مورد نیاز:بطری‌های پلاستیکی گردن باریک،برنج،لوبیا،ارزن،ماکارونی،نوار چسب.

روش انجام کار:بطری‌ها را پر از برنج،لوبیا،ماکارونی و ارزن کنید.در آنها را محکم با نوار چسب ببندید. با نوار چسب برایشان دستگیره بسازید.بهتر است برای هر کودک دو عدد از آنها تهیه کنید.حال اجازه دهید کودکان آنها را به دست بگیرند و تشویق‌شان کنید تا با تکان دادن و به هم زدن دست‌ها صدا تولید کنند.می‌توانید با پخش یک موزیک مفرح از کودکان بخواهید تا با تکان دادن بطری‌ها صدا تولید کنند و همراه آن حرکت کنند.
 

 

 

 

منبع :برگرفته از beytoote .com


 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: ویدا شهرستانی شهر: اصفهان
عنوان مطلب:  کودکانتان را با آب بازی خلاق کنید !!
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

بازی با آب یکی از بهترین، اساسی ترین و لذت بخش ترین کارهایی است که کودکان انجام می دهند. آب جذبه ای سحرآمیز برای آنها دارد . کودکی که با آب بازی می کند، در حال یادگیری علت و معلول گرما و سرما، جاری شدن و فرو رفتن در زمین است. این کودک پس از آنکه به عنوان موجودی کوچک در دنیایی بزرگ، یک روز سخت را پشت سر گذاشت، با آب بازی آرامش می یابد .

آب بازی باعث تسکین عصبانیت های کودک شده و کودک از طریق آن از ناراحتی ها، فشارها و تنش ها رهایی یافته و احساس آرامش می کند. چون کودکان آب بازی را بسیار دوست دارند از این طریق می توان مفاهیم و مطالب بسیاری را به آنها آموخت و موجبات رشد مهارت ها و توانایی های مختلف آنها را فراهم ساخت .


رشد توانایی ها و مهارت های مختلف کودکان به وسیله آب بازی

الف) رشد خلاقیت و ابتکار

آب بازی کمک می کند تا بچه ها افکار خلاقشان را رشد بدهند. از آنجا که آب بازی جذابیت بسیاری برای کودکان دارد، آنها ساعت ها وقتشان را صرف آن می کنند. والدین و مربیان می توانند به وسیله بازی های متنوع و از طریق پرسش های مختلف، تفکر خلاق را در کودکان پرورش دهند. بعضی از این پرسش های پرورش دهنده :

1-چطور باران در آسمان شکل می گیرد؟

2-چه چیزهایی در آب شناورند و چه چیزهایی زیر آب می روند؟

3-چطور باران و برف در آسمان شکل می گیرد؟

4-چه چیزهایی با آب می پزند؟


بعضی از بازی های پرورش دهنده خلاقیت عبارتند از :

1-اشیا گوناگونی به کودک بدهید که آن را داخل آب قرار داده، ببینید که آیا فرو می رود یا روی آب شناور می ماند و درباره آن صحبت کنید "چه اتفاقی می افتد؟ اوه نگاه کن روی آب ایستاده شنا می کند"، "نگاه کن، آن یکی پایین رفت، زیر آب "

2-دو ظرف هم حجم با شکل ظاهری متفاوت انتخاب کنید یکی از ظرف ها را پر از آب کرده و آب آن را در ظرف دیگری بریزید تا کودکان متوجه حجم یکسان هر دو ظرف شوند .


ب) رشد شناختی

کودکان بر اثر کسب تجربه با آب بازی یاد می گیرند که بعضی اشیا در آب فرو رفته و بعضی روی آن شناور می مانند (سنگ، چوب، پلاستیک، فلز و ...) بعضی اجسام مثل: اسفنج، پارچه و کاغذ آب را به خود جذب می کنند و بعضی مثل پلاستیک آب را اصلابه خود جذب نمی کنند. کودک از طریق آب بازی با منابع آب مانند: چشمه، قنات، رود، دریا و دریاچه آشنا می شود .


ج) رشد عاطفی و هیجانی

کودکان عاشق آب بازی هستند. در آب بازی کودکان آرامش یافته و احساس قدرت می کنند. آب بازی باعث بر انگیختن کنجکاوی کودکان شده و از نظر عاطفی برایشان ارضاء کننده است .


د) رشد گویایی و افزایش گنجینه واژگان

زبان جزیی از وجود هر شخص می باشد و محتوای زبانی نه تنها برای ارتباط بلکه برای کمک به تفکر فرد مهم است. کودکان از طریق آب بازی با واژه های جدیدی آشنا می شوند که کمک به تقویت گنجینه لغات آنها می نماید و مفاهیم زیادی مانند: شناکردن، ریختن، شناور شدن، زیر آب رفتن، موج، برف، رود، یخ، دریا و ... را یاد می گیرند .


ه) ایجاد هماهنگی بدنی

کودک می آموزد که هنگام پر کردن دو ظرف هماهنگی چشم و دست لازم است. تسلط بر حرکات ظریف در یادگیری برای ریختن، فشار دادن، تعادل و ... یکی از ویژگی های آب بازی است .


و) رشد اجتماعی

کودکان به هنگام آب بازی یاد می گیرند که چطور با دیگران رابطه برقرار کنند و به وسیله آب بازی حس تعاون، همکاری، مشارکت، اطاعت از قوانین و مقررات بازی، رعایت نوبت و انعطاف پذیری را یاد می گیرند .


مکان آب بازی برای کودکان

آب بازی را می توان در فضای باز و بسته انجام داد. آب بازی در فضای باز راحت تر است. در غیر این صورت در فضای بسته باید کفپوش مناسبی مورد استفاده قرار گیرد. موزاییک، آسفالت یا کاشی مشبک (حجم دار) می تواند مفید باشد، زیرا در صورت خیس شدن می توان به آسانی آن را خشک کرد. محل آب بازی باید جایی انتخاب شود که مقدار آب ریخته شده از ظرف به داخل چاه فاضلاب برود (کف اتاق یا محل آب بازی باید چاه فاضلاب داشته باشد ).


ظروف و لباس آب بازی برای کودکان

ظرف مخصوص آب بازی باید در کنار لوله های آب باشد تا برداشتن آب آسان تر باشد. اگر آب بازی به صورت شنا یا دست و پا زدن نباشد، پیش بندهای پلاستیکی برای محافظت لباس کودکان بهترین وسیله است، بهتر است پیراهن کودکان آستین کوتاه باشد تا کودک راحت تر بازی کند .


وسایل آب بازی برای کودکان

1-طشت بزرگ یا وان حمام پر از آب .

2-نی نوشابه، آبپاش، لوله، قیف (وسایلی که آب در آنها نمی ماند)

3-انواع بطری های خالی پلاستیکی مانند: بطری شامپو، مایع ظرفشویی، قوری پلاستیکی و ... (وسایلی که وقتی داخل آب قرار می گیرد حباب ایجاد می کند)

4-همزن های پلاستیکی، سرنگ های بدون سر سوزن، قطره چکان، رنگ های خوراکی به منظور تغییر رنگ آب .

5-اسفنج، دستمال کاغذی، قرقره، قاشق و انواع وسایل و اسباب بازی هایی که در آب فرو رفته و یا روی آن شناور می مانند .

6-عروسک، لباس و پارچه برای شست و شو و چگونگی شستن و نظافت اعضای بدن .

7-صابون یا پودر لباسشویی برای تولید کف و انجام بازی های متفاوت با آن .


راه های بازی با آب برای کودکان

راه های متنوعی برای بازی با آب وجود دارد که در ذیل به اختصار به چند نمونه اشاره می کنیم :

1-یک ظرف بزرگ پر از آب با تعدادی اسباب بازی برای کودکتان در نظر بگیرید تا بتواند تجربیاتی با عروسک پلاستیکی شناور و ماشین کوچک غیر شناور، یک تکه چوب، یک تکه صابون و چند قطعه یخ شناور داشته باشد .

2-یک تنگ پلاستیکی شفاف را پر از آب کنید و به کودک نشان دهید که از پشت تنگ آب، دستهایش چقدر بزرگ دیده می شوند .

3-چندین ظرف پلاستیکی کوچک را با آب رنگ پر کرده و در فریزر بگذارید تا یخ ببندند. این یخ ها می توانند به منزله آجرهایی در قلعه برفی باشند یا می توانند به آرامی در وان یا استخر آب شوند .

4-از ظروف مخصوص اسپری برای آبپاشی کردن می توانید استفاده کنید. کودک می تواند برای مثال قسمتی از دیوار خانه را رنگ بزند یا با آبپاش یا اسپری، چمن ها و گیاهان را آبیاری کند .


نکات ایمنی برای آب بازی

1- کودکان خردسال معمولاً در آبی به عمق کم نیز ممکن است غرق شوند، وقتی آنها در کنار هر نوع آب از وان حمام گرفته تا حوض، از جوی گرفته تا استخر و حتی وقتی کنار آکواریوم هستند، آنها را زیر نظر بگیرید .

2- از ظروف نشکن برای آب بازی استفاده کنید، هرگز ظرفی با جنس شیشه، سرامیک، سفال یا چینی و سایر مواد شکننده به کار نبرید .

3- برای نگهداری و مراقبت از بچه های خردسال هرگز به کودکان بزرگتر اعتماد نکنید .

4- حتی بهترین شناگران بزرگسال نیز ممکن است دچار گرفتگی عضلانی شوند، از این رو احتیاط را رعایت نموده و مراقب باشید تا آنها دچار حادثه نشوند .

5- هیچ کودک زیر 8 سالی نباید بدون حضور بزرگتر وارد آب شود .

6- در کنار سواحل دریا مراقب کودکان باشید، حتی اگر شناگران قابلی هستند، به آنها اجازه ندهید بدون همراهی شما وارد آب شوند .

7- وان یا ظرف آب بازی را بعد از اتمام بازی همراه با کودک خالی کنید. تمیز کردن این ظروف قسمتی از مکاشفه کودک است. همراه با او خالی شدن آب را ببنید و شگفت زده شوید .

8- شنا کردن را هر چه زودتر به کودک بیاموزید و به یاد داشته باشید حلقه های بادی و کمربندهای نجات الزاماً جلوی غرق شدن کودک را نمی گیرند .

 

منبع : برگرفته ا ز: سایت www. doost1.com
 


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: ویدا شهرستانی  شهر: اصفهان
عنوان مطلب:  کودک وبازی
شرح مطلب ارسالی  :


 

 


 در جریان بازی است که نیروهای ذهنی و جسمی کودک یعنی دقت ، حافظه ، تخیل ، نظم و ترتیب ، چالاکی و ... رشد می یابند.


 بازی نقش مهمی را در رشد کودک ایفا، می کند . علاوه بر این انسان به عنوان موجودی اجتماعی ، نیاز دارد که به گروهی تعلق داشته باشد و خود را بخشی از آن بداند . بازی در این رابطه وظایف متعددی در سطوح مختلف رشد به عهده می گیرد که در ارضاء روابط با رشد شناختی باعث افزایش مهارت ها در برنامه ریزی ، توانایی حل مشکلات ، مهارت در وضعیت تحصیلی و دست یافتن به دوراندیشی و غیره می گردد .


کودک از راه بازی می تواند به استعدادها ، توانائی ها ، خواست ها ضعف ها و نکات مثبت و منفی خود پی ببرد و لذا با شناخت ویژگی های خود ساخت شخصیتی خود را تحکیم بخشد .


و لیکن با توجه به اهمیت و محور بحث در رابطه با تاثیر بازی در پرورش خلاقیت کودکان در صدد هستیم تا به تاثیر یکی از انواع بازی در پرورش خلاقیت کودکان بپردازیم .


در میان اقسام بازی ، بازی هایی که آفریده خود کودکان است ( بازی های ابتکاری یا موضوع دار) نقش و اهمیت ویژه ای دارند . در این بازی ها خردسالان آنچه را که در محیط زندگی خود از فعالیت بزرگسالان می بینند ، تقلید می کنند . بازی های ابتکاری به شخصیت کودک شکل می بخشد و از این رو وسیله پردازشی در تربیت او محسوب می شود .


در پست قبلی انواع بازی را نام بردیم که حال به تک تک آنها و نقش آن در زندگی کودک می پردازیم :


بازیهای تقلیدی


غریزه تقلید یکی از غرایز نیرومند و ریشه دار در انسان است. به برکت وجود همین غریزه است که کودک بسیاری از رسوم زندگی، آداب معاشرت، غذاخوردن، لباس پوشیدن، طرز سخن گفتن، ادای کلمات و جمله ها را از پدر و مادر و دیگر معاشران فرا می گیرد و به کار می بندد. انسان در سراسر طول عمر، کم و بیش، از دیگران تقلید می کند؛ اما در فاصله یک تا پنج سالگی از این قوه بهره بیشتری می گیرد.


کودکان تقلید را ابتدا از پدر و مادر خود آغاز می کنند؛ که به تقلید اکثر فعالیت های پدر و مادر خود در خانه می پردازند. پسران کارها و مشاغلی را تقلید می کنند که بیشتر مربوط به مردان است و دختران علاقه مندند که فعالیت های مربوط به مادران را تکرار کنند. مثلاً پسرها دوست دارند نقش بنا، دستفروش، مغازه دار، راننده، پزشک، خلبان، پلیس و ... را بازی کنند، در حالی که دخترها ذوق فراوان دارند که در نقش مادر و پرستار، کارهایی از قبیل تمیز کردن خانه، آشپزی، شستشو و اتو زدن لباس ها و غیره را به صورت بازی انجام دهند.


کودکان، نه تنها به تقلید فعالیت های بزرگسالان می پردازند، بلکه همچنین مشتاقانه علاقه دارند که مانند آنان لباس بپوشند و مانند آنان سخن بگویند.


بازی نمایشی


گرچه بازی های تقلیدی و نمایشی با هم مشترک اند و در حقیقت، بازی نمایشی خود نوعی از بازی تقلیدی است، نکته ظریف این جاست که در بازی تقلیدی کودک سعی به تقلید نقش دارد، در حالی که در بازی نمایشی، کودک علاوه بر تقلید نقش، انتظار خود از آن نقش را بیان می دارد.

مثلاً هرگاه کودک پدری سختگیر و مستبد داشته باشد، کودک در بازی تقلیدی خود سختگیر و مستبد می شود؛ اما در بازی نمایشی انتظار محبت و همدردی پدر با فرزند را منعکس می کند.


این بازی ها او را قادر می سازد که به آرزوهای خود جامه عمل بپوشاند و به وی فرصت می دهد تا خود را از شر بد خلقی ها برهاند و بر موقعیت هایی که در زندگی واقعی او را آزار می دهند فایق آید. کودک هر چه سرخورده تر باشد، بیشتر به بازی های نمایشی رو می آورد. کودکی که انطباق اجتماعی ضعیفی دارد، بیشتر از کودک دارای انطباق صحیح و کافی به بازی های نمایشی می پردازد.


بازی نمادین

بازی های نمادی که نقطه اوج بازی های کودکانه است، از حدود یک و نیم یا دو سالگی آغاز می شود و در پنج و شش سالگی به کمال خود می رسد، و تا هشت و نه سالگی نیز ادامه می یابد. در واقع، بازی نمادی زمانی آغاز می شود که کودک به تدریج زبان می گشاید و توانایی کاربرد علائم و نمادهای زبان را دارد.


بازی های نمادی، با بازی های تقلیدی و نمایشی تفاوت دارد. در بازی های تقلیدی و نمایشی، کودک با استفاده از وسایل موجود به برون فکنی یا درون فکنی امیال و خواسته های خود می پردازد و از این طریق، به لذتی درونی و برونی دست می یابد و خود را از قید تنش ها رها می سازد.


درهر دوی این بازی ها (تقلیدی و نمایشی) کودک سعی دارد به اشیا و وسایل واقعی موجود در محیط خود دست یابد و با آن وسایل بازی کند، اما در بسیاری از اوقات، محدودیت ها مانع دستیابی کودک به ابزار و وسایلی است که در بازی به آن نیاز دارد. در این مرحله است که کودک، برای حل مشکل خود، به بازی های نمادین روی می آورد و عناصری تازه وارد بازی کودکان می شوند. واقعیت ها تغییر شکل می یابند. اشیایی که وجود ندارند به وسیله اشیای دیگر به نمایش در می آیند.


مثلاً تکه چوبی را اسب خود می داند؛ قوطی کبریت را در دست می گیرد و آن را ماشین خود می پندارد و شروع به استارت زدن، بوق زدن، ترمز گرفتن، عقب و جلو رفتن و پارک کردن می کند، یا قاشق چایخوری را به عنوان هواپیما در فضا حرکت می دهد و بعد آن را در فرودگاه به زمین می نشاند. در این بازی ها کودک شیء مورد استفاده را نمادی از شیء اصلی تلقی می کند. در چنین اوقاتی، کمک تخیل بسیار چشمگیر است و کودک، برای این که تخیلش بتواند خوب کار کند، به بسیاری اشیا و مواد نیاز دارد، اما در این میان چیزهایی را که می شناسد و از آنها دانش مختصری دارد، محدودند. نیروی تخیل به کمک کودک می شتابد تا او نشانه ها را بسازد، نشانه هایی که جانشین اشیا، حیوانات و اشخاص واقعی می شوند.

دست به کار بشید .کوچولو ها منتظرند تا بازی کنند...


 

 

 

منبع :نجوای دل (با کمی تلخیص)


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی:ویدا شهرستانی  شهر: اصفهان
عنوان مطلب:  آشنایی با چند بازی بومی
شرح مطلب ارسالی  :


 

   

• نام بازی: گرگم و بره می برم


• نام محلی: گرگم و بره می برم
• اهداف کلی: سرعت در انجام عمل ها و عکس العمل ها، رشد جسمانی و اجتماعی
• اهداف جزیی: پیروی از حرکت سرگروه، آشنایی با مفاهیم ستون، ترتیب، انضباط
• تعداد بازیکن: 8 الی 15 نفر
• سن بازیکنان: 7 الی 12 ساله
• ابزار لازم: ندارد
• محوطه بازی: مکانی مانند حیاط مدرسه


شرح بازی:


ابتدا بازیکنان، دور هم جمع شده و از میان خود یکی را به عنوان گرگ و یکی را به عنوان گوسفند تعیین می کنند. بقیه به عنوان بره پشت سر گوسفند، در حالی که دو دستی از کمر یکدیگر گرفته اند، تشکیل یک ستون مرتب را می دهند. گرگ در مقابل گوسفند، به طور روبرو، ایستاده است. بازی با خواندن عبارت زیر، تؤام با انجام حرکات موزون مربوط به عبارت اجرا می شود.

بره ها: ننه من گرسنمه (هماهنگ و همصدا)

گوسفند: صدا نکن، گرگ اومده (با حالت هیس!)

گرگ: گرگم و بره می برم (با دستهای باز)

گوسفند: تا جون دارم نمیذارم (با زدن دست بر سینه)

گرگ: چنگال من تیزتره (با پنجه کردن دست ها)

گوسفند: دنبه ی من لذیذتره (با لرزاندن دستها)

گرگ: بابام میگه دنبه بیار (با اشاره به پشت)

گوسفند: دنبه ندم چی می کنی؟ (با دستهای گره کرده؟)

گرگ: خورد و خمیرت می کنم دنبه به جونت می کنم....

جست و خیز کنان جواب می دهد و حمله را شروع می کند، در این حال گوسفند جان خود و بره هایش را در خطر می بیند، دستهایش را به شکل صلیب باز کرده و با حرکت به چپ و راست که عنوان دفاع را دارد، بدون اینکه گرگ را بگیرد از بره هایش محافظت می کند و می گوید: خونه ی خاله کدوم وره؟

و همچنین تمامی بره ها برای حفظ ردیف ستون به تبعیت از او، در حالی که پشتا پشت به این سوی و آن سوی می روند جواب می دهند؛ خونه ی خاله از این وره، از این وره و از اون وره ... از اون وره ... و گرگ همچنان سعی در گرفتن لااقل یکی از بره ها دارد، و مشخص است بره ای که تنبلی کند و از ستون خارج شود، با لمس دست گرگ، به دام می افتد و اسیر می شود و در کنار محوطه بازی را تماشا می کند، دوباره بازی با عبارت: ننه من گرسنمه شروع و تا اسیر شدن یکی از بره ها ادامه می یابد و همین طور بازی تکرار می شود تا تمامی بره ها اسیر شوند و یک دور بازی تمام شود، در دور بعدی جای و نقش گرگ و گوسفند عوض می شود.
• نکات: در بعضی مناطق، اجرای این بازی به اشکال متفاوت صورت می گیرد، مثلاً در مراغه بدین گونه است که گرگ فقط نفر آخر ستون را می تواند با دست لمس کند و بعد جای و نقش او و گرگ و گوسفند عوض می شود و یا در جایی دیگر، بره ای که اسیر شد، دوشادوش گرگ در شکار بره فعالیت می کند و خیلی موارد دیگر که گاهی با توجه به اقلیم های متفاوت، اشعار مختلف نیز سروده شده است.
• نتیجه بازی: این بازی کودکان را در مقابل دشمن مشترک، متحد ساخته و نقش والدین را در حراست و امنیت خانه و خانواده، به کودکان یاد می دهد.

 

کاروان و کاشی


بازی بومی پیرانشهر
تعداد بازیکن : ۱۰ الی ۲۰ نفر
محوطه بازی: فضای مدرسه
از بین دانش آموزان دو نفر به عنوان سرگروه انتخاب می شوند که هر یک از سرگروهها نامی برای خود انتخاب می کنند مثلا سیب و انار و یا هر اسم دیگر.
بقیه دانش آموزان از اسامی که سرگروهها انتخاب کرده اند مطلع نیستند.
دو نفر سرگروه دستهای همدیگر را می گیرند و فضای تونل مانندی درست میکنند.
بقیه دانش آموزن در یک ستون قرار گرفته و پشت همدیگر را میگیرند.
سرگروهها عبارت ( کاروان و کاشی ) را گفته و بقیه بازیکنان در جواب آنها عبارت (باشم گول باشی) را تکرار می کنند و از تونل عبور می کنند.
آخرین نفر ستون به دام دو سرگروه می افتد و سرگروهها در گوشش می گویند سیب می خواهی یا انار
هر کدام را که بازیکنان انتخاب کرد به پشت سر همان سرگروه می رود و جز افراد او محسوب می شود
بازی تا زمانی که همه بازیکنان از تونل عبور می کنند ادامه خواهد دات.
در پایان افرا هرگروه محکم پشت سرگروه های خود ایستاده و پشت همدیگر را میگیرند و سعی می کنند گروه دیگر را به سمت گروه خود بکشند.
هر گروه که توانست افراد گروه دیگر را به سمت گروه خود بکشد برنده بازی و گروه دیگر بازنده اعلام خواهد شد.

 

دریا و ماهی


● نام بازی: دریا و ماهی
● نام محلی: دریا و ماهی
● اهداف کلی: افزایش سرعتٰ چابکیٰعکس العمل و دقت
● اهداف جزئی: تقویت نیروی جسمانی دانش آموزان
● تعداد بازیکن: بیشتر از ۱۵ نفر
● سن بازیکنان: 10 الی 15 ساله

● ابزار لازم: ندارد


● محوطه بازی: یک زمین مربع شکل به ابعاد تقریبی 20 × 20 متر
● شرح بازی: یک نفر که تیپ بدنی درشتری نسبت به بقیه دارد به عنوان کوسه ماهی انتخاب می گردد و در وسط زمین بازی مربع شکل قرار می گیرد.سپس بقیه ی بازیکنان به چهار دسته تقسیم و در چهار گوشه ی زمین مربع شکل قرار می گیرند.
زمین بازی به عنوان دریا و محل قرار گیری کوسه ماهی است. ۴ گوشه زمین محل استقرار بازیکنان است که هر گوشه نام مختص به خود را دارد مانند : قزل آلا - ٰگربه ماهیٰ - کفال - سفید و . . .
کوسه ماهی در وسط دریا راه می رود و اسم هر گروهی را بر زبان می آورد (مثلاً ماهی سفید) ماهی های سفید در وسط زمین بازی یا همان دریا ، به کوسه ماهی می پیوندند.
کوسه ماهی در حالی که روی پنجه ها راه می رود و تمام بدن خود را بالا می کشد می گوید : دریا آرام است! ماهی ها توأم با تقلید حرکات او می گویند : دریا آرام است.
کوسه ماهی با همان حالت : دریا طوفانی است.
ماهی ها باز با همان حالت : دریا طوفانی است.


ناگهان کوسه ماهی با صدای بلند فریاد می زند: مدّ آمد ، مدّ آمد. با شنیدن این کلمه بچه ها یا ماهی های همان گروه با حرکتی سریع خود را به گوشه یا پناهگاهی که متعلق به خودشان است می رسانند و کوسه ماهی نیز سعی بر این دارد که آنها را از پشت بزند و ماهی ها نیز تلاش می کنند که او را با جای خالی دادن بفریبند و گرفتارش نشوند.


ماهی هایی که توسط کوسه ماهی لمس و یا گرفتار شده اند، کنار می ایستند و وقتی با همه ی گروهها این بازی تکرار شد، ماهی های کنار گذاشته شده از همه ی گروه ها، در شروع دور دوم بازی به کوسه ماهی می پیوندند و با او همکاری می کنند تا ماهی های بیشتری را گرفتار کنند.
در پایان دور سوم و یا چهارم، گروهی که افراد بیشتری از آنها باقی مانده باشد، برنده محسوب می گردد.
● نتیجه بازی: با انجام این بازی، چون بچه ها در موقعیت های متفاوتی قرار می گیرند و مبادرت به انجام حرکات مختلف بدنی می کنند، روحیه ی اجتماعی بودن و قدرت تجسم و اجرای حرکات تقلیدی را بالا می برند.


 

بازی بومی جوجوئینه بومی کردستان


نام بازی: جوجوئینه
اهداف کلی: تقویت جسمی، تعاون و همکاری، سازگاری با اجتماع ، دقت و تیزبینی
تعداد بازیکن: حداقل 6 نفر
سن بازیکنان: 6 الی 14 ساله
ابزار لازم: ندارد
محوطه بازی: مکانی مانند کوچه
شرح بازی: اجرای این بازی مانند قائم موشک است منتهی با این تفاوت که به صورت گروهی بوده و لفظ جوجو گفته می شود.
به قید قرعه اعضای گروهی بنا به دستور سرگروه در جاهای مختلف مخفی می شوند و بدون اجازه ی او حق بیرون آمدن ندارند و نفرات گروه دیگر به جستجوی آنها می پردازند، بعد از دیدن ها و دویدن ها و جوجو کردن ها، در نهایت هر کدام از دو گروه، نفرات موفق (یا جوجو کرده) بیشتر داشته باشد، گروه برنده شناخته می شود و در دور بعدی امتیاز قایم شدن با آنها است.
اجرای این بازی در توابع شهرستان سقز رایج است.


نتیجه بازی: با اجرای این بازی، کودک خوی اجتماعی بودن، و اجتماعی زیستن به خود می گیرد و چون مجبور به اطاعت از مافوق است، عقده های خود برتر بینی تضعیف شده و روحیه ی اتحاد و ایثار تقویت می شود، این بازی همچون قایم موشک از بازی های عصر و شبانه است و در نتیجه حس ترس از تاریکی ها را از بین می برد.

 

 

 

منبع : بر گرفته از  yarivshadi.blogfa.com


 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: ویدا شهرستانی شهر: اصفهان
عنوان مطلب:  بازی ها و ایجاد خلاقیت در کودک
شرح مطلب ارسالی  :


 

 



همه ی شما به اندازه ی کافی از دیدگاه های روانشناختی و حتی جامعه شناسی مطلع هستید و می دانید بازی فعالیتی است که بیشترین ساعات بیداری کودکان را پیش از دبستان تشکیل می دهد و به طور کلی اگر بخواهیم راجع به بازی صحبت کنیم بازی یک وسوسه و یک دغدغه ازلی و ابدی انسان است.


بازی ها در هر سنی شکل و قالبی خاص دارد. انسان از لحظه تولد تا مرگ نیاز به بازی دارد، منتها شکل آن در هر سنی فرق می کند. همچنین انگیزه های آن در هر سن و دوره ای می تواند متفاوت باشد بازی های سنتی با وجودی که از عمرشان خیلی می گذرد ولی از نظریه های روان شناختی و جامعه شناختی خیلی دور نیستند چه بسا که این نظریه ها از مشاهده ی بازی ها متولد شده اند، نه این که اول آن نظریه ها نوشته شده باشد و بعد این بازی ها متولد شود.


مادران و به دنبال آن روان شناسان پس از مشاهده ی کودک و نیاز او به بازی و تحرک، نتیجه گرفتند که کودکان در سنین نوزادی به بازی های حسی – حرکتی نیاز دارند. سپس بازی های تخیلی و پس از آن بازی های قاعده دار.

 پیاژه بازی های دوران کودکی را به سه دسته تقسیم می کند.


دوران تولد تا سه سالگی، دوران تربیت قوای حسی – حرکتی است بیشترین تمرکز بر این است که بچه خیلی خوب ببیند، بشنود، خوب اشیا را بگیرد و خوب حرکت داشته باشد و قوای حسی – حرکتی او تقویت شود.

یادگیری با پیشرفت قوای او تقویت شود. متخصصان تعلیم و تربیت سن هفت سالگی را برای شروع آموزش آگاهانه انتخاب کرده اند و دقیقاً مبنای آن را فیزیولوژیک و ذهنی دانسته اند.


در هفت سالگی، بچه حواس اش خوب کار می کند، خوب می بیند، خوب می شنود، خوب لمس می کند و آمادگی پذیرش مواد آموزشی را دارد. پیاژه دوران اولیه ی حیات را دوران حسی – حرکتی می نامد و بازی هایی که در این ارتباط هستند را در این دوره قرار می دهد.

یعنی هر گونه فعالیتی که باعث تقویت قوای حسی – حرکتی کودک شود و بین اندام‌های بدن و فرمانی که از مغز می آید هماهنگی برقرار کند، فعالیت مفیدی برای آن دوران حیات به حساب می آید.

امروزه انواع و اقسام بازی های مدرن با توجه به بنیادهای روانشناسی کودک ابداع می شود. بچه ها می توانند با اسباب گوناگون یا حتی بدون آن، بازی کنند. کودک دو ساله ای را در نظر بگیرید که می خواهد دکمه های لباس و یا بند کفش اش را ببندد. بستن دکمه ها یا بند کفش برای کودک بازی محسوب می شود. بسیاری مواقع مادر با بستن دکمه ها یا بند کفش، فرصت یادگیری این مهارت را از کودک می گیرد. در حالی که هر کدام از اینها یک بازی حسی – حرکتی است. چون بین مغز و دست بچه هماهنگی بوجود می آید و مهارت کافی برای انجام آن فعالیت به دست می آورد.


تعدادی بازی جهت تقویت این قوا در کودکان وجود دارد که با استفاده از اسباب بازی یا بدون آن انجام می شود. از بدو تولد تا سه سالگی، بازی ها با هدف کسب همین مهارت ها صورت می گیرد.

پیاژه مثالی جالب دارد او می گوید: تاب بازی یک نوع بازی است. بچه دو ساله به هنگام تاب بازی، تمام توان اش را صرف تعادل و نگهداشتن خود روی تاب می کند تا زمین نخورد یعنی تمام تجربه او حسی – حرکتی است .

ولی این بچه در ۴ سالگی روی تاب می نشیند، دیگر زمین نمی خورد و مهارت کافی برای این کار را دارد او چشمان خود را می بندد و در دنیای تخیل در آسمان پرواز می کند. وسیله بازی تغییر نکرده است، تاب همان تاب است ولی کودک تغییر کرده است.

پس از بازی های حسی – حرکتی کودک از ۳ سالگی به بازی‌های تخیلی نیاز دارد و پس از آن یعنی در اواخر دوره ی آمادگی، کودک دوست دارد به هنگام تاب بازی مسابقه بدهد. اگر فردی را در تاب مجاور نبیند، از تاب بازی لذت زیادی نمی برد. او از انجام بازی با قاعده و با نظم لذت می برد.

 این دقیقاً همان روند رشد کودک در خلال بازی است. اگر کودک، بازی های این دوره را تجربه نکنند، نمی تواند از بازی های تخیلی و تقلیدی به اندازه کافی لذت ببرد. چون بازی های حسی – حرکتی، پیش زمینه ی بازی های تخیلی است. همچنین تا زمانی که کودک بازی تخیلی نکرده باشد، قادر به ابداع قواعد بازی نیست.


مقدمه ی حاضر برای ورود به بحث بازی های سنتی کفایت می کند. این بازی ها مثل بازی های امروزی، فعالیتی خود انگیخته است. اجبار در آن نیست و کسی به دیگری دیکته نمی کند. مثلاً تمرین جدی تنیس باز حرفه ای بازی محسوب نمی شود.

 اما اگر در اوقات فراغت با بچه ی خودش تنیس بازی کند، بازی تلقی می شود. هدف از بازی دریافت جایزه یا پول نیست. تفاوت بازی با کار در خود انگیختگی آن است یعنی هیچ نوع اجباری جز نیاز به بازی ما را به سمت و سوی آن نمی برد. پس بازی های سنتی فعالیت های خود انگیخته هستند و نکته مهم در این فعالیت ها روند بازی است نه نتیجه آن، یعنی بازیکن برای برد و باخت بازی نمی کند که از روند بازی لذت می برد.


اگر بازی دستاوردی داشته باشد در اجرای آن به دست می آید. در این بازی های، برنده و بازنده فقط یک قدم از هم فاصله دارند البته در این بازی ها برای این که انگیزه برای تلاش و رویارویی و رقابت سالم و سازنده باشد برد و باخت وجود دارد، ولی محور نیست، چرا که این گونه بازی ها از درون زندگی روزمره مردم بیرون می آیند، چون زندگی عوام، دنیای عمل است. یعنی کار می کنند و در حین فعالیت، بازی هم می کنند.

بازی های سنتی از فولکلور و فرهنگ عامه سرچشمه می گیرد پس متعلق به توده هاست. وقتی تاریخچه ی هر کدام از این بازی ها را مطالعه می کنیم تمرینی برای کار روزانه بوده است که فرد بتواند با مشکلات زندگی و اعمال دشوار زندگی بهتر رو به رو شود.

مثلاً مهارت سوارکاری که جوشیده از زندگی مردم عشایر است، محور بسیاری از بازی های آنان است. در یک بازی ژاپنی که بین دهقانان رایج بوده است، وقتی آنان دانه ها را برداشت می کردند، دانه های مرغوب تری را برای کشت جدا می کردند و داخل کیسه های کوچک می ریختند و کیسه را به کمرشان می بستند و گاهی با این کیسه ها پاس کاری می کردند که شبیه بازی دست اش ده ما است.


سابقه ی این بازی به ۷۰۰ سال پیش ژاپن بر می گردد. امروزه حتی با پیشرفت در کشاورزی، دانه های نامرغوب را در کیسه هایی می ریزند و این کیسه ها کاملاً به وسیله ای برای بازی تبدیل شده است. با این وصف از بازی های سنتی، باید ببینیم چرا این بازی ها به گوشه ای رانده شده اند و چرا شناخت جامعه نسبت به آن ها بسیار ناقص است.

 شاید والدین بچه می پندارند، بازی های سنتی تاریخ مصرف دارند و دوره ی آن ها سپری شده است، چرا که با کامپیوتر می توان بازی های بسیار پیشرفته ای انجام داد.

بازی های سنتی مانند انواع دیگر فرهنگ عامه حرفی برای گفتن دارند. چرا ما هنوز داستان های ۲۰۰۰ سال پیش را می خوانیم، شاهنامه فردوسی و دیوان حافظ را می خوانیم، چرا قصه های عامیانه را دوست داریم اگر عمر این ها گذشته بود آن ها را به موزه ها می سپردیم. ولی می خوانیم چون هنوز حرف برای گفتن، و دلایلی برای ادامه حیات دارند.

 وقتی امروزه دیوان حافظ می خوانیم، برداشت خودمان را از حافظ داریم که الزاماً برداشت انسان هایی که در عصر حافظ زندگی می کردند، نیست. فرهنگ پدیده ی زاینده ای است که با انسان ها رشد می کند، منجمد نمی شود و مثل اشیای موزه ای نیست که بگذاریم و نگاه اش کنیم. فرهنگ آموزش دادنی نیست، که پرورشی و زندگی کردنی است. فرهنگ بر بستر زندگی رشد می کند و در تعامل با آن پرورده می شود. ما که بازی های سنتی یا هر یک از انواع فرهنگ عامه را به فراموشی سپرده ایم باید کمی با خودمان اندیشه کنیم که این بازی ها یا انواع دیگر فرهنگ عامه ی هر جامعه، چه دستاوردی برای هر نسلی دارد که برای هر نسلی یکسان نیست.

قصه های عامیانه را برای ما گفته اند ولی دوران کودکی ما با دوره ی بچه ی خودمان فرق دارد ما آن را با بچه مان سهیم می شویم؛ البته نه با این تصور که همان تاثیری که در ما داشته، در او نیز دارد، زیرا کودک ما متعلق به عصر دیجیتال و الکترونیک است.


در سفر به ژاپن دستاوردی داشتیم که شاید برایتان جالب باشد. ژاپن پیشرفته ترین کشور صنعتی جهان است. این کشور سنتی با صنعت پیشرفته و ما کشوری سنتی بدون صنعت هستیم اما بی رحمانه گردن هر چیز سنتی را می زنیم. مردم ژاپن بسیار خوب می دانند اگر در جامعه ی صنعتی، سنت های خود را حفظ نکنند، زیان خواهند دید و در حال حاضر به این امر بسیار اهمیت می دهند و معتقد هستند که بچه هایشان چیزی را گم کرده اند که همانا ارتباط واقعی بچه ها با طبیعت و جامعه است.


مجسم کنید در آینده ای نه چندان دور تکنولوژی امکاناتی را برای نسل آینده فراهم می کند، کتابخانه را از طریق کامپیوتر جستجو می کنیم و نیازمان برطرف می شود، خرید روزانه را از طریق کامپیوتر جستجو می کنیم ولی در این میان ارتباط انسانی روز به روز ناپیدا می شود. دنیایی که به روی هر فرد باز می شود مجازی است.

با کامپیوتر می توان به قله اورست و یا به قعر اقیانوس ها راه یافت و زیباترین آبشارها را دید. هر اندازه تکنولوژی پیش می رود انسان از دنیای واقعی فاصله می گیرد و به سوی دنیای مجازی کشیده می شود. این تجربه را ژاپن برای کشور خودش تلخ می کند. آنان معتقدند هستند که نسل جوان ژاپن هیچ تعلقی نسبت به طبیعت و زیبایی های آن ندارد.


با تأسف مردم ایران به خصوص نسل جوان نیز با وجودی که در کشور صنعتی پیشرفته زندگی نمی کنند همواره از طبیعت جدا هستند. در نیتجه برای حفظ محیط زیست هم تضمینی وجود ندارد. روزگاری لحاف بچه های ایران در فصل تابستان، آسمان پر ستاره بود که خود نعمتی بود برای نزدیکی با طبیعت و زیبایی هایش.

بازی های کامپیوتری ممکن است از نظر ذهنی و راهبردی، بازی های ارزشمندی باشند و شخص را به فکر کردن وادار کنند، ولی به همان نسبت رواج دهنده ی خشونت هستند، مثلاً در جنوب لبنان بازی هایی طراحی شده که در آن بچه های فلسطین، اسراییلی ها را می کشند و هر چه بیشتر اسراییلی بکشند، امتیاز بیشتری می گیرند. حتماً این گونه بازی ها در اروپا، اسراییل، آفریقا و ... هم وجود دارند. خشونت زیادی در این بازی ها رواج دارد.

 در بعضی از این ها باید هواپیما را زد. ماشین ها را از خط خارج کرد و ... این بازی ها هر قدر هم که کودک را به تفکر وا دارد نهایتاً مبنای آن خشونت ضد بشری است. چیزی که بربریت را در انسان رشد می دهد که ما قرن ها سعی کردیم آن را مثل دیو در بند بکشیم و نگذاریم نمود پیدا کند و بگوییم ما متمدن شده ایم و می توانیم با هم گفتگو کنیم. ولی این ها دوباره توحش را رشد می دهد و عریان می کند.

 می دانیم که ۹۰ درصد بازی های فولکلور در دامن طبیعت انجام می شود و ابزارهای آن ها بیشتر از طبیعت گرفته می شود. در ژاپن، سازنده ی باربی، روانشناسی کودک را خیلی خوب می دانسته است.

عروسک های باربی نشان دهنده ی زندگی همان بچه ها است. از لباس پوشیدن، ورزش کردن، وسایل خانه و ... همه و همه را بچه در زندگی واقعی خود و والدینش دیده است. ولی با تأسف با زندگی بچه های ما تضاد فرهنگی دارد. از طرفی عروسک دارا و سارا، متعلق به دوره ی پیش از قاجار است. این عروسک ها با آن لباس های محلی، تنها زینت فرهنگی خانه است.

 عروسک های قدیم خودمان را در نظر بگیرید که با دو تکه چوب به صورت ضربدر برای اسکلت و تکه پارچه هایی از لباس مادر و مادربزرگ ساخته می شد، این عروسک بخشی از زندگی بچه بود و می توانست با آن ارتباط برقرار کند ولی امروز عروسک های دارا و سارا و باربی هر دو با وضع موجود بچه ها تضاد دارند و بچه ها در اصل به ظاهر، عروسک بازی می کنند.

در بازی های سنتی، مقررات بازی، تعداد بازیکن و رفتارهای قابل انعطاف هستند، به طوری که می توانیم خودمان قانون بگذاریم. مثلاً در بازی هفت سنگ هر جمعی می تواند برای خودش قانونی بگذارد و بر اساس آن بازی کند.


امروز دو فکر وجود دارد: فکری که می گوید بازی های سنتی هنوز چیزهای زیادی برای گفتن دارند و کسانی که می گویند عمر این بازی ها گذشته است و بهتر است بچه ها را راحت بگذاریم.


بچه ها از بازی چه انتظاری دارند؟ شادی، لذت، سرگرمی، تحرک بدنی و نوعی تعامل و بده و بستان می خواهند، بچه ها در بازی نظم و قاعده می خواهند، تا موقعی که بازی های سنتی مناسب با این انگیزه ها باشد. چه چیزی می تواند جانشین این بازی ها شود، بازی را نباید نامگذاری کرد.

 اول بچه ها باید بازی کنند اگر لذت بردند پس امروزی است بهتر است شناسنامه به بازی ندهیم. ممکن است بازی ۲۰۰۰ سال پیش بتواند به بچه ی قرن بیستم لذت بدهد و بر خلاف خشونت رایج در بازی های کامپیوتری بچه را در یک تعامل صلح آمیز قرار بدهد.

 بازی های سنتی اکثراً تنش زدایی می کنند، در صورتی که بازی های کامپیوتری امروزی تنش زا هستند. در بازی های سنتی، برنده و بازنده هر دو لذت می برند و از هم فاصله چندانی ندارند. اگر چه این بازی ها را چشم بسته برای اجرا تأیید نمی کنیم و این ها باید انتخاب و بازنویسی شوند.

تست ما خود بچه ها در میدان بازی هستند و از سوی بچه ها به اجرا در می آیند. وقتی امکاناتی نبوده بچه ها با پنج تا سنگ یا دو تا چوب بازی می کرند، ولی امروزه این بازی ها قابل پیشرفت هستند. در ژاپن این کار بسیار خوب انجام شده است. مثلاً در بازی کیسه لوبیا، کیسه های بسیار زیبایی با رنگ ها و اشکال گوناگون دوخته شده است و با آن جهت های جغرافیایی را تعلیم می دهند و برای شناختن اندام های بدن همراه با موسیقی از این کیسه های لوبیا استفاده می کنند و حتی با استفاده از این کیسه های قصه های عامیانه ژاپن را با ریتم، قصه گویی می کنند.


در ژاپن بازی های سنتی قدم به قدم با مردم رشد می کند مثل زبان و فولکلور که با انسان رشد می کند. اگر به ارزش این بازی ها ایمان داریم، بیاییم بخشی از بازی های سنتی قابل اجرا را که در بچه ها انگیزه و تلاش ایجاد می کند، بازسازی کنیم. بخصوص ساختن بازیچه ها را جدی بگیریم. البته از سوی خود بچه ها. در این صورت بازیکن ابزار مخصوص به خودش را دارد. مثل سنگ یک قل و دو قل یا سنگ لی لی و ...


در بازی های سنتی ۸۰ درصد بازی می کردند و ۲۰ درصد تماشاچی بودند ولی امروزه بر عکس است. نیاز به بازی با تماشای بازی برطرف نمی شود. بیشتر اسباب بازی هایی که امروز ساخته می شود، فاقد مبنایی برای رشد روانی، شناختن و اجتماعی بچه ها هستند و برای سود جویی ساخته می شوند و مبنای علمی ندارند.

 بازی‌های سنتی عمدتاً کم هزینه هستند و میل به بازی را بیشتر می کنند. اگر در پارک های موجود فضاهای بازی آزاد ایجاد شود بخصوص اگر فکر حساب شده ای برای این فضا داشته باشیم و مثلاً استاد کاری برای هدایت بازی حضور داشته باشد، بعد از مدتی بچه ها خودشان ادامه دهنده بازی خواهند بود. ما بازی های امروزی را نفی نمی کنیم ولی بهتر است بازی‌های سنتی کنار این بازی ها انجام شود. در ژاپن انجمنی وجود دارد که با کمک شهرداری یک روز در هفته یکی از خیابان های شهر را می بندد و مردم محل را دعوت به بازی سنتی می کند. پدر بزرگ و مادر بزرگ و نوه ...همه برای بازی می آیند.

 درجامعه ی ما، بزرگسالان آنقدر جدی شده اند که بازی با بچه ها برایشان کار سختی است، ولی وقتی در فضای بازی قرار می گیرند آرام، آرام با تجربیات کودکی خود وارد بازی می شوند به بازی غنا می بخشند. یکی از ویژگی های بازی های سنتی این است که می تواند همه خانواده را در بر بگیرد و متعلق به گروه سنی خاصی نیست.


ما می توانیم با توجه به فضا و امکانات بازی‌ها را طبقه بندی کنیم. آرزو داریم بتوانیم بازی های خاص در مدارس برنامه ریزی کنیم. بازی هایی که در کلاس قابل اجرا است، بازی هایی که مربوط به فضای بسته است. باید آن ها را در کار میدانی تجربه کرد.


 

 

 

منبع : ثریا قزل ایاغ -برگرفته از منبع :koodaki .org (باکمی تلخیص)


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی:ویدا شهرستانی شهر: اصفهان
عنوان مطلب:  بازی هُپ هُپ
شرح مطلب ارسالی  :


 

 
هپ هپ
اهداف بازی: سرگرمی، نشاط، افزایش دقت، تمرکز و تمرین حفظ مضارب اعداد گوناگون
تعداد بازیکنان: ۳ نفر به بالا
ابزار بازی: به ابزاری نیاز ندارد
محوطه بازی: فضای بسته
شرح بازی: در این بازی، ابتدا یک نفر از دانش آموزان را که از بقیه بزرگ تر است، به عنوان استاد انتخاب می کنند. استاد یک عدد را انتخاب می کند، به طور مثال عدد ۵ را انتخاب می کند (انتخاب عدد اختیاری است).
بقیه دانش آموزان به شکل دایره وار می نشینند و استاد، یکی از دانش آموزان را انتخاب می کند، دانش آموز باید از عدد یک شروع کند، یعنی او باید شماره یک بگوید، بعد به ترتیب، نفر دوم عدد دو، نفر سوم عدد سه و نفر چهارم عدد چهار را باید بگوید. در این جا نفر پنجم باید بسیار حواسش جمع باشد و به جای عدد ۵ کلمه «هپ» را بگوید.


چون عدد ۵ را استاد انتخاب کرده بود به همین روش نفرات شش، هفت و ... باید اعداد مربوط به خود را بگویند.


وقتی عدد ۱۰ می رسد باز باید کلمه «هپ» گفته شود. به همین ترتیب به جای مضارب عدد ۵ باید کلمه «هپ» را بگویند.
این عدد شماری به شکل دوره ای ادامه پیدا می کند.
کسانی که به اشتباه به جای کلمه «هپ» عدد بگویند یا کلمه «هپ» را به جای عددی غیر از مضارب ۵ بگویند، می سوزند و از بازی خارج می شوند.
بازی تا زمانی ادامه پیدا می کند که تنها یک نفر باقی بماند. آخرین نفر باقی مانده در دایره بازی به عنوان برنده شناخته می شود.

 

 

 

منبع : برگرفته از yarivshadi.blogfa.com


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  خلاقیت در بازی
شرح مطلب ارسالی  :


 

  کلمه خلاقیت در موارد بسیاری به کار می رود و در زندگی روزمره همواره نقش تعیین کننده ای داشته و دارد. یکی از صفاتی که انسان را برتر از موجودات دیگر و به عنوان اشرف مخلوقات مطرح کرده، خلاقیت اوست. در دهه اخیر این موضوع به روشنی در کشورهای پیشرفته قابل مشاهده است و همه ما شاهد خلاقیت چشمگیر و پیشرفت لحظه به لحظه جوامع هستیم. شکی نیست که جامعه ای که کودکان خلاق دارد بزرگ ترین منابع را در اختیار دارد. بنابراین اگر می خواهید کودکانی خلاق و مبتکر داشته باشید، باید در انتخاب اسباب بازی برای آنها دقت لازم را به کار برید. اسباب بازی هایی انتخاب کنید که ساعت ها کودک را به خود مشغول دارد و راه های متعددی برای بازی با آن باشد، مثل انواع لگو، پازل و ...
لازم به ذکر است که غیر از مهم بودن اسباب بازی ، کودک در هنگام بازی می تواند عقاید خود را ابراز کند اگر چه عقاید او ممکن است غیر اصولی باشد ولی نباید توسط شما یا دیگران مورد سرزنش یا انتقاد قرار گیرد. وسایل بازی خلاق که می تواند برای کودک تهیه کرد عبارت است از:
انواع و اقسام لگوها
انواع و اقسام ساختمان سازی های چوبی
انواع و اقسام دومینوهای ابتکاری
انواع لوگوهای ابتکاری
بعضی از انواع پازل ها
انواع مهره ها
انواع عروسک های معمولی
انواع عروسک های نمایشی
انواع کارهای مربوط به رنگ آمیزی، طراحی، نقاشی
کلاژ
بازی با وسایل اضافی و دور ریختنی
بازی پخت و پز که یکی از بهترین بازی های خلاق می باشد.
بازی با آب و وسایل مربوطه
ماسه بازی و همراه وسایل مربوطه
خمیر بازی و گل بازی
وسایل نجاری و شکل دادن به چوب برخلاف آنچه که ممکن است برخی اشخاص فکر کنند، وسایل بازی که موجب خلاقیت در کودکان می شود معمولا" گران قیمت نیستند. و در بعضی از موارد خود کودک آنها را ترکیب کرده و می سازد.
هنگامی که کودک با یک وسیله خلاق به بازی می پردازد یا قطعات کاغذ را چسب زده یک کلاژ را آماده می کند یا یک گلوله خمیر را تبدیل به یک ظرف یا لیوان می کند، او بیشتر از این که خود را سرگرم کند به فعالیتی مهم، خلاق و آموزنده دست زده است. فعالیت در یک بازی خلاق به مقدار زیادی به کودک اعتماد به نفس و اتکا به خود را یاد می دهد. کودک در هنگام بازی با وسایل بازی خلاق، به خودبینی و خودفهمی توان خود نیز می پردازد. بازی با وسایل بازی خلاق به کودک کمک می کند تا هویت خود را بیابد و وقتی بازی کودک تمام شد، ممکن است با افتخار بگوید، ببین، من چه ساخته ام. معمولا" بیان این جمله، پیشرفت و افتخار را به کودک نشان میدهد.
مراحل آموزش مفاهیم به کودک :
مرحله آموزش مجسم ( عینی ) : در این مرحله که اولین و اساسی ترین مرحله آموزش است، باید اشیاء مختلف را در دسترس کودک قرار داده تا او بتواند آنها را مشاهده، دست ورزی و تجربه کند و در حین عمل و تجربه با آنها، مفاهیم مورد نظر را دریافت نماید. نمونه: برای آموزش مفهوم پرنده، کودک در کنار مادر و یا پدر دست به پرنده اهلی می زند، پر آنها را لمس می کند، تعداد بالها، پاها، منقار و ... را می شمارد. دانه خوردن او را نگاه می کند و به این ترتیب یک سری مفاهیم را در ارتباط با پرنده فرا می گیرد.
مرحله آموزش نیمه مجسم ( تصویری ): در این مرحله اشیاء نزد کودک حاضر نیستند و او نمی تواند آنها را لمس و تجربه کند اما تصاویر آنها را می بیند. آموزش از طریق تصاویر ( عکس ، پوستر، کتاب، مجله، فیلم و .... ) باید زمانی صورت گیرد که کودک قبلا" آن مفاهیم را به طور عینی و عملی دریافت کرده باشد و حالا برای استمرار و تداوم یادگیری از تصاویر و الگوها استفاده کند. نمونه : در این مرحله می توان تصویر چند پرنده را به کودک نشان داد و مفاهیم مربوط به آن را به کودک یادآوری کرد.
مرحله ذهنی: این مرحله از آموزش بر ذهنیات و تصورات ذهنی کودک تکیه دارد. زمانی که کودک مفهومی را از طریق عینی و مجسم فرا گرفت و سپس از طریق تصاویر هم استمرار یافت و تکرار شد می توان برای تکرار و تمرین به طور ذهنی پرسش و پاسخی هم انجام داد. نمونه : می توان از کودک پرسید پرنده ها چه شباهتی به هم دارند؟ یا اینکه پرنده ها چند تا بال دارند؟ و....
 

 

 

 

منبع :مقاله " خلاقیت در بازی " - مجله طمطراق - بخش روانشناسی - شماره چهارم - اسفند ماه 84


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  ده بازی برای ایجاد خلاقیت در کودک 1 ساله
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

زمان بازی با کودکتان فقط زمان بازی و سرگرمی نیست، بلکه زمان آموزش درس های زندگی به کودکتان هم می‌باشد.تازه‌ترین تحقیقات حاکی از آن است که خلق و خو و عادات انسان از دوران جنینی و 2 سال اول زندگی وی ناشی می‌شود و این نکته اهمیت آموزش و روش صحیح تربیت در سنین ابتدایی تولد کودک را نمایان می‌سازد.در این مقاله ما بازی هایی را به شما پیشنهاد می‌دهیم که علاوه بر سرگرم کردن کودکتان آموزشهایی را در جهت ایجاد خلاقیت و تقویت هوش و افزایش سطح هوشیاری کودک دلبند شما فراهم می‌آورد.

1.کجا رفت؟

یک توپ کوچک نرم انتخاب کنید، آن را در یک ظرف درپوش دار بگذارید. از بچه بپرسید توپ کجا رفت؟ او را تشویق کنید که در ظرف را باز کند و توپ بیرون بیفتد مثل جعبه هایی که دلقکی بیرون می‌پرد، بیرون افتادن توپ هم برای او جالب خواهد بود. این بازی راهی است که به کودک می‌آموزد که چیزهایی که او نمی بیند ممکن است وجود داشته باشد. این بازی، آموزش ثبات هدف است.

2.وسایل آشپزخانه:

ظرفهای پلاستیکی یا ظروف ماست و یا کاسه های نشکن برای این بازی مناسب می‌باشد. از این ظروف برای ایجاد یک برج استفاده کنید، به کودکتان کمک کنید که برج را بریزد، این فعالیت به او درس خواهد داد که نشانه گیری هدف را بیاموزد در حالی که ریزش و چیدن را هم یاد خواهد گرفت.

3. می‌توانم صدا را بشنوم:

راه دیگر برای تقویت مفهوم ثبات هدف به وسیله مخفی کردن یک اسباب بازی صدادار زیر پتو و یا حوله است. ابتدا اسباب بازی را به طور جزئی با پتو بپوشانید سپس صدای اسباب بازی را در بیاورید و او را تشویق کنید که اسباب بازی را پیدا کند، دوباره اسباب بازی را پنهان کنید، البته این بار به صورت کامل، بازی را تکرار کنید، در صورت پیدا کردن اسباب بازی، کودکتان را تشویق کنید.

4.بازی آبی:

زمان حمام را به زمان اکتشاف و بازی تبدیل کنید. قاشق های پلاستیکی و آب پاش و کاسه های پلاستیکی را در وان کودکتان بگذارید، او با آنها ریزش آب را خواهد دید و از آنها لذت خواهد برد. تفریح دیگری هم می‌توان کرد، یک اسفنج را به کودکتان بدهید اسفنج را خیس کنید، او از فشار دادن اسفنج و ریزش آب لذت می‌برد.

5.مامان خوابه!

نزدیک کودکتان بنشینید البته این کار بستگی به سن کودکتان دارد می‌توانید او را بخوابانید. به او بگویی که قصد دارید که بخوابید و چشمهایتان را ببندید بعد از چند ثانیه چشمهایتان را باز کنید و مشتاقانه به او سلام کنید یا زمان را به او بگویید مثلاً صبح بخیر یا عصر بخیر که او زمانها را هم درک کند. دیدن چشمهای مامان که باز است و شنیدن صدای تبریکش معمولاً ایجاد خنده خواهد کرد بعد از چند دورِ، مکث خود را هنگام خواب بیشتر کنید احتمال هست که کودک حدود 6 ماهتان و یا بیشتر شروع به جیغ زدن کند و یا حتی به صورت شما ضربه بزند تا شما بیدار شوید!

6.بازی با برگها:

با کودکتان به بیرون از خانه بروید، تنوعی از برگها را برای او جمع کنید، به او اجازه بدهید آنها را بلند کند و با دستانش بازرسی کند، بدیهی است که با نظارت شما.برخی از برگها را چروک کنید تا او آنها را بازرسی کند و عمل چروک کردن را بیاموزد که این کار در برگهای خشک صدا هم خواهد داشت. با استفاده از یک برگ بزرگ بازی دالی موشه را با او انجام دهید.

7.بازی غلتکی:

کودکتان را روی زمین در مقابلتان بنشانید و یک ماشین اسباب بازی را روی زمین حرکت دهید او را تشویق کنید که بعد از شما این کار را انجام دهد سعی کنید که رفت و آمد ماشین را با او ادامه دهید. این کار جلو و عقب رفتن و چرخاندن و حرکت اجسام را به او یاد خواهد داد.

8.نقاشی:

این بازی کمی کثیف کاری است اما برای کودکتان بسیار جالب خواهد بود. کودک 8 تا 12ماهتان را روی صندلیش یا روی زمین بنشانید. در مقابل او یک برگه و چندین غدای پوره ای رنگی که صاف شده است قرار دهید، او را تشویق کنید که با دستانش نقاشی کند، خواهید دید که او شاهکار خواهد ساخت. می‌توانید غذاها را در صورت اجازه پزشک بافت دار تهیه کنید(به دلیل در دهان بردن کودک) که نقاشی او بافت دار باشد.

9.بافتهای متفاوت:

چندین موضوع بافت دار را به کودک 10 تا 12 ماهتان بدهید، مثلاً یک تکه مقوا، روسری نرم، تکه های چمن و ماسه و ... حتماً تا انتهای بازی در کنار او باشید و مراقب باشید چیزی را در دهانش نگذارد. همراه هم همه چیز را بازرسی کنید، خواهید بفهمید که او از چه بافتی بیشتر خوشش خواهد آمد مخمل کبریتی یا پشم گوسفند؟

10.بازی با رنگها:

برای کودک 10 تا 12 ماهتان اسباب بازی های رنگی و یا وسایل آشپزخانه رنگی تهیه کنید و به او کمک کنید که اسباب بازیهای با رنگ مشابه را در کنار هم بگذارد. مثلاً سیب قرمز و ماشین قرمز و توپ قرمز باید در یک طرف باشد. در این بازی به او کمک می‌کنید که کم کم با رنگها آشنا شود.

 

 

 

منبع :برگرفته از  http://kids.ir


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: ویدا شهرستانی شهر:
عنوان مطلب:  بازی
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

مقدمه


بازی یکی از نیازهای اساسی کودکان به شمار می‌رود. مهم‌ترین و اساسی‌ترین فعالیت کودک به شمار می‌رود که در عین سرگرم کردن کودک کارکردهای مهم دیگری را داراست که هر یک از این کارکردها به جنبه‌ای از زندگی کودک مربوط می‌شوند که او را برای ورود به زندگی بزرگسالی آماده می‌سازند. از این لحاظ شرایط بازی ، آزادی کودک در بازی ، اسباب بازیهای مورد استفاده کودک و مدت زمانی که به بازی با کودک اختصاص داده می‌شود اهمیت شایان توجهی دارد.

خیلی از آموزش های تربیتی را می‌توان در خلال بازیها به کودک نشان داد و به راحتی کودک را در مسیر درست تربیت نمود. همانطور که از خلال بازیهای کودک نیز می‌توان به شرایط عاطفی کودک ، احساسات و افکار کودک می‌توان پی برد. بنابراین بسیار لازم است که مربیان به اهمیت بازی در زندگی کودک توجه داشته و شرایط مناسب را برای بازیهای مناسب فراهم سازند.

اهمیت بازی

با آنکه میل به بازی در سنین بالا کم‌کم کاهش پیدا می‌کند و کارهای مهمی جای آن را می‌گیرد ولی به اعتقاد روان‌شناسان تا سالهای پایانی عمر نیز تمایل به بازی در انسان وجود دارد هر چند شکل و ظاهر و هدف بازی عوض شده باشد. شاید کودک دلیل بازی کردن خود را نداند و یا آنکه نتواند برای آن علتی بیان کند ولی با این همه نتواند از بازی کردن دست بکشد. امروزه ثابت شده است که کودکانی که به اندازه کافی و به درستی بازی نمی‌کنند از رشد ذهنی مناسب ، رشد اجتماعی درست بی‌بهره هستند. ویلیام استون می‌نویسد: بازی غریزه‌ای برای رشد و نمو استعدادها و یا تمرین مقدماتی برای اعمال آتی است.

خداوند نخستین دوره رشد انسان را با بازی همراه کرده است. در اسلام توصیه اکید به این موضوع شده است که کودکان را تا هفت سالگی آزاد بگذارید تا بازی کنند. امام صادق علیه‌السلام فرموده‌اند: بگذار فرزندت تا هفت سال به بازی بپردازد، در هفت سال دوم به اوادب بیاموز و در هفت سال سوم مراقب او باش. در روایتی آمده است که حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم با جمعی از یاران از محلی عبور می‌کردند کودکان را در حال خاک بازی دیدند برخی از یاران خواستند آنها را از بازی کردن باز دارند. پیامبر فرمودند: بگذارید بازی کنند که خاک محل پرورش کودکان است.

اسلام علاوه بر آنکه از واپس زدن این تمایل در کودکان جلوگیری می‌کند توصیه می‌نماید که پدران و مادران امکانات لازم برای بازی کودک را فراهم کنند و در هر موقعیت و مقام اجتماعی نیز که هستند وقتی را برای بازی با فرزندان خویش اختصاص دهند و خیال نکنند که درصورت بازی کردن با فرزندانشان اقتدار یا متانت آنان خدشه‌دار می‌شود. از دیدگاه ویجیناساکس روان‌شناس بازی و بازی درمانگر معروف ، بازی یکی از فعالیتها و اهداف مهم کودک در زندگی است. او نمی‌تواند از راه دیگری غیر از بازی به کشف محیط پیرامون خود بپردازد. استعدادهای خود و تواناییهایش را شناسایی کند و آنها را بکار بگیرید. کودک در حین بازی به تمرین زندگی بزرگسالی می‌پردازد.

شرکت در بازیهای کودکان

پیاژه روان‌شناس بزرگ کودک معتقد است که در فعالیتهای خود جوش کودک باید او را آزاد گذاشت دخالت نامناسب و بی‌موقع در فعالیتهای او استقلال و خودمختاری و فعالیت را از او سلب می‌کند. با اینهمه تاثیر بزرگترها در بازی کودک را بی‌اهمیت نمی‌شمارد و به حضور مناسب بزرگترها در بازیهای کودکان اشاره می‌کند. شرکت مناسب والدین در بازیهای کودکان موجب مستحکم‌تر شدن رابطه والد و فرزندی می‌شود و در عین حال یک موقعیت مناسبی پیش می‌آید که والدین به تربیت کودک بپردازند و نکات تربیتی را در خلال بازی به او آموزش دهند.

والدین تعیین کننده نوع و شیوه بازی کودک نیستند. بهتر است شرایط سالم برای بازی فراهم سازند و خود به عنوان همبازی شرکت داشته باشند و اجازه بدهند کودک با قدرت خلاقیت خودبازی را اراده کند. در این بازیها والدین نباید خواست و اراده خود را به کودک تحمیل کنند. همپای او و هم‌ردیف او قرار بگیرند و بازی شادی را فراهم کنند. پیامبر اکرم می‌فرمایند: هر کس که کودکی نزد اوست باید برای کودک شود.

انواع بازی در کودکان

اگر به نوع بازیهای کودکان نگاه کنیم تنوع و گوناگونی را در آنها مشاهده می‌کنیم. با تغییر سن کودکان نوع بازیهای آنها نیز تغییر می‌یابد. برخی از بازیها ، بازیهایی هستند که در آنها کودک به تمرین روابط و نقشهای اجتماعی می‌پردازد مثل مهمان بازی. به این ترتیب آنچه را که به عنوان الگو پیرامون خود می‌بیند در بازیهای خود انجام می‌دهد. الگوهای کودک در این نوع بازیها اغلب والدین و یا نزدیکان و یا افرادی هستند که برای کودک مهم هستند. در برخی دیگر از بازیها کودک به تمرین حرفه و مشاغل مختلف می‌پردازد.

بازی نقش دکتر و مریض ، پلیس ، راننده و... از جمله این بازیها هستند. برخی دیگر از بازیها خیالی هستند که تحت تاثیر قدرت تخیل کودک شکل می‌گیرند. این نوع بازیها ممکن است تحت تاثیر تماشای برخی فیلمها و کارتونها ، رنگ و بوی خاصی پیدا کند. بازیهای دیگر از نوع بازیهای فکری هستند و در آنها کودک به رشد فکری و ذهنی خود می‌پردازد. این نوع بازیها با رشد شناختی و فکری کودک مرتبط هستند. بازیهای دیگر جنبه تمرینات جسمانی و ورزشی دارند. کودک به دلیل انرژی سرشار خود با جست و خیز ساده یا بازیهای جسمانی پیچیده‌تر سرگرم می‌شود.

چه نوع بازیهای مناسب کودک است؟
والدین به عنوان تسهیل کننده مسیر بازی کودک هستند. کودکان خود با توجه به شرایط سنی خود نوع بازی خود را انتخاب می‌کنند. لازم است والدین دقت کنند موقعیت بازی یک موقعیت سالم ، امن و مناسب باشد تا مشکلی کودک را تهدید نکند. مثلا با توجه به علاقه کودکان ، بازیهای اجتماعی در حدود 5 سالگی لازم است والدین با ایجاد چنین بازیهایی در انتخاب همبازی کودک خود دقت نمایند و به صورت غیر مستقیم بر بازی آنها نظارت داشته باشند. همچنین در انتخاب اسباب بازی نهایت دقت و تناسب را مدنظر داشته و اسباب بازیهای مناسب که برای رشد فکری و شناختی کودک مفید هستند را انتخاب نمایند.

سخن آخر


با توجه به اهمیت و نقش سازنده‌ای که بازی در رشد کودکان دارد و به این اهمیت و ضرورت از طرف متخصصان ، صاحبنظران و بزرگان تاکید فراوان شده است توجه به آن لازم و ضروری می‌نماید. بطوری که والدین در مسیر تربیت کودک خود در بیشتر موارد می‌توانند از بعد بازی وارد شده و تربیت مناسبی را روی کودک خود اعمال نمایند.

 

منبع : برگرفته از  http://daneshnameh.roshd.ir

 

 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: ویدا شهرستانی شهر:
عنوان مطلب:  بازی کودکان
شرح مطلب ارسالی  :


 

  به فعالیتهایی که کودکان با جنب و جوش و تحرک و از روی رغبت و شوق و رضایت کامل انجام می دهند بازی گفته می شود.
بازی برای کودک امر فطری و نیازی طبیعی است. او عاشق بازی است و فعالیت و علاقه اش به بازی و جست و خیز نشانه سلامت جسمی و روحی اوست. بازی کودک را برای وبرو شدن با واقعیتها ی زندگی آماده می سازد و او را در تعدیل پرخاشگری ،ستیزه جویی وکنترل احساسات همچون خشم وترس کمک می نمایند. بازی وسیله ای است برای مهارت بخشیدن به حواس ،بیان احساسات ،برقراری روابط وهمکاری با دیگران ، یادگیری ، آگاهی از قدرت و توانایی وآشنایی با خواص فیزیکی اشیاء کودکان از طریق بازی و فعالیتهای ورزشی به اجتماع وارد می شوند و در تعامل با همسالان خود توان بالقوه اجتماعی شدن را به فعل در می آورند.


بازی کودکان بیانی از خواست درونی آنها است می توانیم با مشاهده بازی کودک نسبت به شناخت او اقدام کنیم کودک از راه بازی مهروعلاقه، خشم و کینه خود ار بروز می دهد.


با مطالعه بازی کودک می توان ابعاد مختلف شخصیتی او را بررسی کردو نسبت به چگونگی رفتار عاطفی او قضاوت نمود.
کودکان مدت زیادی از اوقات فراغت خود را در بازیهای جسمی و ذهنی صرف می کندو دیدگاههای مختلف خود را از زندگی ارائه می دهند.
محبت یا خشم خود را نسبت به موجودات جاندار و بی جان نشان می دهند ، می خندندو می گریند ، خاموش و متفکر می شوند ، شلوغ و پرهیاهو شده و می سازندو ویران می کنند.


البته هرگونه تخریبی از سوی اطفال نشان خشم و کینه او نیست. زیرا آگاهی برای ارضای حس کنجکاوی اوست .
بنابراین نباید بازی را امری کم ارزش، تفننی وصرفاً وسیله ای برای تفریح، سرگرمی و گذران اوقات فراغت تلقی نمود زیرا بازی یکی از عومل مهم در سلامت و رشد جسمانی و روانی و عاطفی کودک است. و اگر به خوبی طراحی و برنامه ریزی شود وسیله ای بسیار مناسب برای تربیت اجتماعی و تکوین شخصیت کودکان است .
در فصل هفتم از اعلامیه جهانی کودک، درباره تعلیم وتربیت و حقوق کودکان آمده است :

«کودک حق دارد از تعلیم و تربیت بهره مند گردد.»
هدف تعلیم وتربیت باید رشد فکری کودک ،پرورش استعدادهای او ، پرورش قوه قضاوت او ، پرورش حس مسئولیت اخلاقی و اجتماعی او و بارآوردن او به عنوان یک عضو مفید جامعه تحت شرایط مساوی با دیگران گردد .
منابع و مصالح عالیه کودک باید سرلوحه رفتار کسانی که مسئولیت تربیت و هدایت کودک را به عهده دارند ، قرار گیرد.
این مسئولیت در مرحله اول متوجه پدرو مادر کودک است . کودک باید از امکانات کامل بازی و تفریح که متوجه تحقق یافتن هدف تعلیم و تربیت است برخوردار گردد.
جامعه و مقامات دولتی باید برای توسعه و تحقق یافتن این حق در کلیه موارد بکوشند.»


از این رو اولیا و مربیان نیز می بایست بازی را بخش مهمی از زندگی کودکان به شمار آورند . هرگز آنان را از بازی منع نکنند و با فراهم ساختن ابزار و امکانات مناسب ، به آنان فرصت دهند تا به میزان توانایی و ضعف های خود پی ببرند .مهارتهای اجتماعی و شخصیتی خود را توسعه دهند و برای ورود به دنیای بزرگسالان و واقعیت های زندگی آماده شوند. بیاموزند که چگونه شاد بوده و از زندگی لذت ببرند .


بنابر این هیاهو و ابراز احساسات کودکان در هنگام بازی حاکی از سلامت آنهاست .و بایستی مورد توجه والدین و اولیا مدارس قرار گیرد و آنها را مانعی بر اسر راه درس قلمداد نکرده و آنها را محدود نسازند.


در دنیای امروز اهمیت بازی به حدی است که در اکثر محافل تعلیم و تربیت درباره آن بحث به میان می آید .
بسیاری از کشورها به خصوص در مدارس پیش دبستانی و دبستانی برای تربیت شهروندانی مسئول و دانش آموزانی مشتاق آموختن با بهره گیری از بازی موفقیت های چشمگیری را کسب کرده و توانسته اند فضای مدارس را جذاب ، با نشاط و دلپذیر نموده و به توفیق های آموزشی زیادی نائل شوند.

منابع :
دفتر هشتم نیروو نشاط .
کتاب اسلام و بازی کودکان تألیف دکتر احمد بهشتی .
کتاب درس تربیت بدنی در دوره ابتدائی .
مقاله« بازی راهی جهت آماده شدن برای زندگی است» ترجمه دکتر قوام الدین جلیلی .

 

منبع : گفتاری چند – بازی کودکان ،نوشته شده توسط سکینه باقری

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: ویدا شهرستانی شهر:
عنوان مطلب:  کودک وبازی
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

 
* در جریان بازی است که نیروهای ذهنی و جسمی کودک یعنی دقت ، حافظه ، تخیل ، نظم و ترتیب ، چالاکی و ... رشد می یابند.
** بازی نقش مهمی را در رشد کودک ایفا، می کند . علاوه بر این انسان به عنوان موجودی اجتماعی ، نیاز دارد که به گروهی تعلق داشته باشد و خود را بخشی از آن بداند . بازی در این رابطه وظایف متعددی در سطوح مختلف رشد به عهده می گیرد که در ارضاء روابط با رشد شناختی باعث افزایش مهارت ها در برنامه ریزی ، توانایی حل مشکلات ، مهارت در وضعیت تحصیلی و دست یافتن به دوراندیشی و غیره می گردد .


*** کودک از راه بازی می تواند به استعدادها ، توانائی ها ، خواست ها ضعف ها و نکات مثبت و منفی خود پی ببرد و لذا با شناخت ویژگی های خود ساخت شخصیتی خود را تحکیم بخشد .


و لیکن با توجه به اهمیت و محور بحث در رابطه با تاثیر بازی در پرورش خلاقیت کودکان در صدد هستیم تا به تاثیر یکی از انواع بازی در پرورش خلاقیت کودکان بپردازیم .


در میان اقسام بازی ، بازی هایی که آفریده خود کودکان است ( بازی های ابتکاری یا موضوع دار) نقش و اهمیت ویژه ای دارند . در این بازی ها خردسالان آنچه را که در محیط زندگی خود از فعالیت بزرگسالان می بینند ، تقلید می کنند . بازی های ابتکاری به شخصیت کودک شکل می بخشد و از این رو وسیله پردازشی در تربیت او محسوب می شود .


در پست قبلی انواع بازی را نام بردیم که حال به تک تک آنها و نقش آن در زندگی کودک می پردازیم :


بازیهای تقلیدی

غریزه تقلید یکی از غرایز نیرومند و ریشه دار در انسان است. به برکت وجود همین غریزه است که کودک بسیاری از رسوم زندگی، آداب معاشرت، غذاخوردن، لباس پوشیدن، طرز سخن گفتن، ادای کلمات و جمله ها را از پدر و مادر و دیگر معاشران فرا می گیرد و به کار می بندد. انسان در سراسر طول عمر، کم و بیش، از دیگران تقلید می کند؛ اما در فاصله یک تا پنج سالگی از این قوه بهره بیشتری می گیرد.


کودکان تقلید را ابتدا از پدر و مادر خود آغاز می کنند؛ که به تقلید اکثر فعالیت های پدر و مادر خود در خانه می پردازند. پسران کارها و مشاغلی را تقلید می کنند که بیشتر مربوط به مردان است و دختران علاقه مندند که فعالیت های مربوط به مادران را تکرار کنند. مثلاً پسرها دوست دارند نقش بنا، دستفروش، مغازه دار، راننده، پزشک، خلبان، پلیس و ... را بازی کنند، در حالی که دخترها ذوق فراوان دارند که در نقش مادر و پرستار، کارهایی از قبیل تمیز کردن خانه، آشپزی، شستشو و اتو زدن لباس ها و غیره را به صورت بازی انجام دهند.
کودکان، نه تنها به تقلید فعالیت های بزرگسالان می پردازند، بلکه همچنین مشتاقانه علاقه دارند که مانند آنان لباس بپوشند و مانند آنان سخن بگویند


بازی نمایشی

گرچه بازی های تقلیدی و نمایشی با هم مشترک اند و در حقیقت، بازی نمایشی خود نوعی از بازی تقلیدی است، نکته ظریف این جاست که در بازی تقلیدی کودک سعی به تقلید نقش دارد، در حالی که در بازی نمایشی، کودک علاوه بر تقلید نقش، انتظار خود از آن نقش را بیان می دارد. مثلاً هرگاه کودک پدری سختگیر و مستبد داشته باشد، کودک در بازی تقلیدی خود سختگیر و مستبد می شود؛ اما در بازی نمایشی انتظار محبت و همدردی پدر با فرزند را منعکس می کند.

این بازی ها او را قادر می سازد که به آرزوهای خود جامه عمل بپوشاند و به وی فرصت می دهد تا خود را از شر بد خلقی ها برهاند و بر موقعیت هایی که در زندگی واقعی او را آزار می دهند فایق آید. کودک هر چه سرخورده تر باشد، بیشتر به بازی های نمایشی رو می آورد. کودکی که انطباق اجتماعی ضعیفی دارد، بیشتر از کودک دارای انطباق صحیح و کافی به بازی های نمایشی می پردازد.


بازی نمادین

بازی های نمادی که نقطه اوج بازی های کودکانه است، از حدود یک و نیم یا دو سالگی آغاز می شود و در پنج و شش سالگی به کمال خود می رسد، و تا هشت و نه سالگی نیز ادامه می یابد. در واقع، بازی نمادی زمانی آغاز می شود که کودک به تدریج زبان می گشاید و توانایی کاربرد علائم و نمادهای زبان را دارد.


بازی های نمادی، با بازی های تقلیدی و نمایشی تفاوت دارد. در بازی های تقلیدی و نمایشی، کودک با استفاده از وسایل موجود به برون فکنی یا درون فکنی امیال و خواسته های خود می پردازد و از این طریق، به لذتی درونی و برونی دست می یابد و خود را از قید تنش ها رها می سازد.


درهر دوی این بازی ها (تقلیدی و نمایشی) کودک سعی دارد به اشیا و وسایل واقعی موجود در محیط خود دست یابد و با آن وسایل بازی کند، اما در بسیاری از اوقات، محدودیت ها مانع دستیابی کودک به ابزار و وسایلی است که در بازی به آن نیاز دارد. در این مرحله است که کودک، برای حل مشکل خود، به بازی های نمادین روی می آورد و عناصری تازه وارد بازی کودکان می شوند. واقعیت ها تغییر شکل می یابند. اشیایی که وجود ندارند به وسیله اشیای دیگر به نمایش در می آیند.


مثلاً تکه چوبی را اسب خود می داند؛ قوطی کبریت را در دست می گیرد و آن را ماشین خود می پندارد و شروع به استارت زدن، بوق زدن، ترمز گرفتن، عقب و جلو رفتن و پارک کردن می کند، یا قاشق چایخوری را به عنوان هواپیما در فضا حرکت می دهد و بعد آن را در فرودگاه به زمین می نشاند. در این بازی ها کودک شیء مورد استفاده را نمادی از شیء اصلی تلقی می کند. در چنین اوقاتی، کمک تخیل بسیار چشمگیر است و کودک، برای این که تخیلش بتواند خوب کار کند، به بسیاری اشیا و مواد نیاز دارد، اما در این میان چیزهایی را که می شناسد و از آنها دانش مختصری دارد، محدودند. نیروی تخیل به کمک کودک می شتابد تا او نشانه ها را بسازد، نشانه هایی که جانشین اشیا، حیوانات و اشخاص واقعی می شوند.

دست به کار بشید .کوچولو ها منتظرند تا بازی کنند...

 

منبع : نجوای دل با کمی تلخیص

 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: ویدا شهرستانی شهر:
عنوان مطلب:  کودک وبازی تخيلی
شرح مطلب ارسالی  :


 

 


تخیل به آن گونه فعالیت عالی ذهن گفته می شود که اشیاء یا حوادثی را در ذهن خلق می کند بدون اینکه مستقیما از داده های حسی استفاده کند.به عبارت دیگر، ذهن هنگام تخیل، روابط تازه ای را ایجاد می کند و آنها را به شکلهایی در می آورد .


تخیل به آن گونه فعالیت عالی ذهن گفته می شود که اشیاء یا حوادثی را در ذهن خلق می کند بدون اینکه مستقیما از داده های حسی استفاده کند.به عبارت دیگر، ذهن هنگام تخیل، روابط تازه ای را ایجاد می کند و آنها را به شکلهایی در می آورد که قبلاً آنها را تجربه نکرده است.


کودک آنچنان دارای تخیلی قوی است که می تواند جریان آب باریکی را به صورت رودخانه بزرگی تخیل کند و کوپه کوچکی خاک را، تپه ای فرض نماید.

کودک مانند یک اتومبیل حرکت می کند و دور می زند. خویشتن را به منزله راننده و بدن خود را به مثابه اتومبیل به کار می اندازد. تخیل کودک اسباب بازی ها را بزرگ می کند و مواد بازی را تغییر می دهد تا به این ترتیب، کودک بتواند در عالم خیال وارد گشته موجودات خیالی را واقعی فرض کند و از بازی خود لذت ببرد.


هر چند کودک ذهن فعال و قوی دارد، با این حال اسباب بازی ها در نظر او مواد واقعی هستند و او هر دو قلمرو واقع و خیال را نیک می شناسد. در انواع بازیهای تخیلی، این پرتو تخیل است که اسباب بازی ها و مواد را جان می بخشد و هنگامی که خلق و خوی طفل دگرگون می شود، اسباب بازی ها ممکن است در نظر او تغییر کنند، مثلاً جریان باریکی از آب صورت خندق بگیرد، یا تکه چوبی که قایق بود به خیال او جزیره ای جلوه کند. برای کودک
بسیار آسان است که صندوقخانه کوچکی، گاهی محل اختفای دزد، و زمانی محل تاجگذاری پادشاه باشد.


این بازیها در سن یک و نیم سالگی آشکار می شود ولی معمولاً در سه سالگی آغاز می شود و در طی چند سال غنی تر و پیچیده تر می شود و گسترش می یابد. تحقق این مرحله مستلزم گذراندن مطلوب در مراحل قبلی است.


در این بازیها کودک در ابتدا برای تظاهر به نوشیدن، یک فنجان خالی را به کار می برد، در مرحله بعد این عمل را با یک برگ که به شکل فنجان در آمد، و یا با کف دست خود که آن را گود کرده است و بین آنها و شی ء واقعی شباهت ظاهری وجود دارد انجام می دهد، در مرحله بعدی از اشیای مناسبی استفاده می کند که شباهتی به شی ء واقعی ندارد و سرانجام به مرحله ای می رسد که اصولاً بدون استفاده از اشیا و با حرکات نمایشی صامت این کار را انجام می دهد.


این مراحل، میزان «فاصله گرفتن» تدریجی کودک از اشیای واقعی و افزایش مهارت وی در نمادسازی را نشان می دهند.


تفاوت این نوع از بازیها با بازیهای نمادی آن است که در بازیهای تقلیدی و نمایشی و حتی نمادی کودک از آنچه دیده و تجربه کرده الگوبرداری می کند در حالی که در بازیهای تخیلی کودک با استفاده از تجربه های گذشته خود، رویدادی جدید که در سابق برخورد چندانی با آن نداشته است به وجود می آورد.


با استفاده از بازیهای نمادی، کودک کبوتر اندیشه را به دوردست ها پرواز می دهد. با نیروی تخیل خود اشیا و موجودات مورد علاقه را حاضر کرده در آنها تغییراتی می دهد تا مناسب بازی او گردند، و آن گاه با اسباب بازیهای نمادی خود آنها را فعال می کند.

کودک با استفاده از نیروی تخیل خود موجودات یا اشیایی را که باعث زحمت و آزار او هستند بدون ترس از گزند آنها و با رضایت خاطر حاضر می نماید و آن گاه با اسباب بازی های نمادی خود آنها را هلاک می سازد یا از آنها انتقام خواهی کرده و آنها را تنبیه می کند.


رشد تخیل باید هدف اصلی آموزش و پرورش کودک باشد. همه مخترعان، نویسندگان، نقاشان و موسیقی دانان مسلما دارای تخیلی قوی بوده اند. بازی کودکان می تواند برای رشد تخیلی فوق العاده مفید واقع شود و تخیل نیز به نوبه خود فرصت های ثمربخشی را برای یادگیری و شناسایی کودکان از جهان فراهم می آورد.


وسایل و لوازمی که به کودکان در بازیهای تخیلی کمک می کند:


فعالیتهایی مانند خانه بازی، بازی در نقش پدر و مادر، آشپزی، خرید و فروش و شکار از اشکال متداول بازیهای تخیلی می باشند که برای این بازیها هر چه وسایل بازی بیشتر باشد کودکان بهتر می توانند بازیهای تخیلی را انجام بدهند.

 وسایلی که برای این منظور به کار می رود لازم نیست نو و یا دقیق دوخته شده باشد. اگر این وسایل ناقص باشند کودک با کمک تخیل خویش آنها را تکمیل می کند.

وسايل لازم برای بازيهای تخيلی


1ـ لباسهای زنانه
2ـ لباسهای مردانه
3ـ تلفن اسباب بازی یا چیزی شبیه آن که کودک را تشویق به صبحت کردن کند
4ـ انواع عروسکها و خانواده عروسکی
5ـ بطری شیر نوزاد
6ـ زنگ اخبار که برای ورود استفاده می شود
7ـ شیلنگ پلاستیکی به طول دو یا سه متر
8ـ جعبه های محکم که کودکان از آنها به عنوان تاقچه، صندلی، میز، ماشین، ترن، قایق و هواپیما استفاده می کنند.
9ـ ملافه، پتو، رومیزی، روتختی کهنه که دیگر مورد استفاده قرار نگیرد.
10ـ کلاه مأمور آتش نشانی، کلاه افسر پلیس، روپوش سفید و لوازم پزشکی و ...


 

منبع : برگرفته از  www.tebyan-zn.ir


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: ویدا شهرستانی شهر:
عنوان مطلب:  کودک وبازی مناسب
شرح مطلب ارسالی  :


 

 



بازی‌هایی که با کودکان‌خود انجام می‌دهید باید متناسب سن آنان باشد. بازی‌های حسی یکی از انواع بازی‌هایی است که از تولد تا یک سالگی برای کودک، مفید است. بخش بزرگی از بازی‌ها کمک می‌کند تا حواس لامسه، بویایی، چشایی، بینایی و شنوایی در کودک تقویت شود.


یکی دیگر از بازی‌های مناسب این دوره، بازی‌های حرکتی است. این بازی‌ها، ماهیچه‌ها و اندام‌ کودکتان را به حرکت در می‌آورند. کودک با انجام دادن این بازی‌ها مهارت استفاده از دست‌ها، پاها و به طور کلی بدن خود را پیدا می‌کند.


گروه دیگری از بازی‌ها به رشد کلامی کودکان کمک می‌کند. این بازی‌ها که مخصوص یک تا دو سالگی است سبب می‌شوند تا کودک بتواند به خوبی کلمه‌ها را بیان کند و در سخن گفتن، مهارت به دست آورد. یکی دیگر از بازی‌های این دوره، بازی‌های آهنگین است. در این بازی‌ها، ترانه با آهنگی همراه با بازی پخش یا خوانده می‌شود که کودک از آن لذت می‌برد.بسیاری از بازی‌های سنتی ما از این دسته هستند.


بازی‌های تقلیدی و بازی‌های فکری به دوره ی سنی دو تا سه سالگی مربوط است. در بازی‌های تقلیدی، کودک از خیال پردازی استفاده می‌کند و خود را به جای افراد دیگر قرار می‌دهد. این بازی‌ها فرصت خوبی هستند تا کودک با محیط اطراف خود و با دنیای بزرگسالان آشنا شود.


دربازی فکری ، کودک از فکر و تجربه‌های خود استفاده می‌کند که این نوع بازی باعث تقویت قوای ذهنی او می‌شود. بازی با پازل، چیستان و بازی‌های کارتی از بازی‌های فکری هستند.


بازی‌های آزمایشی برای دوره سنی سه تا پنج سال مناسب‌اند. در این بازی‌ها، کودک از راه بررسی دقیق یا آزمایش، با طبیعت و محیط اطراف خود بیشتر آشنا می‌شود.بازی‌های گروهی و بازی‌های آزاد و نیز مخصوص دوره سنی پنج تا هفت سال است. کودک در بازی‌های گروهی مشارکت را یاد می‌گیرد و می‌آموزد که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند.


بازی‌های آزاد، بیشتر جنبه سرگرمی دارند.دربازی‌های آزاد کودک مداخله نکنید و او را به انجام دادن بازی‌هایی که مورد علاقه‌ او نیستند مجبور نکنید.

 

 

 

منبع : برگرفته از سایت  vista - انتشار :  پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  بازي درماني
شرح مطلب ارسالی  :
 

ا


روش‌های بازی‌درمانی


مشاور در بازی‌درمانی، از یکی از سه روش زیر استفاده می‌کند:

روش غیرمستقیم: مسئولیت اداره جلسه تا حد زیادی به خود کودک محول می‌شود. مشاور، کودک را تشویق به بازی می‌کند و با تفسیر به‌موقع اعمال و حرکات کودک، درصدد کمک به او در جهت تغییر رفتار برمی‌آید.

روش مستقیم: مشاور، تا حد زیادی مسئولیت اداره جلسه و هدایت فعالیت‌ها را به عهده می‌گیرد و از کودک می‌خواهد تا مشکلاتش را از طریق بازی با وسایل بیان کند و پس از شناخت مشکل، راه‌حل‌هایی مناسب ارائه می‌دهد.

روش انتخابی: پس از آنکه کودک بازی با وسایل را شروع کرد، مشاور به دقت اعمال و گفتار کودک را تحت نظر می‌گیرد و در برخی موارد به بازی کودک جهت می‌دهد. مشاور پس از تفسیر و نتیجه‌گیری از عملکردهای کودک، راه‌حل‌هایی مناسب برای مشکلات او ارائه می‌دهد. اگر کودک تمایل به بازی نداشته باشد، مشاور باید او را تشویق کند. اگر کودک ساکت بماند و بازی نکند، مشاور بازی با اسباب‌بازی‌ها را شروع می‌کند و به‌تدریج از کودک دعوت می‌کند که در بازی شرکت کند.


ویژگی‌های بازی‌درمانگران


برای اینکه درمانگر در بازی‌درمانی موفق باشد، باید از سه ویژگی زیر که لازمه شخصیت هر درمانگر در بازی‌درمانی است، برخوردار باشد:


· قابل اعتماد بودن
· پذیرش(پذیرا بودن)
· احترام به کودک.[5]



کاربردهای آموزشی بازی‌درمانی


برخی از تکنیک‌های بازی‌درمانی را می‌توان در موقعیت‌ها و زمینه‌های آموزش به‌کار برد. معلمان کلاس برای تفسیر بالینی بازی، تعلیم ندیده‌اند با این وجود، می‌توانند با استفاده از فعالیت‌های بازی به کودکان برای یادگیری رفتارهای سازگارانه‌ی بیشتر، مانند مهارت‌های ارتباطی، توانایی حل مسئله، رفتارهای اجتماعی متناسب(مانند شیوه‌های پرخاشگرانه‌ی حل تعارضات) و عرف یا آداب و رسوم اجتماعی کمک نمایند، ضمنا می‌توانند کودکان مسئله‌ساز را در موقعیتی که اساسا با کلاس معمولی تفاوت دارد، تشخیص دهند.


بازی، وسیله‌ای طبیعی برای رشد و گسترش مهارت‌های ارتباطی کودکان است. کودکانی را که به خاطر عدم توانایی در برقراری ارتباط کلامی دچار محدودیت‌های زبانی هستند، می‌توان با بازی‌ها و فعالیت‌هایی مواجه ساخت که آنها لزوم فهم و استفاده از زبان را درک می‌کنند.

 مانند بازی‌ای که در آن سیمون می‌گوید، لازم است آنها به دستورات گوش داده و مطابق با آن عمل کنند و بازی عروسکی که نیازمند صحبت کردن برای عروسک‌هاست.[6]


کودکانی را که مهارت‌های ارتباط کلامی ضعیف آنها، ناشی از اختلالات عاطفی است و ویژگی‌هایی مانند کمرویی یا رفتارهای دوری‌گزینی دارند، می‌توان در گروه‌های کوچک و در جلساتی شرکت داد که در آن، کودکان دارای اعتماد به نفس و معاشرتی حضور دارند.

 کودک دارای اعتماد به نفس همانند یک مدل یا الگو برای کودکان ترسو است و از آنجا که در گروه کوچکتر از کودکان قرار می‌گیرند، می‌توانند به همان سادگی به صمیمیت دست یابند که ممکن است در گروه‌های بزرگ معمولی و در موقعیت کلاس‌های عادی به وجود نیاید.


رفتار حل مسئله، یکی از عناصر مهم در بازی‌های مختلف است، بازی‌هایی مانند منوپولی)روپولی قدیم) موقعیت‌هایی را برای تصمیم‌گیری فراهم می‌کند.

 آنها کودکان را وادار می‌کنند تا پیش از برگزیدن یک راهبرد، رفتارهای انتخابی متعدد را مورد توجه قرار دهند، همانند خرید کردن یا خانه ساختن.
همچنین، معلمان می‌توانند بازی‌ها یا فعالیت‌هایی را ابداع کنند که با ارائه آنها به کودکان مشکل‌دار، بتوانند به حل مسئله بپردازند.

 برای مثال اگر یک فعالیت اجتماعی در قالب شرایط مشکل‌آفرین تعریف شود، کودکان می‌توانند در طی بازی به کشف و جستجو در رفتارهای اجتماعی بپردازند(مانند اینکه یک فرد فقیر که نمی‌تواند شغلی پیدا کند، چگونه می‌تواند برای غذا پول به دست آورد) و برای ارائه راه‌حل‌هایی که از لحاظ اجتماعی قابل قبول‌اند، پاداش‌های متنوعی داده شود. همچنین درباره مشکلات اجتماعی و با توجه به موضوع‌های مربوطه، کودکان می‌توانند به ایفای نقش پرداخته و راه‌حل‌هایشان را به‌طور تجسمی به تصویر بکشند.[7]

منابع
[1] . لندرث، گری.ل؛ بازی‌درمانی، ترجمه خدیجه آرین، تهران، اطلاعات، 1369، ص 7.
[2] . اکسلین، ویرجینا؛ بازی‌درمانی، ترجمه احمد حجاران، تهران، کیهان، 1365، ص 20.
[3] . aftab.ir ترجمه شده ازBehavior advisor.com
[4] . قزوینی‌نژاد، حمیرا؛ کلیات بازی‌درمانی، تهران، آییژ، 1387، چاپ دوم، ص 14 و 15.
[5] . همان.
6. الهه، محمداسماعیل؛ کلیات بازی‌درمانی: نظریه‌ها، روش‌ها و کاربردهای بالینی، تهران، دانژه، 1382، ص 39.
[7] . همان، ص 40.

 

منبع : برگرفته از سایت  http://www.pajoohe.com

 

 

 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر:
عنوان مطلب:  بازی ساخت قطار
شرح مطلب ارسالی  :


 

 


نحوه انجام بازی: به چند جعبه مقوایی نیاز دارید که آنقدر بزرگ باشد که بچه‌ها بتوانند در آن‌ها بنشینند. لوازم نقاشی (مثل ماژیک)، چسب و کاغذ نقشه کشی را بیرون قرار دهید و از هر کودک بخواهید جعبه‌اش را به واگن قطار تبدیل کند. بعد از اتمام طراحی دیواره بیرون جعبه با چرخ، پنجره و هر چیز دیگری که به ذهنشان می‌رسد، به آن‌ها کمک کنید که این واگن‌ها را پشت سر هم بچینند و کوکو کنان با آن سفر کنند.

این بازی چه چیزی به کودکان می آموزد: پشتکار.

ساندرا مک لیود هومفری ((Sandra McLeod Humphrey روان‌شناس بالینی و نویسنده کتاب «مباحث داغ، انتخاب‌های خوب: مواجهه با قلدرهای مدرسه، محبوبیت، بحران‌ها و فشار‌ها» (Hot Issues, Cool Choices: Facing Bullies, Peer Pressure, Popularity, and Put-Downs)، می‌گوید: «کودکان با انجام بازی‌هایی که نیاز به کار گروهی دارد، احساس می‌کنند که کار بزرگی انجام داده‌اند. رسیدن به هدفی که دسترسی به آن دشوار است، حس خوبی به آن‌ها می‌دهد.»

نکاتی برای والدین: این جعبه‌ها را نگه دارید. بچه‌ها دوست دارند که باز با هم بازی کنند و و بار‌ها و بار‌ها قطارشان را برانند.

 

 

منبع :برگرفته از سایت http://www.parsegard.com


 

 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  كودك، بازی، خلاقیت
شرح مطلب ارسالی  :


 

 


● الفبای رشد خلاقیت كودكان از طریق بازی
هیچ كس مثل كودكان با هدیه گرفتن یك اسباب بازی، ذوق نمی كند، هیچ كس مانند كودكان ساعت های طولانی با اسباب بازی سرگرم نمی شود و هیچ كس مانند كودكان معنای زندگی در دنیای اسباب بازی ها را درك نمی كند.
بازی مخصوص كودكان است. كودكان در بازی، خود را پیدا كرده و نقش های آینده زندگی خود را بازی می كنند. آیا تاكنون به شیوه بازی كودكان و نقش آن در رشد و تكامل آنها فكر كرده اید یا از آن دسته پدر و مادرانی هستید كه زمان بازی كودكشان را به حداقل می رسانند و اوقات كودكشان را با آموزش های گوناگون پر می كنند؟
دكتر مهدی تهرانی دوست، دبیر انجمن روانپزشكی كودكان و نوجوانان معتقد است: <گاهی اوقات فشار زیاد والدین به كودكان برای انتقال معلومات به آنها، جلوی رشد خلاقیت شان را می گیرد.> بازی جزئی از رشد كودكان و وسیله ارتباط برقرار كردن كودك با محیط خارج و محیط انسانی است. خلاقیت فكری كودكان، توانایی حركتی، بینایی و شنیداری آنها با بازی رشد می كند. اگر زمان بازی را از كودكان بگیریم، این قسمت از رشد آنها را با مشكل روبرو كرده ایم. این روان شناس معتقد است: <كودكان باید ساعاتی از روز را به بازی های مختلف بپردازند.>
● كامپیوتر، اسباب بازی جدید كودكان
این روزها بیشتر كودكان با كامپیوتر آشنایی دارند و دیدن پدران و مادرانی كه بخشی از كارهای روزانه خود را با كامپیوتر انجام می دهند، برای كودكان از این وسیله، اسباب بازی جذابی ساخته است؛ اسباب بازی ای با تعداد زیادی دكمه كه تصاویری زیبا و رنگارنگ را مقابل چشمان كنجكاو كودكان قرار می دهد. از طرف دیگر سواد رایانه ای، مهارت ضروری كودكان تلقی می شود. شاید برای شما به عنوان پدر و مادر این سوال پیش آمده باشد كه بهترین سن معرفی رایانه به كودكان چه زمانی است و آیا دانش رایانه در شروع تحصیل، برتری به كودكان خواهد داد یا خیر؟ آیا رایانه می تواند در رشد خلاقیت كودكان مفید باشد؟
مطالعات متفاوت نشان می دهد، كودكان رایانه را به تلویزیون ترجیح می دهند و سن استفاده از این وسیله در میان افراد جوامع مختلف به شكل چشم گیری كاهش یافته است. مطالعات دیگر نیز بازی های خشن رایانه ای را با افزایش پرخاشگری كودكان مرتبط دانسته اند. اگر به بازار فروش رایانه و محصولات الكترونیكی سری زده باشید خواهید دید كه انواع متفاوتی از رایانه ها با قابلیت های گوناگون مخصوص كودكان در بازار وجود دارد. بیشتر این رایانه ها، بازی های آموزشی و امكان تعامل را برای كودكان فراهم می آورند اما ارتباط اینترنتی ایجاد نمی كنند. بنابراین شما می توانید از این وسایل برای رشد خلاقیت كودك استفاده كنید؛ بدون اینكه نگران ارتباط اینترنتی حفاظت نشده او باشید. فایده این رایانه ها آشنایی كودكان با صفحه كلید است استفاده از این وسایل به كودك این احساس را می دهد كه می تواند بر محیط خود نفوذ مستقیم داشته باشد.
● جست وخیز بهترین بازی
آكادمی طب اطفال امریكا اعتقاد دارد، آنچه كودكان برای رشد سالم به آن نیاز دارند، بازی بهتر و بیشتر به سبك قدیم است. بازی های خود انگیخته فعال و آزاد مانند دویدن به دنبال پروانه، بازی با اسباب بازی های حقیقی مانند ماشین و عروسك و یا حتی جست وخیز كردن معمولی همراه والدین اغلب در این روزها قربانی تلاش بزرگ ترها برای تقویت توانایی فرزندانشان می شود. مطالعات گوناگون نشان می دهند كودكان را اگر به حال خود رها كنید، خودشان با كوچك ترین وسایل پیرامون خود یك بازی ترتیب خواهند داد. این بازی ها در رشد خلاقیت كودكان، كشف علایق آنها، رشد مهارت ها برای حل مشكلات، ارتباط با دیگران و سازگاری آنها با محیط مدرسه كمك كننده اند.
● الفبای خلاقیت
دكتر تهرانی دوست، بازی كردن را راهی برای رشد خلاقیت كودكان می داند و در این باره می گوید: <رشد خلاقیت با آموزش های كلاسیك حاصل نمی شود. خلاقیت، یافتن راه حل های جدید است و كودك در می یابد كه در مواجهه با مشكلات چگونه راه حل های تازه ای پیدا كند. این در حالی است كه آموزش های كلاسیك فقط به انتقال یك سری محفوظات می پردازد.>
برخلاف آنچه والدین انتظار دارند، هر قدر اسباب بازی دارای شكل اختصاصی تر و بنیادی تر باشد، قوه تخیل كودك را بیشتر تحریك می كند، مثلا شاید یك تكه چوب كه می توان از آن به عنوان شمشیر یا عصا استفاده كرد بیشتر از یك عروسك گران قیمت كه فقط می تواند یك شخصیت داشته باشد، به كودك شما در خلاقیت كمك كند. برای رشد خلاقیت كودك تلاش كنید اسباب بازی مناسب سن او را تهیه كنید.
كودكان خردسال به اسباب بازی هایی نیاز دارند كه حواس پنجگانه آنها را تحریك كند. اسباب بازی هایی كه رنگ ها، حالات مختلف سطح (نرمی و زبری) مواد و شكل های جالب و متنوع برای كودك ایجاد می كنند، مناسب ترین اسباب بازی برای كودكان زیر یك سال هستند. كودكان پیش دبستانی از بازی با مكعب ها، وسایل نقاشی و رنگ آمیزی و هر چیزی كه محر ك بازی های تخیلی باشد، لذت می برند. دكتر تهرانی دوست معتقد است: <كودكان فقط نیاز به افزایش معلومات ندارند و در كنار آن لازم است خلاقیت آنان پرورش داده شود. مهم ترین نكته در بازی كودكان آن است كه بدانیم بازی، خوشی ساده ای است كه یك بخش به یاد ماندنی از دوران كودكی را تشكیل می دهد.>
● توصیه ها
▪ به عقاید جدید و تازه كودكتان احترام بگذارید، كودكانی كه به نوعی خلاقیت آنها برانگیخته شده، روابط و مفاهیم را درك می كنند. تشویق كودكان به ابراز عقاید جدید، در رشد خلاقیت آنها موثر واقع می شود.
▪ از كودكتان بخواهید بازی ها و كارهای ناتمام را تكمیل كند. بخواهید در قالب بازی، جملات ناتمام، داستان های ناكامل ، تصاویر و نقاشی های نیمه تمام و حتی اشیای ناقص را كامل كنند.
▪ به فرزندتان اجازه دهید اشیا را لمس كند. مشاهده همراه با لمس اشیا، آنها را در بازی های خیالی، اختراعات و پاسخ گویی به آزمون های خلاقیت یاری می دهد.
▪ حدود یك متر از اتاق كودكتان را از سطح زمین به طرف بالا به طور سراسری و افقی كاغذ سفید بچسبانید و به او بگویید هر طور كه دوست دارد، روی آنها نقاشی و طراحی كند.


 

 
 منبع: دكتر گلرخ ثریا-انتشار : روزنامه سلامت-برگرفته از http://www.aftabir.com


 

 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  تفریح و سرگرمی برای کودکان
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

تعریف بازی-تعریفی جامع و فراگیر از بازی که مورد تأیید همه نظریه پردازان روان شناسی باشد، وجود ندارد.هر صاحب نظری، براساس تجارب، مشاهدات، اعتقاد و دیدگاه خود، بازی را به نوعی تعریف کرده، و هر یک از این تعاریف، با برجسته سازیِ جنبه ای از بازی به عنوان نوعی تفریح و سرگرمی برای کودکان، نگرشی ویژه را ارائه کرده است. میان تعاریفی که از بازی ارائه شده است وجوه اشتراک و تشابه بسیاری وجود دارد.

هارلوک در تعریف بازی می نویسد: «بازی» عبارت است از هرگونه فعالیتی که برای تفریح و سرگرمی ، و بدون توجه به نتیجه نهایی، صورت می گیرد. انسان به طور داوطلبانه به این فعالیت می پردازد و هیچ نیروی خارجی یا اجباری در آن دخیل نیست.

پیاژه، روان شناس معروف سویسی، برای تمیز و تشخیص بازی از کار، پنج معیار را به عنوان شاخص های بازی معرفی می کند:

1- بازی دارای هدف در خود است.

2- بازی اختیاری است، نه اجباری.

3- بازی دلپذیر و خوشایند است.

4- بازی ترتیب و سازمانی ندارد.

5- بازی از قید کشاکش و پرخاش آزاد است.


به طور کلی، نمی توان فعالیتی را به طور مطلق «بازی» یا «کار» نامید. این که فعالیتی به کدام یک از این دو دسته تعلق دارد، وابسته به فعالیت نیست، بلکه به انگیزه و نظر شخص در مورد آن فعالیت بستگی دارد. برای مثال، نقاشی را می توان به عنوان فعالیتی دلپذیر و لذت بخش و به عبارتی نوعی تفریح و سرگرمی در نظر گرفت که منظور شخص کسب لذت از آن است. اما وقتی انگیزه فرد از نقاشی این باشد که از راه نقاشی امرار معاش کند، نقاشی نوعی کار به شمار می آید، نه بازی. هر نوع فعالیتی را که به جای لذت بردن صِـرف به سوی هدفی هدایت شود، دیگر نمی توان بازی نامید.

بازی ها و ورزش ها برای کودکان نوعی تفریح و سرگرمی محسوب می شود، چون به فکر برنده شدن و رقابت با دیگران نیستند، بلکه هدفشان تفریح و لذت بردن از آن است. به تدریج که کودکان بزرگ تر می شوند، موضوع رقابت و برنده شدن بیش از بازی برایشان لذت آفرین است. به همین دلیل این فعالیت ها بیشتر کار محسوب می شود تا بازی.

 

عوامل مؤثر در بازی کودکان


عوامل متعددی در بازی و تفریح و سرگرمی کودکان تأثیر دارد که مهمترین آنها عبارت اند ازسن، جنس، هوش و محیط.


بازی کودکان



تأثیر سن در بازی، تفریح و سرگرمی کودکان

کودک در هر سنی، بازی و سرگرمی ویژه ای را می پسندد. مثلاً او در همان روزهای نخست تولد، به لگد زدن و حرکت دادن دست ها علاقه دارد. او از این که باد در گلو اندازد و از حنجره و دهان صدا خارج کند و لب ها را به حرکت در آورد، لذت می برد. کمی که بزرگتر می شود، اطرافیان با او بازی می کنند و مثلاً صورت خود را با دست هایشان می پوشانند و سپس آنها را بر می دارند و می گویند «دالّی» که این کار موجب شادمانی و لذت کودک می شود.

الگوی تفریح و سرگرمی کودکان در سال های اولیه کودکی، نشانه تغییر رشدی آنان است. کودک خردسال بیشتر به بازی انفرادی نیاز دارد که بعداً با بازی موازی دنبال می شود؛ یعنی دو کودک در کنار هم و نه با یکدیگر به بازی می پردازند. آنان ممکن است از یک وسیله نیز استفاده کنند، ولی مستقل از یکدیگر و بدون ارتباط زیاد با هم به کار و بازی بپردازند.

کودکان سه تا چهار ساله، بیشتر به بازی ارتباطی می پردازند. یعنی آنان با کودکان دیگر نیز بازی می کنند و می توانند وسایل خود را، تا اندازه ای معین، به دیگران بدهند و با آنان شریک شوند، ولی در عین حال، نمی توانند علایق فردی خود را فدای گروه کنند و به اصطلاح تابع گروه شوند. از چهار تا شش سالگی است که کودک بیشتر و بیشتر به بازی اشتراکی روی می آورد، یعنی در موقعیت های گروهی که هدفی مشترک را دنبال می کنند، به بازی گروهی می پردازند. بهترین تقسیم بندی درمورد بازی، تفریح و سرگرمی کودکان را ژان پیاژه انجام داده است: «در جریان رشد سه نوع بازی مشاهده می شود که از نظر ساختار با یکدیگر تفاوت دارند و به ترتیب یکی پس از دیگری ظاهر می شوند.»



الف- بازی های تمرینی

( بدو تولد تا 2 سالگی) پیاژه در بیان چگونگی بازی های تمرینی، بازی را وسیله ای برای لذت بردن از حواس می داند؛ زیرا کودک لمس کردن، چشیدن، گوش کردن، حرکت اعضای بدن و احساس کیفیت مختلف اشیا را از راه به کارگیری حواس در می یابد و این امر سبب لذت بردن او می شود. کودک، با استفاده از حواس، از تقلید پا فراتر می گذارد، به تکرار می پردازد و حرکاتش، از شکل ابتدایی آزمایش و خطا، به مهارت می رسد. این حرکات تقلیدی مقدمه ای می شوند تا کودک بتواند به کارهایی پیچیده تر دست بزند.



ب- بازی های نمادی

(2 تا 5 سالگی) در این مرحله از بازی که از دو تا پنج سالگی ادامه می یابد، عناصری جدید وارد بازی کودکان می شوند. واقعیت ها تغییر شکل می یابند. اشیایی که وجود ندارند به وسیله اشیای دیگر نمایش داده می شوند. از تکه چوبی اسب و با قرار دادن چند بالش در کنار هم خانه یا باغچه ای می سازند. کودک در این مرحله به تمرین تجربیات زندگی می پردازد و آنها را به شکل های مختلف تجربه و آزمایش می کند.



ج- بازی های با قاعده

(7 تا 11 سالگی) در این مرحله، آثار بازی، تفریح و سرگرمی برای همه عمر باقی می ماند و همزمان با رشد کودک و گذشت زمان، به صورتی کامل تر انجام می شود. قواعد بازی،تفریح و سرگرمی های با قاعده معمولاً از بزرگترها به کوچکترها یا از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. در بازی های با قاعده، رقابت وجود دارد و افزون بر آن، هر بازی قراردادهایی دارد که نمادی شده است و یا قرار دادهایی که امکان دارد همیشگی یا براساس توافق موقت خود بازیکنان باشد. کودک در هر سنی، به بازی،تفریح و سرگرمی های خاصی می پردازد و بعضی از آنها را رها می کند. برای مثال، بچه های کودکستانی از بازی با مکعب های چوبی دست می کشند، زیرا اشیایی از قبیل رنگ، گل رس، مداد رنگی و ... فعالیت های جالب تر و متنوع تری را به آنان عرضه می کنند.

وقتی کودک نمی تواند اسباب بازی ها و عروسک های خود را جاندار فرض کند، این بازی ها نیز جذابیت خود را از دست می دهد و او کم کم به سوی بازی هایی مانند فوتبال، بسکتبال، شطرنج و بازی های فکری پیچیده می رود که نیازهای فکری، جسمی، روانی و اجتماعی او را بهتر برآورده می کند.



تأثیر جنس در بازی،تفریح و سرگرمی کودکان

جنسیت یکی از عوامل مؤثر در تفریح و سرگرمی کودکان است و از این رو می توان گفت که بازی،تفریح و سرگرمی پسرها با دخترها تفاوت دارد.در تفاوت میان بازی دختران و پسران عمده ترین عوامل عبارت است از:



الف- مربوط به طبیعت و فطرت کودک می شود. بعضی از دختران طبیعتاً به بعضی از بازی ها علاقه نشان می دهند و برخی از پسران به بازی های دیگر.



ب- انتظارات و توقعات والدین و جامعه از دختر و پسر نیز کم کم آنان را به سوی تفاوت میان بازی های دخترانه و پسرانه سوق می دهد.




ترمن فهرستی از بازی،تفریح و سرگرمی برای کودکان را تنظیم و عرضه کرده است که دختران و پسران علاقه ای چشمگیر به آنها از خود نشان می دهند.



بازی هایی که پسران بیشتر انتخاب می کنند و به آن علاقه دارند، عبارت است از: استفاده از ابزارها، تیراندازی، بادبادک بازی، دوچرخه سواری، تیله بازی، کشتی، مشت زنی، فوتبال، فرفره بازی، کامیون و ماشین بازی، دویدن و ...

بازی های مورد علاقه دختران عبارت است از: عروسک بازی، طناب بازی، مهمان بازی، پذیرایی، تشکیل کلاس درس، بافندگی، رقص، خیاطی، فروشندگی، معما بازی و ...

گفتنی است بازی هایی وجود دارد که هر دو جنس به آن علاقه مندند.

لمان و ویتی با استفاده از پرسشنامه و در ضمن تحقیقی گسترده، به این نتیجه رسیده اند که پسران بازی های توأم با فعالیت و پر تحرکی را که مستلزم صرف انرژی و مصرف نیروی بدنی، چابکی، مسابقه و رقابت است به انواع دیگر بازی و سرگرمی ترجیح می دهند، در حالی که دختران معمولاً به بازی های ساکن تر و نیازمند تحرک کمتر و آرام علاقه دارند. این مطلب را تحقیقات دیگری نیز تأیید کرده است.

مارژوری هونزیک و اریکسون در مورد بازی ساختمان سازی کودکان یازده تا سیزده ساله تحقیقاتی انجام داده اند. پسران، بیشتر اوقات با استفاده از مکعب ها، ماشین، آدمک های یک شکل با لباس های همسالان، ساختمان، جاده، کوچه و فروشگاه درست می کردند. دختران بیشتر به نظافت داخلی خانه می پرداختند و صحنه های خانوادگی را نشان می دادند.

در دوران کودکی، میان بازی، تفریح و سرگرمی کودکان دختر و پسر ،تفاوت چندانی مشاهده نمی شود، ولی به محض این که سن ورود به دبستان فرا می رسد، اختلافات آشکارتر می شود و ارزش هایی که جامعه برای هر جنس قائل است، خود را در بازی ها نشان می دهد. در حدود هفت یا هشت سالگی، تفاوت های جنسی آشکارتر می شود. پسران بیشتر تمایل دارند با همدیگر بازی کنند و این امر در دختران نیز به چشم می خورد. پسران، به جای بازی با دختران، آنان را آزار می دهند و مسخره می کنند. اگر پسری با گروهی از دختران بازی کند، دیگر پسران او را مسخره می کنند.

 

تأثیر محیط بر بازی،تفریح و سرگرمی کودکان


تأثیر محیط بر بازی،تفریح و سرگرمی کودکان را از دو دیدگاه می توان بررسی کرد:


1- غنا بخشیدن به محرکاتی که کودک با آنها بازی می کند؛

2- تفاوت بازی های کودک در محیط های مختلف از نظر جغرافیایی.



1- برخی از روان شناسان تنوع محرکات را مهمترین عامل محیطی در رشد هوش می دانند. کودک هر اندازه بیشتر ببیند، بشنود، لمس کند و از حواس خود بهره بگیرد در سال های بعدی زندگی به دیدن، شنیدن، لمس کردن و استفاده از دیگر حواس خود علاقه بیشتری نشان خواهد داد. البته، باید توانایی ها و محدودیت های فکری کودک را شناخت و کیفیت و کمیت محرک ها را با آن تطبیق داد؛ یعنی محرک های محیطی باید بجا و به اندازه باشند؛ وگرنه، نه تنها اثر مثبتی ندارند، بلکه ممکن است سبب اغتشاش فکری و اختلال در یادگیری کودک شوند. کمبود محرک های لازم برای رشد، به رشد ناکافی سلسله اعصاب مرکزی و به ویژه مغز منجر می شود؛ در نتیجه، شخص از نظر هوش که عملکرد مغز به خصوص قشر مغز است، رشد کافی نمی کند.

همانطور که وجود نور برای رشد و تکامل چشم لازم است و اگر انسان در خردسالی از نور محروم باشد در آینده، حتی با وجود چشم سالم، فاقد حس بینایی است؛ کودک باید دنیای اطراف خود را بشناسد، مثلاً انسان ها، حیوانات و اجسام را ببیند، اشیا را لمس کند، صداها را بشنود. کودک باید امکان تجربه رفتارهای گوناگون را داشته باشد.از این رو، تأکید می شود که تنوع و تحرکات محیطی برایش فراهم سازید و اسباب بازی های مختلفی بخرید تا هر چه بیشتر به پرورش حواس او کمک کند. یعنی، هر اندازه بیشتر ببیند، بشنود، لمس کند، گفت و گو کند در واقع به رشد عقلانی، عاطفی، اجتماعی، اخلاقی، روانی او کمک می شود.



2- بنابر تحقیقات انجام شده، کودکان ژاپنی بیشتر به فعالیت های غیر رسمی گروهی توجه نشان می دهند، در حالی که بچه های آمریکایی به بازی های گروهی و رقابت علاقه بیشتر دارند. کودکان آمریکایی، تنها در مراحل آغازین دوران کودکی به بازی های مهیج علاقه مندند، ولی بچه های ژاپنی این علاقه را برای مدت طولانی تر حفظ می کنند.

نه تنها بازی،تفریح و سرگرمی کودکان دو کشور، بلکه بازی های شمال و جنوب یک کشور و حتی محله های یک شهر نیز با هم تفاوت دارد. فرهنگ هر جامعه در بازی،تفریح و سرگرمی کودکان اثر می گذارد و می توان گفت که بازی کودکان، به نوعی منعکس کننده فرهنگ آن جامعه است.در مناطق محروم، به این دلیل که افراد توانایی اقتصادی زیادی برای خرید وسایل و اسباب بازی برای کودکان ندارد، آن دسته از بازی های سنتی را که نیاز چندانی به آلات و اسباب ندارد به کودکان خود می آموزند.در این جوامع، کودکان یاد می گیرند که برای خود اسباب بازی بسازند. این تولید و سازندگی نیز گونه ای بازی و فعالیت دلچسب برای این قبیل کودکان به شمار می آیند.


 

تأثیر هوش بر بازی،تفریح و سرگرمی کودکان



هوش می تواند بر نحوه بازی،تفریح و سرگرمی و نوع آنها، انتخاب اسباب بازی و استفاده از آن تأثیر بگذارد. در این جا به نحوه برخورد کودکان باهوش و کم هوش با بازی و اسباب بازی اشاره می شود. کودکان تیزهوش سعی می کنند وسایل و اسباب بازی هایی را انتخاب کنند که بتوانند با آنها به ابتکار و ابداع دست بزنند و قوای ذهنی خود را به کار گیرند. کودکان باهوش تر مدت کمتری به یک بازی مشغول می شوند؛ زیرا خواهان تنوع هستند و از تنوع لذت می برند.

کودکان باهوش در سنین بالاتر به بازی هایی که مستلزم فعالیت های ذهنی و جسمی است می پردازند؛ مثلاً جمع آوری اشیای مورد نظر (کلکسیون) برای آنان جذاب و لذتبخش تر است.کودکان تیزهوش، به دلیل توانایی های بیشتر، به انجام دادن بازی های انفرادی تمایل نشان می دهند و معمولاً انرژی بدنی را در حد زیادی مصرف نمی کنند. به نظر می رسد که کودکان تیز هوش و کودکان عقب مانده بیشتر به بازی های انفرادی می پردازند؛ زیرا کودکان تیزهوش، به علت توانایی زیاد، و کودکان کم هوش، به سبب توانایی کم، معمولاً به خوبی در گروه پذیرفته نمی شوند.

اگر یک ماشین اسباب بازی در اختیار کودک عقب مانده گذاشته شود، ممکن است آن را به اطراف بکوبد یا آن را متلاشی کند، ولی کودک تیزهوش سعی می کند با آن بازی رمزی انجام دهد و حتی ممکن است به بررسی کنجکاوانه ماشین اسباب بازی بپردازد و آن را باز کند تا از محتویاتش آگاهی یابد.

 

 
منبع : برگرفته از سایت http://www.beytoote.com


 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب:  ارزش های بازی برای کودک
شرح مطلب ارسالی  :
 


بازی برای کودکان ارزش های بسیاری دارد که می توان آن ها را به سه بخش تقسیم کرد:

۱. ارزش جسمانی ۲. ارزش عقلانی و شخصیتی ۳. ارزش اجتماعی

ارزش جسمانی

کودک پیوسته در حال فعالیت های بدنی است که بیشتر به شکل ناهمگون و بدون برنامه ولی آزادانه انجام می شود. حرکت های بازی ها زمینه ی رشد جسمانی کودک را در ابعاد مختلف به شرح زیر فراهم می سازند:
نرمش عضلات بزرگ و کوچک (بازی با جعبه ها و قوطی های خالی، طناب بازی، پرش از مانع، بازی رد پا...)
تقویت حواس پنجگانه (گرگم و گله می برم، دستمال پشتی، بستن چشم در فضای باز و...)
بالا بردن قدرت بدنی و تقویت عضلات ( آفتاب و مهتاب، پرش از مانع، قلعه بازی، لی لی، طناب بازی و...)
تقویت سرعت عمل و تحرک بیشتر (گرگم و گله می برم، دستمال پشتی و...)
پرورش نیروی استقامت ( پرش از مانع، سینه خیز، طناب بازی و...)
کمک به حرکت سریع مفاصل (طناب بازی، بازی با جعبه ها و قوطی های خالی، سینه خیز، لی لی و...)
پرورش سلسله ی اعصاب (طناب بازی، دستمال پشتی و...)
سرعت گردش خون (همه ی بازی هایی که تحرک جسمی دارند)
تنظیم عمل دفع مواد زائد بدن ( همه ی بازی هایی که تحرک جسمانی دارند)

ارزش های عقلانی


بخش عمده ی آشنایی کودکان با جهان خارج از راه بازی انجام می شود. کودک با بازی به عمل و تجربه می پردازد، با پدیده ها آشنا می شود، چیزهایی می سازد و مشاهده می کند و به این ترتیب قدرت انتخاب بهترین راه حل را به دست می آورد وبه شناخت دقیق تری از محیط پیرامون خود می رسد.
کودک هنگام بازی، استدلال و داوری می کند، به حل مسائل می پردازد و از فعالیت های خود نتیجه گیری می کند. این فعالیت ها او را در آینده خود باور، مستقل و در حل مشکلات توانمند می سازد.
بازی فرصتی برای پرورش خلاقیت در کودک است.
بازی های فردی به تقویت و گسترش قوه ی تخیل و ذهن کودک می انجامند.
بازی به کودک می آموزد بردبار، مهربان با گذشت و شاد باشد.
کودک در بازی یاد می گیرد فکر کند چون تنها با برنامه ریزی درست است که موفق می شود.
با شناخت محیط پیرامون، اطلاعات کودک در زمینه های گوناگون زیاد می شود، در موارد مختلف آموزش می بیند و لذت یاد گرفتن با لذت بازی در او همراه می شود.
 

ارزش های اجتماعی بازی



کودک به محض برخورد با کودکی دیگر، اغلب رابطه ی انسانی و دوستانه با او برقرار می کند. بازی راهی مناسب برای توجه کودک به دیگران است و ارزش های اجتماعی زیر را در بر دارد:


کودک هنگام بازی یاد می گیرد چگونه دیگران را در بازیچه ها و فعالیت های خود سهیم کند و با آن ها تعامل داشته باشد.
حس همکاری و مشارکت و احترام به دیگران در او رشد می کند.
پای بندی به مقررات بازی او را به پای بندی به مقررات اجتماعی عادت می دهد.
قدرت سازماندهی و مدیریت و سلسله مراتب را می آموزد.
با به عهده گرفتن وظایف خاص در بازی های گروهی گام به گام پی می برد که چه نوع فعالیتی بیشتر برای او لذت بخش است و چه نقش هایی را بیشتر دوست دارد. در واقع نقش خود را در گروه و فعالیت های اجتماعی پیدا می کند.
کودک در بازی ضعف هاو توانایی های خود را می شناسد.
توجه به دیگران و جلب توجه دیگران به خود را می آموزد.
علایق و عواطف خود را ناخودآگاه بروز می دهد.
یاد می گیرد دیگران را دوست بدارد.
می آموزد که هیچ محبت و خشونتی، از سوی اعضای گروه بی پاسخ نمی ماند.
بازی فرصتی است برای مبارزه با اضطراب، و کودک هیجان ها، کمبودها و ترس های خود را با بازی تخلیه می کند. مثل وقتی که در قایم باشک برای یافتن دیگران به جاهای تاریک و متروک خانه سرمی کشد.
بازی های نمایشی و استفاده از وسایل بازی فردی به کودکان کمک می کند احساسات خود را به روشنی بیان کنند.
بازی ها با ترانه هایی که به همراه دارند و امکان تعاملی که با محیط و دیگران برای کودک به وجود می آورند، گنجینه ی واژگان کودک را افزایش می دهند و در بیان مفاهیم واژه ها به آن ها کمک می کنند. بعضی بازی ها نیز سبب رشد زبانی کودک می شوند، مثل بازی معروف "اسم،فامیل".


 

منبع : برگرفته از سایت http://ketabak.org

 

 


 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب: تاثیر بازی در پرورش خلاقیت کودکان
شرح مطلب ارسالی  :


 

 

خلاقیت زیباترین و شگفت انگیزترین خصیصه انسان است . غنا و پویایی و بقای هرفرهنگ و تمدنی به خلاقیت مردمان آن بستگی دارد و این واقعیت را تاریخ بارها به اثبات رسانده  است .

از طرف دیگر هم، همان طور که می دانیم دوران کودکی از نقش حساس وتعیین کننده برخوردار است. توجه به این دوران تا آن جا است که اولا کودکی خصوصا" سنین آغاز آن از  جانب روان شناسان و صاحب نظران تعلیم و تربیت غالبا" به عنوان برجسته ترین مرحله در تکوین شخصیت انسان شناخته شده است . ثانیا" وجود تعارضات ، اختلالات و نابسامانی  های روانی در این سنین را از عوامل اساسی در سراسر زندگی دانسته اند .


پژوهش های روان شناسی و تعلیم و تربیتی و نیز تجارب گرانبهای کودکستان ها نشان می دهند که آغاز رشد آفرینندگی در کودکان در سنین آمادگی و پیش از دبستان است . در این  سنین رابطه جدیدی میان تفکر و عمل وی پدیدار می گردد و تلاش کودک برای شناخت عجایب و شگفتی های محیط پیرامونش جدی تر می شود این فراگیری و شناخت عمدتا" از  طریق تجربه عملی صورت می پذیرد . این تجربه عملی یا بازی یکی از اعمال روزمره زندگی هر کودک است و کوششی است که به تمام وجود او بستگی دارد . بدون تردید می توان  گفت که بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی هر کودک محسوب می گردد و مناسب ترین راه برای بروز و رشد استعداد او به شمار می رود .


در جریان بازی است که نیروهای ذهنی و جسمی کودک ، یعنی : دقت ، تخیل ، نظم و ترتیب ، چالاکی و غیره رشد می یابند و علاوه بر اینها برای کدک ، محرک و انگیزه ای می شود  در جهت کسب تجارب اجتماعی .


با توجه به مقدمه فوق می توان گفت که : به طور کلی بازی به معنی دقیق کلمه شامل فعالیت هائی می شود که عاری از هدف خارجی بوده اختیاری ، دلپذیر و فاقد سازمان باشد .


بازی متاثر از عوامل بسیار زیادی است که هر کدام از این عوامل به نوبه خود نوع و چگونگی بازی کودکان و نوع سایلی که کودکان برای بازی انتخاب می کنند و یا برای آنان در  نظر گرفته می شود را تعیین می کنند . که پاره ای از این عوامل عبارتند از :

سن و رشد کودک : امروزه ما به گزارشات و مقالات بی شماری بر می خوریم که توضیح می دهند کدام اسباب بازی عملا" با کدام ماه از رشد و تکامل کودک متناسب است .


محیط زندگی : در این رابطه شرایط آب و هوایی ، محیط روستائی و شهری ، اب و هوای گرم و سرد و غیره هر کدام بازی های خاص خود را ایجاب می کنند .


ظرفیت کودک : توانائی های کودکان نیز از جمله عوامل تعین کننده در بازی ها می باشند .



وضعیت اقتصادی : بازی و وسایل آن در جوامع محروم و غنی ثروتمند از تفاوت های فاحشی بر خوردارند .


فرهنگ : در بسیاری از موارد فرهنگ تعیین کننده بازی های خاص می باشد در اغلب موارد این فرهنگ است که تعیین می کند دختران باید چه بازی ها و پسران باید به چه بازی
هایی بپردازند .


جنسیت : در بسیاری از موارد جنسیت خود عامل تعیین کننده ومشخص کننده بازی به شمار می رود .


در جریان بازی است که نیروهای ذهنی و جسمی کودک یعنی دقت ، حافظه ، تخیل ، نظم و ترتیب ، چالاکی و ... رشد می یابند


بازی نقش مهمی را در رشد کودک ایفا، می کند . علاوه بر این انسان به عنوان موجودی اجتماعی ، نیاز دارد که به گروهی تعلق داشته باشد و خود را بخشی از آن بداند .

 بازی در این  رابطه وظایف متعددی در سطوح مختلف رشد به عهده می گیرد که در ارضاء روابط با رشد شناختی باعث افزایش مهارت ها در برنامه ریزی ، توانایی حل مشکلات ، مهارت در  وضعیت تحصیلی و دست یافتن به دوراندیشی و غیره می گردد .


کودک از راه بازی می تواند به استعدادها ، توانائی ها ، خواست ها ضعف ها و نکات مثبت و منفی خود پی ببرد و لذا با شناخت ویژگی های خود ساخت شخصیتی خود را تحکیم بخشد  . و لیکن با توجه به اهمیت و محور بحث در رابطه با تاثیر بازی در پرورش خلاقیت کودکان در صدد هستیم تا به تاثیر یکی از انواع بازی در پرورش خلاقیت کودکان بپردازیم .


در میان اقسام بازی ، بازی هایی که آفریده خود کودکان است و ما آنها را بازی های ابتکاری یا موضوع دار و نقش دار می نامیم اهمیت ویژه ای دارند . در این بازی ها خردسالان  آنچه را که در محیط زندگی خود از فعالیت بزرگسالان می بینند ، تقلید می کنند . بازی های ابتکاری به شخصیت کودک شکل می بخشد و از این رو وسیله پردازشی در تربیت او  محسوب می شود .



رفتار و حرکات کودکان در بازی همیشه دقیق است ، احساسات و تاءثرشان حقیقی و صادقانه است . به عنوان نمونه کودک می داند که عروسک یک نوع بازیچه است با وجود این  مانند موجودی جاندار دوستش دارد . هنگامی که او در بازی نقش بزرگسالان را ایفاء می کند ، این تنها یک تقلید ساده نیست ، ابتکار و خلاقیت نیز در آن دیده می شود . کودک از  تجربیات شخصی خود نیز بهره می گیرد . ابتکار و خلاقیت کودکان در آفرینش موضوع بازی و در تجسس وسایل جهت عملی ساختن آنها ظاهر می گردد . با کمک بازی های  ابتکاری می توان مسائل مهم تربیتی را حل کرد . نقشی که کودک در بازی های ابتکاری برای خود انتخاب می کند انعکاسی است از خواسته ها و آرزوهای کودک . فعالیت فکری  کودک ضمن بازی ابتکاری همه جوانب شخصیت کودک در اتحاد و همکاری با همبازی ها شکل می گیرد . ضمنا" می توان خلاقیت و فعالیت فردی کودک را در بازی های جمعی که  به طرز صحیحی تشکل یافته باشد تکامل بخشید .بدین ترتیب بازی های ابتکاری چون وسیله ای پر اهمیت در رشد همه جانبه کودکان با دیگر انواع فعالیت های آنان مربوط است و این  خود ارزش والای بازی های ابتکاری را در روند تربیتی کودک نشان می دهد .


کودک ضمن ایفای نقش ، خصوصیت شخصی خود را نیز ظاهر می سازد . بنابر این بازی های ابتکاری نقش مهمی در فعالیت ثمربخش و خلاقانه کودک ایفاء می کند  و اما مهم  ترین نکته ای که در این رابطه وجود دارد و باید به آن اشاره شود این است که مربی نباید موضوع بازی را به کودکان تحمیل کند . او در این صورت حس ابتکار و نیروی تخیل و  استقلال را از آنها سلب می کند . مربیان تعلیم و تربیت متذکر شده اند که بازی فعالیت مستقلانه کودکان و آفریده خود آنان است و بسیار مهم است که بازی ها قالبی نباشد و راه را برای  بروز ابتکار کودکان یگشایند .

مهم آن است که بازی ساخته و پرداخته فکر خودشان باشد . فضای بازی هم باید به گونه ای باشد که رغبت و تخبل و تفکر را برای کودک فراهم آورد .
در حقیقت کودک باید به سوی بازی های برانگیزنده سوق داده شود .


 

 

 

منبع :نویسنده : زهرا میار صادقی- انتشار فصلنامه پیک بازی -برگرفته از سایت http://www.dkoodak.com


 

 

ارسال کننده

نام و نام خانودگی: گروه علمی بازی و کودک شهر: تهران
عنوان مطلب: 
شرح مطلب ارسالی  :


 

     

 

 

منبع :


 

 

 

 

 

 

 

 

 

   
     
   

 

 

   

 

 

در صورتی که علاقمند هستید خبرهای  آموزشی از طریق پیامک برای شما ارسال شود

شماره تلفن همراه خود را در خبرنامه پیامکی ثبت فرمایید

 

 

 

 

 

 

  بازگشت به صفحه اصلی  

 

 

 

 

 

 

All Rights Reserved

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A